Colosseum

Deze archeologische vindplaatsen documenteren de ontwikkeling van menselijke beschavingen over duizenden jaren. Ze lopen uiteen van de vroegst bekende tempelstructuren zoals Göbekli Tepe in Turkije, gedateerd rond 9500 voor Christus, tot de bewaard gebleven overblijfselen van Pompeii, bevroren in de tijd door een vulkaanuitbarsting in 79 na Christus. Elke locatie biedt inzicht in de technische capaciteiten, religieuze overtuigingen en sociale structuren van culturen uit het verleden. De collectie omvat monumenten zoals de Grote Piramide van Gizeh in Egypte, al meer dan 4500 jaar overeind, en Machu Picchu in de Peruaanse Andes, een 15de-eeuws Inca-bolwerk op 2430 meter hoogte. In China bewaakt het Terracottaleger met duizenden levensgrote soldaten het graf van de eerste keizer, terwijl Angkor Wat in Cambodja het grootste religieuze complex ter wereld vertegenwoordigt. Europese vindplaatsen zoals Stonehenge in Engeland en de Akropolis in Athene tonen prehistorische techniek en klassieke Griekse architectuur. Deze plaatsen verbinden bezoekers met de samenlevingen die ze eeuwen of millennia geleden bouwden.

Deze collectie omvat oude stenen monumenten en heilige plaatsen van over de hele wereld, van de Moai op Paaseiland tot de Chinese Muur. De structuren vertegenwoordigen millennia van menselijke techniek en omvatten religieuze tempels, vestingwerken, grafplaatsen en astronomische installaties. Veel van deze locaties behouden vandaag de dag culturele betekenis voor lokale gemeenschappen. Voorbeelden zijn prehistorische sites zoals Göbekli Tepe in Turkije en Skara Brae op de Orkney-eilanden, naast monumentale bouwwerken zoals het Parthenon in Athene, Angkor Wat in Cambodja en de piramides van Gizeh in Egypte. De collectie bevat ook minder bekende schatten zoals de Megalithische Tempels van Malta, Nan Madol in Micronesië en Groot-Zimbabwe. Deze sites bieden inzicht in oude culturen, religieuze gebruiken en architectonische prestaties die bezoekers van over de hele wereld blijven aantrekken.

Ronde architectuur fascineert bouwers sinds de oudheid. Deze collectie verenigt Romeinse amfitheaters zoals het Colosseum, middeleeuwse torens zoals de Ronde Toren in Kopenhagen, barokke koepelconstructies en moderne bouwwerken. De ronde vorm biedt praktische voordelen voor akoestische eigenschappen, structurele stabiliteit en optimaal ruimtegebruik. De geselecteerde gebouwen vervullen verschillende functies: religieuze tempels, vestingwerken, observatoria, musea en evenementenlocaties. Elk voorbeeld toont hoe architecten de ronde vorm hebben aangepast aan lokale omstandigheden en culturele vereisten. Van antieke stenen constructies tot hedendaagse wolkenkrabbers documenteert deze selectie de technische ontwikkeling door de eeuwen heen.

Rome bewaart meer dan 2.000 jaar architectonische geschiedenis binnen haar stadsgrenzen, met oude tempels en amfitheaters naast renaissancistische kerken en barokke pleinen. Het Forum Romanum toont ruïnes uit de eerste eeuw v.Chr. tot de vierde eeuw n.Chr., inclusief overheidsgebouwen en tempels die het administratieve hart van het Romeinse Rijk vormden. Het Pantheon toont Romeinse bouwkunde met zijn gewelven van beton, terwijl het Colosseum het grootste oude amfitheater is dat ooit is gebouwd. De stad heeft zich door de eeuwen heen ontwikkeld en onder pauselijk patronaat getransformeerd in een centrum van renaissancistische en barokke kunst en architectuur. Vaticaanstad beschikt over belangrijke religieuze en artistieke collecties, waaronder de Sixtijnse Kapel met fresco's van Michelangelo op het plafond en de Sint-Pietersbasiliek, 's werelds grootste kerkgebouw. In het hele historische centrum zorgen openbare pleinen zoals Piazza Navona voor de overblijfselen van oude Romeinse constructies en tonen barokke fonteinen van Bernini en Borromini. De Trevifontein trekt dagelijks duizenden bezoekers met zijn 18e-eeuwse façade, terwijl de Spaanse Trappen verschillende hoogteniveaus van de stad verbindt. De wijken van Rome behouden het traditionele Italiaanse leven rondom deze monumenten, met restaurants, winkels en woningen in gebouwen uit diverse historische periodes.

Rome combineert oude geschiedenis met moderne fotografie. De stad biedt fotografen monumenten, fonteinen, pleinen en uitzichtpunten. Het Colosseum, de Engelenburcht en het Forum Romanum tonen Romeinse architectuur. De Vaticaanse Musea en Piazza Navona presenteren kunst. De Villa Borghese tuinen en de wijk Trastevere vullen de stedelijke omgeving aan.

Italië verenigt Romeinse tempels, kathedralen, musea en natuurgebieden. Het land toont architectuur uit twee millennia, van de kanalen van Venetië tot de grotten van Matera.

In 2007 organiseerde de Stichting Nieuwe Zeven Wereldwonderen, geleid door de Zwitserse zakenman Bernard Weber in samenwerking met het marketingbedrijf Deureka, een wereldwijde stemming waarvan de resultaten op 7 juli in Lissabon werden bekendgemaakt. Dit project, dat vooral in India en China veel succes had, leidde tot de benoeming van zeven monumenten die verschillende beschavingen en tijdperken vertegenwoordigen, van de oudheid tot de 20e eeuw. UNESCO verklaarde in een verklaring dat zij niet bij dit evenement betrokken is, in tegenstelling tot wat veel stemmers dachten. De uiteindelijke selectie omvat locaties op alle continenten: de Chinese Muur, een verdedigingssysteem dat over meerdere eeuwen is gebouwd; Petra in Jordanië, een Nabateïsche stad uit de 4e eeuw voor Christus, uitgehouwen uit roze-rots; het Colosseum in Rome, een amfitheater uit de eerste eeuw dat 50.000 toeschouwers kan herbergen; Chichén Itzá in Mexico, een Maya-site die de astronomische kennis van deze beschaving aantoont; Machu Picchu in Peru, een Inca-stad uit de 15e eeuw, gelegen op 2.430 meter hoogte; de Taj Mahal in India, een wit marmeren mausoleum dat tussen 1631 en 1643 werd gebouwd; en het standbeeld van Christus Reddende in Rio de Janeiro, een 38 meter hoog monument dat in 1931 werd ingewijd. De piramide van Khéops, het enige nog bestaande wereldwonder uit de oudheid, werd uit de stemming gehaald en aangewezen als ere-wonder. De 21 kandidaat-locaties werden geselecteerd door een commissie van architecten van vijf continenten, onder voorzitterschap van Federico Mayor, voormalig directeur-generaal van UNESCO. De criteria omvatten esthetiek, architectonische prestaties en historische relevantie. Elk monument moest door mensen zijn gebouwd, vóór het jaar 2000 zijn voltooid en in een acceptabele staat van behoud verkeren. Deze collectie geeft een overzicht van alle monumenten en maakt het mogelijk om hun locatie en foto te bekijken via de fiches van elk van hen.