Ongewone plaatsen in de wereld: verlaten locaties, mysterieuze plekken, natuurlijke verschijnselen

Dit complex omvat 732 identieke huizen in Franse stijl die onvoltooid bleven na de ineenstorting van de vastgoedmarkt. Het project werd in 2013 gestart door de Sarot Groep en was bedoeld als een luxe woonwijk, geïnspireerd op Franse architectuur met zijn karakteristieke torentjes en gevels. Het project stokte toen de ontwikkelaars financiële moeilijkheden tegenkwamen, en de structuren staan nu verlaten in het Turkse platteland. De rijen lege huizen die zich over de heuvels uitstrekken, creëren een ongewoon tafereel dat de mislukking van ambitieuze bouwprojecten illustreert en bezoekers trekt die op zoek zijn naar verlaten plekken.

Dit eiland in de kanalen van Xochimilco toont honderden poppen die aan bomen en gebouwen hangen. De voormalige bewoner Don Julián Santana begon in de jaren vijftig poppen op het eiland te plaatsen nadat hij de vondst van een verdronken persoon in het kanaal had gemeld. Gedurende vijf decennia verzamelde hij weggegoide en beschadigde poppen uit de waterwegen en bevestigde ze over zijn terrein. Na zijn dood in 2001 werd het eiland een van de meest ongewone plekken in het zuiden van Mexico-Stad, waar bezoekers tussen het verweerde speelgoed kunnen wandelen dat in het gebladerte hangt.

Spotted Lake vormt tijdens de zomerverdamping talrijke ronde zoutbassins die geel, groen of blauw verschijnen afhankelijk van de aanwezige mineralen. Het water bevat hoge concentraties magnesiumsulfaat, calciumsulfaat en natriumsulfaat, samen met sporen van zilver en titanium. Wanneer de temperaturen stijgen en het water verdampt, kristalliseren deze mineralen en laten gekleurde bassins achter die gescheiden zijn door smalle loopbruggen van verharde minerale afzettingen. Het patroon verandert gedurende het seizoen naarmate de verdamping voortschrijdt. Het meer ligt in de Okanagan Valley en is al eeuwenlang een heilige plek voor de Syilx First Nation, gewaardeerd om zijn geneeskrachtige eigenschappen.

Het Bosquet de Pins Courbés bestaat uit 400 dennen waarvan de stammen tussen 1 en 3 meter boven de grond naar het noorden krommen voordat ze verticaal doorgroeien. De bomen werden in de jaren 1930 geplant, vermoedelijk met een doelbewuste techniek om de stammen te vormen, hoewel het exacte doel onbekend blijft. De uniforme kromming van alle exemplaren wijst op menselijke tussenkomst, ook al werden de methode en de oorspronkelijke bedoeling van de manipulatie nooit gedocumenteerd. Het kleine bos ligt afgelegen van hoofdwegen en trekt bezoekers die op zoek zijn naar natuurlijke en door mensen gemaakte anomalieën. De bomen zijn nu ongeveer 80 tot 90 jaar oud en het gebied wordt beschermd door de lokale autoriteiten.

Deze kunstinstallatie staat 60 km ten noordwesten van Marfa langs US Route 90 en presenteert zich als een permanente sculptuur in de vorm van een Prada-boetiek. De kunstenaars Elmgreen en Dragset hebben de betonnen en glazen structuur van 4,6 bij 7,6 meter in 2005 opgericht. Het interieur toont zes handtassen en 14 schoenen uit de herfstcollectie 2005 in verlichte vitrines. De installatie kan niet worden betreden en blijft permanent gesloten. Na herhaaldelijk vandalisme werden de originele producten vervangen door replica's. Het werk staat op privéterrein en reflecteert op de relatie tussen consumptiecultuur, isolatie en woestijnlandschap.

De Caño Cristales toont rode, gele, groene, blauwe en zwarte tinten tussen juli en november, veroorzaakt door verschillende waterplanten. De rivier van 100 kilometer ontspringt in de Serranía de la Macarena en stroomt door geïsoleerd berggebied. De kleuring komt voornamelijk van Macarenia clavigera, een endemische algsoort die op de rivierbedding groeit. De intensiteit van de kleuren hangt af van het waterniveau, de blootstelling aan de zon en de watertemperatuur. Buiten het regenseizoen drogen delen van de bedding op, terwijl overmatige regen het zicht op de planten belemmert. De toegang verloopt via La Macarena en vereist een vergunning, omdat het gebied tot het nationale park Serranía de la Macarena behoort.

Het dorp Nagoro ligt in een afgelegen bergdal in de prefectuur Tokushima en telt nu minder dan twee dozijn echte bewoners. Kunstenares Ayano Tsukimi maakt sinds begin jaren 2000 levensgrote stoffen poppen en heeft meer dan 350 exemplaren door het hele dorp geplaatst bij bushaltes, in verlaten schoollokalen, in velden en langs de wegen. De poppen dragen alledaagse kleding en beelden scènes uit het vroegere dorpsleven uit, van schoolkinderen tot landarbeiders. De installatie ontstond als reactie op de voortgaande ontvolking van plattelandsgebieden in Japan. Bezoekers bereiken het dorp via prefecturale route 32, die door beboste bergen kronkelt op ongeveer 90 minuten van de stad Tokushima.

De Darvaza-gaskrater vertegenwoordigt een van de meest ongewone gevolgen van menselijke ingrepen in de natuur. Deze krater van 70 meter breed in de Karakumwoestijn brandt ononderbroken sinds een boorincident in 1971, toen Sovjet-geologen die een aardgasveld probeerden aan te boren zagen hoe de grond onder hun apparatuur instortte. Om de uitstoot van giftige gassen te voorkomen, staken ingenieurs het ontsnappende aardgas aan, in de verwachting dat het binnen enkele weken zou opbranden. Een halve eeuw later brandt het vuur nog steeds en verlicht de woestijn met een oranje gloed die 's nachts enkele kilometers ver zichtbaar is.

De Grand Trou Bleu is een cirkelvormige karstdoline in de koraalrifbarrière voor de kust van Belize, met een diepte van 124 meter en een diameter van 300 meter. Dit geologische fenomeen ontstond tijdens de ijstijd toen de zeespiegel lager was en een kalksteengrot instortte, die later ondergedompeld raakte door het stijgende oceaanwater. Vandaag creëert deze onderwaterformatie een opvallende donkerblauwe cirkel in de turquoise zee en trekt duikers van over de hele wereld die de stalactieten en geologische structuren komen verkennen. De locatie ligt binnen het Lighthouse Reef Atol, ongeveer 70 kilometer van het vasteland.

Pripjat werd gebouwd in 1970 om de werknemers van de kerncentrale van Tsjernobyl te huisvesten en telde ongeveer 50.000 inwoners tot de volledige evacuatie op 27 april 1986. De stad staat vandaag als getuigenis van de abrupte onderbreking van het dagelijks leven en behoort tot de bekendste spooksteden ter wereld. Woonblokken, scholen, een pretpark en andere openbare voorzieningen zijn grotendeels onveranderd gebleven sinds de ramp. Toegang tot de uitsluitingszone vereist toestemming en vindt plaats via georganiseerde rondleidingen met vastgestelde routes en tijdslimieten.

De Kruisenberg is een bedevaartsoord in het noorden van Litouwen bedekt met meer dan honderdduizend kruisen, rozenkransen en religieuze beelden. De traditie begon in de negentiende eeuw als uitdrukking van verzet tegen de Russische overheersing en ontwikkelde zich tot een plaats van katholieke devotie. Tijdens het Sovjettijdperk verwijderden de autoriteiten herhaaldelijk de kruisen, maar gelovigen bleven ze terugplaatsen. Vandaag bedekken kruisen van alle afmetingen en materialen de heuvel, sommige van hout, andere van metaal of steen. Paus Johannes Paulus II bezocht de plaats in 1993, wat het religieuze belang verder versterkte. De plek past in deze verzameling ongewone locaties waar menselijke volharding gedurende tientallen jaren een buitengewoon landschap heeft gecreëerd.

De Dog Bark Park Inn is een 9 meter hoog houten gebouw in de vorm van een beagle dat dienst doet als hotel met twee kamers, gerund door een kunstenaarsechtpaar in Idaho. Het pand ligt langs Highway 95 ten zuiden van Cottonwood en opende in 2003. De constructie toont een oversized hond waarvan het interieur is omgebouwd tot overnachtingsaccommodatie. Het echtpaar produceert ook handgesneden houten hondenfiguren van verschillende rassen die ter plaatse worden verkocht. De toegang verloopt via een buitentrap naar de zijkant van het gebouw, terwijl binnen slaapvertrekken, een badkamer en een kleine zithoek zijn ondergebracht.

Deze tunnel in de Kawachi Fuji Garden toont blauwe regens die over metalen bogen van 80 meter groeien en een overdekte doorgang vormen met hangende bloementrossen. De installatie begon als privéproject en opent alleen tijdens de bloeitijd tussen april en mei, wanneer verschillende blauweregenvariëteiten witte, roze, paarse en violette kleuren tonen. Het pad loopt door verschillende secties met onderscheiden bloementinten en trekt fotografen en bezoekers van over de hele wereld. Het ontwerp combineert tuinbouwtechniek met een onconventionele ruimtelijke indeling die verschilt van traditionele Japanse tuinen.

De Hobbiton Movie Set strekt zich uit over een schapenboerderij in Matamata en toont 44 hobbitwoningen die in de heuvels zijn gebouwd. Het filmdecor werd in 1999 gecreëerd voor de trilogie "The Lord of the Rings" en herbouwd als permanente attractie in 2012 na de opnames van "The Hobbit". Bezoekers kunnen door de Gouw wandelen over geplaveide paden tussen de ronde deuren en de herberg The Green Dragon bezoeken. Het terrein omvat gedetailleerde tuinen, de Feesboom en Bagginsend, waar Bilbo Balings in de films woonde. Rondleidingen leggen de bouwtechnieken en het filmproces uit.

Dit betonnen beeld rijst 11 meter op uit het zand van de Atacamawoestijn en stelt een menselijke hand voor. De Chileense beeldhouwer Mario Irarrázabal creëerde het werk in 1992 in het kader van een internationale beeldhouwwedstrijd. De geïsoleerde installatie staat ongeveer 75 kilometer ten zuiden van Antofagasta langs de Panamericana en behandelt de menselijke kwetsbaarheid tegenover de barre woestijnomgeving. De hand komt tevoorschijn uit een zandduin, waarbij alleen de vingers en handpalm zichtbaar blijven terwijl de rest van de arm onder het oppervlak verborgen blijft. Het monument is een fotografisch aantrekkingspunt geworden langs de route door een van de droogste gebieden op aarde.

Thor's Well is een krater uitgesleten in de basaltrots aan de kust van Oregon die een diepte van 6 meter bereikt. Bij hoogwater vult zeewater de opening en creëert spectaculaire fonteinen terwijl golven door de formatie stromen. Dit geologisch verschijnsel ontstond door erosie van het vulkanische kustgesteente en functioneert als een natuurlijke afvoer die bij bepaalde getijomstandigheden bijzonder opvallende waterbewegingen produceert. Gelegen in het Cape Perpetua Scenic Area biedt de locatie toegang tot dit natuurverschijnsel, waarbij observatie tijdens opkomend hoogwater bij kalme zee de beste omstandigheden biedt.

De Huhe-brug in Huainan heeft een ontwerp geïnspireerd op pianotoetsen, met zwarte en witte strepen geschilderd op het oppervlak. Deze brug werd voltooid in 2016 en strekt zich uit over ongeveer 150 meter boven een kleine rivier in het stedelijk gebied van Huainan. Wanneer voertuigen de brug oversteken, produceert een geïntegreerd geluidssysteem muzieknoten die overeenkomen met hun positie en snelheid. Het systeem detecteert beweging en activeert verschillende tonen, waarbij melodische sequenties ontstaan als auto's en motorfietsen over aangewezen secties rijden. De brug dient het reguliere verkeer en functioneert als attractie voor bezoekers die het akoestische concept willen ervaren. Lokale autoriteiten gaven opdracht voor dit ontwerp als onderdeel van stedelijke ontwikkelingsinspanningen in deze kolenwinningsregio van de provincie Anhui.

Dit tempelcomplex uit de 12e eeuw is met houten balken aan een verticale rotswand bevestigd, ongeveer 50 meter boven de grond. De constructie combineert boeddhistische, taoïstische en confucianistische elementen in een reeks paviljoens en zalen die zich over meer dan 150 meter langs de klif uitstrekken. De site toont geavanceerde historische bouwtechnieken, waarbij dragende balken in kleine gaten in de rots zijn aangebracht. Het systeem maakt gebruik van de natuurlijke contouren van de rots en verticale steunpalen om het gewicht te verdelen en de structuur tegen wind en weer te stabiliseren.

Lençóis Maranhenses Nationaal Park beslaat 155.000 hectare witte zandduinen waar duizenden turquoise zoetwatermeren ontstaan tussen januari en juni tijdens het regenseizoen. Deze tijdelijke waterlichamen zijn het resultaat van de combinatie van gemiddeld 1.600 millimeter jaarlijkse neerslag en het ondoorlatende gesteente onder het zand. Het duinveld ligt direct aan de Atlantische kust in de staat Maranhão en vormt een ecosysteem dat zowel kust- als woestijnkenmerken vertoont. De meren bereiken hun maximale omvang tussen mei en augustus en trekken vissen en schildpadden aan voordat ze tegen het einde van het droge seizoen weer verdwijnen.

Dit restaurant bevindt zich vijf meter onder zeeniveau in een transparante acrylkoepel die is geïnstalleerd op het privé-eiland Rangali, onderdeel van een luxe resort. De in 2005 geopende eetzaal biedt zicht door zijn gebogen wanden op koraalriffen, tropische vissen en af en toe passerende roggen. De constructie biedt plaats aan veertien gasten verdeeld over zes tafels en serveert een menu van meerdere gangen. De toegang verloopt via een trap die vanaf het hoofdrestaurant van het resort naar de onderwater ruimte leidt. Het Ithaa demonstreert de technische mogelijkheden van moderne restaurantarchitectuur en combineert verfijnde keuken met een omgeving die gewoonlijk alleen toegankelijk is voor duikers.

De ijsgrotten van Mendenhall vormen zich door smeltwater dat onder de Mendenhall-gletsjer bij Juneau stroomt. Deze afvoer graaft tunnels door de ijsmassa en creëert kamers met blauwgetinte wanden die van kleur veranderen afhankelijk van de ijsdichtheid en het omgevingslicht. Deze natuurlijke formaties zijn instabiel en veranderen voortdurend terwijl de gletsjer blijft terugtrekken. Toegang vereist een kajakoversteeek van het Mendenhall Lake gevolgd door een gletsjertocht, een route die geschikte uitrusting en ervaring vereist. De omstandigheden in de grotten variëren aanzienlijk met temperatuurwisselingen en de voortdurende beweging van de gletsjer.

Het Hillier-meer op Middle Island vertoont een uniforme roze kleuring die wordt veroorzaakt door micro-organismen in het zoute water. De tint blijft het hele jaar door stabiel en blijft bestaan zelfs wanneer watermonsters worden genomen. Dit 600 meter lange meer ligt in de Recherche-archipel voor de zuidkust van West-Australië, omringd door dicht eucalyptusbos en witte zandstranden. Toegang is alleen mogelijk per helikopter of boot, aangezien het eiland onbewoond is.

Deze monumentale trapput uit de 9e eeuw werd gebouwd om water te verzamelen en te bewaren in de droge regio Rajasthan. Chand Baori strekt zich uit over dertien niveaus en bereikt een diepte van 30 meter, waarbij de ongeveer 3500 symmetrisch gerangschikte treden een nauwkeurig geometrisch patroon vormen. De structuur toont de technische vaardigheden van die tijd en diende zowel als waterbron als toevluchtsoord tegen de hitte. Hoewel al eeuwen niet meer in gebruik, demonstreert deze put de architectonische bekwaamheid van een beschaving die zich moest aanpassen aan extreme klimatologische omstandigheden.

Deze geologische formatie, waarvan de naam "katoenen kasteel" betekent, ontstaat door thermaal water rijk aan calciumcarbonaat dat gedurende duizenden jaren witte kalkafzettingen op natuurlijke terrassen heeft gevormd. De thermale bronnen bereiken temperaturen tussen 35 en 100 graden Celsius. Net als andere geologische bijzonderheden in deze collectie vertegenwoordigt Pamukkale een plaats waar natuurlijke minerale processen een ongewoon landschap hebben gecreëerd dat verschilt van conventionele toeristische bestemmingen. De terrassen vormen een uitgestrekt systeem van ondiepe bassins die zich over de helling uitstrekken, waarvan het uiterlijk verandert naargelang de waterstanden en lichtomstandigheden.

Deze grotten herbergen duizenden larven van paddenstoelmuggen die lichtgevende punten op de plafonds produceren en zich weerspiegelen in de ondergrondse waterlopen. De Waitomo-grotten behoren tot die raadselachtige natuurverschijnselen die door biologische processen ontstaan: larven van de soort Arachnocampa luminosa genereren bioluminescent licht om insecten aan te trekken die verstrikt raken in hun kleverige draden. Bezoekers verkennen het systeem tijdens rondleidingen, deels te voet door de hogere kamers en deels per boot door de donkerere gedeelten, waar de groenblauwe gloed van de larven een sterrenkaart op de grotplafonds creëert. Het verschijnsel is het beste waarneembaar bij volledige stilte en duisternis, wanneer de lichtpunten hun volle intensiteit bereiken.

Het Taktsang-klooster rijst op uit een verticale rotswand op 3.120 meter boven de Paro-vallei en behoort tot de belangrijkste bedevaartsoorden van het Himalaya-boeddhisme. Het complex dateert uit 1692 en markeert de plek waar volgens de legende Guru Rinpoche in de 8e eeuw op de rug van een tijgerin arriveerde en drie maanden mediteerde. Het geheel omvat vier hoofdtempels en diverse woongebouwen die via trappen en galerijen in de rotswand zijn geïntegreerd. Een brand verwoestte in 1998 delen van het klooster, die daarna werden gereconstrueerd. De drie uur durende beklimming begint op de valleibodem en voert door dennenbos naar de toegangspoort op 3.080 meter.

De Kapucijnencatacomben onder het klooster in Palermo bewaren ongeveer 8.000 gemummificeerde lichamen die tussen 1599 en 1920 hier werden begraven. De overledenen hangen aan de muren of rusten in open nissen, gekleed in de kleding die ze tijdens hun leven droegen. Aanvankelijk alleen bestemd voor de monniken van de orde, opende deze begraafplaats zich later voor welgestelde burgers en edelen van Palermo. Het droge microklimaat van de ondergrondse gangen bevorderde de natuurlijke mummificatie van de lichamen. De catacomben zijn verdeeld in secties volgens geslacht, sociale status en beroep van de overledenen. Rosalia Lombardo, een tweejarig meisje dat in 1920 stierf, geldt als een van de best bewaarde mummies van de locatie en vertegenwoordigt het laatste hier begraven lichaam.

De Nasir al-Mulk-moskee in Shiraz toont hoe traditionele Perzische architectuur met natuurlijk licht werkt. Het in de 19e eeuw voltooide gebouw heeft uitgebreide gebrandschilderde ramen die geometrische lichtpatronen op de binnenruimtes en gebedskleedjes werpen tijdens de ochtenduren. Dit optische effect komt voort uit de combinatie van gekleurde glaspanelen en de lage zonnehoek. De moskee ligt in de wijk Gowad-e-Araban en wordt soms de Roze Moskee genoemd vanwege de roze tegels op de buitenmuren. De optimale bezoektijd valt tussen 8 en 10 uur 's ochtends wanneer zonlicht door de ramen aan de westkant valt.

De McWay-waterval stort 24 meter naar beneden vanaf een granieten klif rechtstreeks in de Grote Oceaan en vormt daarmee een van de weinige kustwateren van dit type langs de Californische kust. De waterval komt neer op een smal zandstrand dat ontoegankelijk is voor bezoekers, een beperking die van kracht is sinds de oprichting van Julia Pfeiffer Burns State Park in de jaren 1960. De stroom voert het hele jaar water, waarbij het stroomvolume varieert afhankelijk van de neerslag. Een uitkijkpunt langs het 1,1 kilometer lange pad biedt uitzicht op de waterval en de omringende kustformatie, waar granietrotsen zich vermengen met sedimentgesteente.

Dit geopark toont zandsteenformaties met gekleurde minerale lagen bestaande uit ijzeroxide en andere elementen die zijn ontstaan door geologische processen gedurende miljoenen jaren. De rotsafzettingen vertonen horizontale banden in rood, oranje, geel en groen veroorzaakt door verschillende oxidatietoestanden van de mineralen. Het ongeveer 510 vierkante kilometer grote gebied werd opgeheven door tektonische activiteit en gevormd door wind en regen. De formaties bereiken hoogtes tot 500 meter en stellen bezoekers in staat geologische lagen uit verschillende tijdperken te observeren.

Het Hôtel de Glace in Jukkasjärvi wordt elke winter gebouwd uit ijsblokken die uit de Torne rivier worden gehaald en biedt gasten de mogelijkheid om te verblijven in een constructie die volledig uit bevroren materiaal bestaat. De bouw omvat slaapvertrekken, meubilair en artistieke installaties die uitsluitend van ijs zijn gemaakt. Na afloop van het seizoen smelt het hele gebouw en wordt het het volgende jaar herbouwd met nieuwe ontwerpen en indelingen.