Puka Puka

Puka-Puka is een koraalrif-atol in de Tuamotu-archipel met een elliptische vorm, ongeveer 6 kilometer lang en 3 kilometer breed. De vorming bestaat uit ongeveer 17 kleine eilanden die een ondiepe en dichtgeslibd lagune omringen.

Het atol werd voor het eerst gedocumenteerd door Ferdinand Magelhaes in 1521 als San Pablo en later genoemd Honden Eiland door Nederlandse ontdekkingsreizigers die daar in 1616 drie honden vonden. Deze vroege ontmoetingen stelden de plaats in de Europese kennismaking vast.

De bewoners spreken Pukapukaans, een Marquesische taal die anders is dan andere dialecten in de Tuamotu-archipel. Deze taal vormt het dagelijks leven en bepaalt de lokale identiteit van de gemeenschap.

Het atol wordt verbonden met Tahiti door de geasfalteerde landingsbaan van de Puka-Puka Airport, wat aankomst eenvoudig maakt. De belangrijkste nederzetting Te One Mahina met de kleine bevolking dient als uitvalsbasis voor verkenning van de eilanden.

De Kon-Tiki-expeditie zag dit atol op 30 juli 1947, wat hun eerste landzicht markeerde na 94 dagen over de Stille Oceaan. Dit moment werd een keerpunt in hun legendarische reis vanuit Zuid-Amerika.

Locatie: Tuamotus

Onderdeel van: Disappointment Islands, Tuamotus

GPS-coördinaten: -14.82000,-138.82000

Laatste update: 7 december 2025 om 21:25