Tempels en oude architectuur in Vietnam: historische heiligdommen, boeddhistische pagodes, erfgoedmonumenten

Deze tempel werd in 1070 gebouwd als eerste universiteit van Vietnam en strekt zich uit over vijf opeenvolgende binnenplaatsen met poorten, tuinen en ceremoniële ruimten. Het complex huisvest 82 stenen stelen op schildpad-vormige voetstukken die sinds 1484 de namen van 1307 geleerden opnemen die examens van de nationale universiteit hebben doorstaan. De architectuur combineert Chinese invloeden met Vietnamese ontwerpelementen en toont het belang van het confucianisme in de onderwijstraditie van het land. Deze Tempel van de Literatuur diende meer dan 700 jaar als onderwijsinstelling voor de zonen van de elite en werd het belangrijkste intellectuele trainingscentrum in Noord-Vietnam.

Deze Champa-toren in Binh Dinh stamt uit de 11de eeuw en getuigt van de bouwkundigheid van de Champa-beschaving. Gebouwd met zorgvuldig aansluitende bakstenen zonder mortel, vertoont de toren geometrische patronen en uitgesneden details op het oppervlak. De versieringen tonen hindoeïstische godheden en laten zien hoe Indiase invloeden de architectuur van centraal-Vietnam hebben gevormd. Deze toren is een getuigenis van een tijd waarin de Champa-cultuur in deze regio bloeide.

De Pavilloen Nghênh Lương Đình staat sinds de 19e eeuw aan de oevers van de Parfumrivier in Huê, waar deze diende als een plaats voor rust en contemplatie voor de keizers van Nguyen. De architectuur volgt traditionele principes van Vietnamese hofbouw, met een gebogen dakpannen dak, houten zuilen en open zijwanden die uitzichten op de rivier omlijsten. Vanaf deze pavilloen keek de keizerlijke familie naar bootprocessies en ceremonies op het water.

De haven Nhà Rồng in Ho Chi Minh City is een historische plek vanwaar Ho Chi Minh in 1911 naar Europa vertrok. De jonge Nguyen Tat Thanh verliet de haven als kok-assistent aan boord van een Frans stoomschip. Het oorspronkelijke havengebouw uit het koloniale tijdperk is omgetoverd tot een museum dat de revolutionaire geschiedenis van Vietnam documenteert. In de tentoonstellingszalen zijn foto's, persoonlijke bezittingen en documenten uit Ho Chi Minhs leven te zien, evenals materialen over de onafhankelijkheidsbeweging. Het gebouw vertoont Franse koloniale architectuur van het begin van de 20e eeuw met zijn karakteristieke gele muren en rechthoekige grondplan.

De pagode Thien Mu verheft zich sinds 1601 aan de noordelijke oever van de Parfumrivier en behoort tot de belangrijkste religieuze structuren van centraal Vietnam. De zevenverdepige toren bereikt 21 meter hoogte en dient als klokkentoren voor het hele complex. Elk van de zeven niveaus vertegenwoordigt een incarnatie van Boeddha. Het klooster bestaat uit meerdere paviljoens, een binnenplaats en woongebouwen waar monniken vandaag nog steeds leven en praktijk uitoefenen. Het achterste gedeelte herbergt een tuin met oude bomen en de graven van voormalige abten. Deze pagode speelde een rol in de politieke geschiedenis van Vietnam gedurende de 1900s en bewaart nog steeds de auto van monnik Thich Quang Duc, die zijn protest tegen het regime uitdrukte door zelfverbranding in Saigon in 1963.

Deze schuin hangbrug in Can Tho overspant de rivier Hau, de belangrijkste zuidelijke tak van de Mekong. Voltooid in 2010 verbindt de brug de provincies Can Tho en Vinh Long over ongeveer 3 kilometer. Het maakt deel uit van nationale route 1A, die van Hanoi tot het zuidelijkste punt van Vietnam loopt. De brug heeft de beweeglijkheid van goederen in het Mekonedelta sterk versneld en heeft de reistijd tussen de provincies verkort van enkele uren tot ongeveer 20 minuten.

Deze citadel was van de 11e tot de 19e eeuw het politieke centrum van Vietnam en bevat archeologische sites van meerdere dynastieën. Het complex omvat de Vlaggetoren gebouwd in 1805, de hoofdpoort Doan Mon en ondergrondse bunkers uit de 20e eeuw. Opgravingen sinds 2002 hebben fundamenten van keizerlijke paleizen, keramische fragmenten en dagelijkse voorwerpen blootgelegd die meer dan duizend jaar bewoning documenteren. De site toont continu gebruik als zetel van macht onder de dynastieën Ly, Tran, Le en Nguyen en kreeg in 2010 de status van UNESCO Werelderfgoed.

De Cham-torens van Po Nagar vormen een tempelcomplex uit de 7e eeuw op de heuvel Cu Lao boven de rivier de Cai. Acht bakstenen torens tonen verschillende bouwfasen tussen de 7e en 12e eeuw en waren oorspronkelijk gewijd aan de hindoeïstische godin Bhagavati. De hoofdtoren bereikt 23 meter hoogte en bevat stenen beeldhouwwerk en decoratieve elementen die religieuze praktijken van de Cham-beschaving documenteren. Tegenwoordig functioneert het complex als historisch monument en actieve vereerplaats.

Dit mausoleum werd in 1925 voltooid en combineert Vietnamese architectuur met Europese elementen. Het bevindt zich ongeveer 10 kilometer ten zuiden van Hue aan de zijde van de berg Chau Chu. Een trap van 127 treden leidt naar de hoofdstructuur. Het drielaags gebouw Thien Dinh toont glazen mozaïeken, porseleinwerk en keramische versiering op muren en plafonds. Keizer Khải Định liet het monument tussen 1920 en 1925 bouwen, waarbij Franse architectuurinvloeden werden gecombineerd met traditionele Vietnamese bouwmethoden. Het mausoleum werd in 1993 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO ingeschreven als onderdeel van de monumenten van Hue.

Hoi An is een oude havenstad in centraal Vietnam die van de 15de tot de 19de eeuw als belangrijk handelscentrum fungeerde. Meer dan 800 gebouwen vormen het stadslandschap en tonen verschillende architectonische invloeden uit China, Japan en Europa. De oude koopmanhuizen hebben houten raamwerken met Chinese tegels, Japanse timmerwerk technieken en Franse balkons. Het stadscentrum strekt zich over beide oevers van de Thu Bon rivier uit, waar smalle steegjes naar vergaderzalen, pagodes en ambachtswerkplaatsen leiden. De Japanse Brug uit 1593 verbindt twee wijken via een overdekt gedeelte met een klein tempel erin. Families wonen al generaties lang in eeuwenoude huizen en delen hun verhaal met bezoekers. Deze stad toont de maritieme handelsroutes die Vietnam verbonden met China, Japan, India en Europa.

De monumenten van Hue tonen de keizerlijke macht van de Nguyen-dynastie, die Vietnam van 1802 tot 1945 regeerde. De citadel strekt zich uit langs de Parfumrivier en bevat het Keizerlijk Paleis, tempels, paviljoens en koninklijke theaters. Langs de rivier staan de keizerlijke mausoleum, elk ontworpen als een afzonderlijk architectonisch geheel met erenplaatsen, stelepaviljoen en grafkamers. Het mausoleum van keizer Minh Mang vertoont strikte symmetrie volgens Chinees model, terwijl het Tu Duc-complex een meerpaleis en theaterstructuren omvat. De Thien Mu-pagode met zijn zeven verdiepingen markeert de rivieroever sinds 1601. Franse artillerie veroorzaakte aanzienlijke schade aan de citadel tijdens de gevechten van 1885 en 1947, en het Tet-offensief van 1968 liet verdere verwoesting op muren en poorten achter.

Het Lac Hoan Kiem strekt zich uit in het hart van Hanoi en dient al eeuwenlang als herkenningspunt voor de inwoners van de hoofdstad. Een rode houten brug verbindt de oever met een klein eiland waarop de Schildpaddetoren uit de 18e eeuw staat. Deze toren verwijst naar de legende van een gouden schildpad die in de 15e eeuw de keizer Le Loi vroeg zijn magische zwaard terug te geven. Het meer ligt dicht bij de oude stad en is een natuurlijk uitgangspunt voor wandelingen door het historische district.

Mỹ Sơn is een tempelcomplex van rode stenen gebouwd tussen de 4e en 14e eeuw, dat diende als religieus centrum van het Champa-rijk. De gebouwen tonen architecturale elementen van Indiase en Zuidoost-Aziatische oorsprong, met torens die kenmerken van de Cham-kunst vertonen. De site functioneerde gedurende verschillende eeuwen als een belangrijke plaats voor hindoeïstische ceremonies en illustreert de culturele ontwikkeling van deze beschaving in het centrum van Vietnam.

Deze pagode op een klein eilandje in het Westmeer van Hanoi is een van de oudste nog actieve boeddhistische tempels in Vietnam, daterend uit de 6e eeuw. De huidige structuur werd in 1815 herbouwd nadat de originele locatie vanwege erosie was verplaatst. De toren met 15 verdiepingen bereikt ongeveer 15 meter hoogte en bevat boeddhistische reliquieën. Het klooster herbergt houten en stenen beelden die verschillende perioden van Vietnamese religieuze kunst documenteren. De pagode functioneert als een actieve vereerplaats waar gelovigen samenkomen voor vieringen volgens de maankalender.

De Pagode van de Unieke Zuil in Hanoi is een boeddhistisch tempel gebouwd in 1049 onder de Ly-dynastie. Hij staat op een enkele stenen zuil in het midden van een waterbekken en vertegenwoordigt een lotusbloem die uit het water oprijst. In de boeddhistsche traditie symboliseert de lotus zuiverheid. Franse troepen hebben de originele structuur in 1954 verwoest bij hun terugtrekking uit Hanoi, maar de Vietnamese regering heeft deze later herbouwd. Door deze plaats te bezoeken, zie je hoe architecten uit die tijd gebouwen creëerden die geometrische eenvoud combineerden met diepe spirituele betekenis.

De Bái Đính Pagoda is een groot boeddhistisch religieus complex in de provincie Ninh Bình, gebouwd tussen 2003 en 2010. De site combineert een oude pagoda uit de 10de eeuw op een berg met moderne structuren aan de voet van de berg. Bezoekers vinden hier een bronzen Boeddhabeeld, een klokkentoren met een grote klok en verschillende pavilljoens verbonden door trappen en geplaveide paden. De architectuur mengt traditionele Vietnamese bouwmaterialen met hedendaagse vormen en toont hoe het boeddhisme in het moderne Vietnam wordt beoefend.

De Bút Tháp-tempel in de provincie Bắc Ninh werd in de 13de eeuw gebouwd onder de Tran-dynastie en is genoemd naar een toren in de vorm van een penseelstreek. Het tempelcomplex bestaat uit meerdere gebouwen langs een centrale as met achtereenvolgende binnenplaatsen. De hoofdzaal bevat houten beelden uit de 17de eeuw die arhats en bodhisattva's voorstellen, gesneden met groot detail. De tempel bewaart ook stenen inscripties die de geschiedenis en eeuwenlange donaties documenteren. De architectuur toont de typische kenmerken van noordvietnameesetempen met meerdere dakniveaus en gesneden houten ornamenten.

Dit tempelcomplex in Phú Thọ eert de Hùng-koningen, beschouwd als de legendarische grondleggers van Vietnam. Het terrein ligt op berg Nghĩa Lĩnh en bevat verschillende structuren gebouwd tussen de 11de en 18de eeuw. De hoofdtempel Den Thuong staat op de top na 200 trappen. Jaarlijkse ceremonies ter ere van voorouders vinden hier plaats op de tiende dag van de derde maandmaan. Het complex dient als nationale bedevaartsplaats en toont hoe stichtingsmythen de Vietnamese cultuur bepalen.

De Giác Lâm tempel in Ho Chi Minh-stad werd gebouwd in 1744 en is een van de oudste nog actieve pagoda's in de stad. De architectuur volgt de traditionele principes van zuidvietnamese tempels met opeenvolgende binnenplaatsen en gebouwen die langs een centrale as zijn uitgelijnd. De tempel herbergt een verzameling oude standbeelden, gedenksteen en een toren met zeven verdiepingen die vroeger diende als oriëntatiepunt voor reizigers die per kanaal aankwamen. De tuin bevat oude bomen en bassins die een ruimte voor meditatie creëren. De tempel wordt nog steeds gebruikt door een actieve monastieke gemeenschap en houdt boeddhistische ceremonies volgens de maankalender.

De pagode Bích Động in Ninh Bình maakt gebruik van natuurlijke grotten en strekt zich uit over drie niveaus die in een berghelling zijn gebouwd. Deze pagode, gebouwd in de 15e eeuw tijdens de Le-periode, combineert menselijke constructies met kalksteen formaties. Drie pagodes - Ha aan de basis, Trung in het midden en Thuong aan de top - zijn verbonden door trappen die in de rots zijn uitgehouwen. Boeddhistische altaren en beelden die rechtstreeks in de rotsachtige wanden zijn gesneden, bevinden zich in de grotten. Een kleine beek stroomt onder de plaats door, en een stenen brug leidt naar de hoofdingang.

Dit boeddhistisch tempelcomplex in de provincie Hà Nam, ten westen van Hanoi, werd in 2019 voltooid en strekt zich uit over het gebied rond het Tam Chuc-meer. De hoofdpagode bevat een gebedszaal van 1000 vierkante meter die enkele duizenden mensen kan herbergen. Een witte jadelbeeldhouwwerk van Boeddha van 4 meter hoogte staat binnen het complex. Het terrein is ontworpen voor grote religieuze evenementen en herbergt buddhistische kunstcollecties uit verschillende regio's van Azië. Het architectonische geheel combineert traditionele Vietnamese bouwkundige elementen met moderne proporties die zijn rol als eigentijds centrum van het Vietnamese boeddhisme weerspiegelen.

Deze kathedraal in Ninh Binh werd gebouwd tussen 1875 en 1899 en combineert Europese religieuze architectuur met Vietnamese bouwttechnieken. Het complex strekt zich uit over een groot terrein met een hoofdkathedraal van steen, vier kleinere kapellen rond een kunstmatig meer en een apart klokkentoren. Kolommen van hout en steen dragen een dak bedekt met tegels in de stijl van boeddhistische pagodes. De kathedraal toont hoe religieuze vormen uit Europa zich hebben aangepast aan de Vietnamese context in de 19e eeuw.