Gletsjers behoren tot de meest opmerkelijke natuurlijke formaties op aarde. Deze ijsmassa's ontstaan gedurende eeuwen door de compressie van sneeuw en bewegen langzaam door valleien en over berghellingen. Ze vormen landschappen van de Patagonische Andes tot arctische gebieden en slaan ongeveer 70 procent van het zoetwater ter wereld op. De Perito Moreno-gletsjer in Argentinië beslaat 250 vierkante kilometer en behoort tot de weinige gletsjers die momenteel niet terugtrekken. De Jostedalsbreen in Noorwegen vormt met 487 vierkante kilometer de grootste ijsmassa van het Europese vasteland. De Vatnajökull op IJsland bedekt acht procent van de landoppervlakte en verbergt verschillende actieve vulkanen onder zijn ijskap. Deze gletsjers dienen de wetenschap als klimaatarchieven en tonen door hun veranderingen de gevolgen van stijgende temperaturen. Veel gletsjers wereldwijd verliezen voortdurend massa, wat gevolgen heeft voor watervoorziening en zeespiegels.
Nationaal park Los Glaciares, Argentinië
De Perito Moreno-gletsjer beslaat een oppervlakte van 250 vierkante kilometer en reikt 74 meter boven het waterniveau van het Lago Argentino. Deze gletsjer beweegt continu vooruit met een snelheid van ongeveer twee meter per dag. Deze beweging zorgt ervoor dat regelmatig grote ijsmassa's van de gletsjerwand afbreken en in het meer vallen. Het fenomeen treedt op wanneer de gletsjer een natuurlijke ijsbrug vormt die de zuidelijke arm van het meer blokkeert en uiteindelijk bezwijkt onder de waterdruk.
Sogn og Fjordane, Noorwegen
De Jostedalsbreen beslaat 487 vierkante kilometer en vormt de grootste ijskap van het Europese vasteland. Deze gletsjer ligt tussen de bergen van het Jostedalsbreen Nationaal Park en voedt 24 gletsjerttongen die in verschillende dalen afdalen. Het ijs bereikt op sommige plaatsen dieptes van meer dan 600 meter. Bekende uitlopers zijn de Briksdalsbreen en de Nigardsbreen, beide toegankelijk voor gletsjertochten. De gletsjer ontstaat door zware sneeuwval op hoogtes tussen 1.200 en 2.000 meter.
Oost-IJsland, IJsland
Vatnajökull is de grootste ijskap van Europa en beslaat 8100 vierkante kilometer in Oost-IJsland. Verschillende actieve vulkanen bevinden zich onder het ijsschild, waaronder Grímsvötn en Bárðarbunga, die regelmatig uitbarsten. De ijskap bereikt op sommige plaatsen diktes tot 1000 meter. De gletsjer voedt talrijke gletsjerbeken en vormt ijsgrotten die voortdurend veranderen door geothermische activiteit. Het omringende Vatnajökull Nationaal Park beschermt diverse landschappen, van gletsjertongten tot vulkanische woestijnen.
Alaska, Verenigde Staten
Gletsjerbaai ligt in zuidoost Alaska en herbergt zeven actieve getijdengletsjers die rechtstreeks in zee stromen. Deze gletsjers kalven regelmatig en produceren ijsbergen van verschillende grootten die door de wateren van de baai drijven. Het gebied beslaat ongeveer 13.000 vierkante kilometer en documenteert de gletsjertrekking sinds het einde van de 18e eeuw. De baai dient als natuurlijk laboratorium voor glaciologisch en ecologisch onderzoek en toont de processen van gletsjer dynamiek en herkolonisatie door planten en dieren na het terugtrekken van het ijs.
Westkust, Nieuw-Zeeland
De Fox-gletsjer strekt zich 13 kilometer uit door een dal in de Zuidelijke Alpen van Nieuw-Zeeland. Het ijs stroomt van de berghellingen naar beneden tot een hoogte van ongeveer 300 meter boven zeeniveau, waar het eindigt in gematigd regenwoud. De gletsjer beweegt met een gemiddelde snelheid van een meter per dag en vormt ijsgrotten en gletscherspleten. Verschillende wandelpaden leiden naar uitkijkpunten waar bezoekers de ijsformaties en het gletsjerdal kunnen waarnemen.
Westkust, Nieuw-Zeeland
De Franz Josefgletsjer strekt zich 12 kilometer uit langs de westkust van het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland. Deze gletsjer beweegt met snelheden tot 4 meter per dag, waardoor het een van de snelst bewegende gletsjers in gematigde streken is. De Franz Josefgletsjer ontspringt in de Zuidelijke Alpen op ongeveer 2700 meter hoogte en daalt af tot 240 meter boven zeeniveau. Het gletsjerdal biedt verschillende wandelpaden en rondleidingen waarmee bezoekers de ijsformaties van dichtbij kunnen bekijken.
Karinthië, Oostenrijk
De Pasterzegletsjer strekt zich uit over een lengte van 8,4 kilometer en beslaat een oppervlakte van 19,5 vierkante kilometer in de Hohe Tauern. Deze gletsjer ligt aan de voet van de Grossglockner, de hoogste berg van Oostenrijk, en vormt het grootste ijsveld van het land. De gletsjer toont duidelijke tekenen van klimaatverandering met een voortdurende afname van zijn massa en omvang sinds de 19e eeuw. Vanaf het uitkijkpunt Franz-Josefs-Höhe kunnen bezoekers het gehele gletsjersbekken overzien en de ijsformaties en spleten die het oppervlak kenmerken observeren.
Groenland
De Jakobshavn-gletsjer is een van de meest actieve gletsjers ter wereld en schuift dagelijks 30 tot 50 meter op. De gletsjer mondt uit in de Ilulissat-ijsfjord aan de westkust van Groenland en produceert ongeveer 10 procent van alle ijsbergen die in Groenlandse wateren afkalven. De gletsjer draineert ongeveer 6,5 procent van de Groenlandse ijskap en heeft de afgelopen decennia aanzienlijk aan massa verloren.
Jasper National Park, Canada
De Athabascagletsjer strekt zich zes kilometer uit vanaf het Columbia-ijsveld naar de valleien van de Canadese Rockies. Deze gletsjertong ligt op de grens tussen Alberta en British Columbia op hoogtes tussen 2100 en 3500 meter. De gletsjer is toegankelijk vanaf de Icefields Parkway en verliest jaarlijks ongeveer vijf meter aan dikte door stijgende temperaturen. Wetenschappelijke metingen documenteren zijn voortdurende terugtrekking sinds de jaren 1840.
Karakoram, India
De Siachengletsjer strekt zich uit over een lengte van 76 kilometer en ligt op 5753 meter hoogte in het oostelijke Karakoramgebergte. Deze gletsjer vormt al tientallen jaren de controlelijn tussen door India en Pakistan beheerde gebieden. De extreme weersomstandigheden met temperaturen die dalen tot min 50 graden Celsius maken deze locatie tot een van de moeilijkste militaire inzetgebieden ter wereld.
Karakoram, Pakistan
De Balторogletsjer strekt zich 63 kilometer uit door het Karakoramgebergte en behoort tot de langste gletsjers buiten poolgebieden. Deze gletsjer vormt de belangrijkste toegangsroute naar vier achtthouzenters, waaronder de K2 op 8611 meter, de op een na hoogste berg ter wereld. De ijsstromen van de Baltoro worden gevoed door talrijke zijgletsjers en vormen de bron van de Shigar-rivier. Bergbeklimmers en expedities gebruiken de route langs de gletsjer als basiskamp voor beklimmingen naar de omliggende toppen.
Yukon, Canada
De Hubbardgletsjer strekt zich 122 kilometer uit door het Saint Elias-gebergte en toont een fenomeen dat wereldwijd zeldzaam is geworden: de gletsjer groeit jaarlijks ongeveer 24 meter. Deze massatoename contrasteert met de wereldwijde trend van gletsjerslinken. De gletsjer eindigt bij Disenchantment Bay en Yakutat Bay in Alaska. De breedte bereikt ongeveer 10 kilometer bij het kalvingsfront, waar regelmatig grote ijsblokken in de oceaan afbreken.
Canterbury, Nieuw-Zeeland
De Tasmangletsjer strekt zich uit over 23 kilometer door het Aoraki Mount Cook National Park op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland. Deze gletsjer ligt aan de voet van Mount Cook, de hoogste berg van het land, en stroomt door een vallei tussen de bergketens van de Zuidelijke Alpen. Sinds 1990 trekt de Tasmangletsjer zich jaarlijks ongeveer 180 meter terug als gevolg van gletsjersmelting. Op het breedste punt meet de gletsjer ongeveer vier kilometer. Het onderste gedeelte van de gletsjer eindigt in een gletsjermeer dat zich de afgelopen decennia heeft gevormd naarmate het ijs smelt. Dit meer blijft groeien terwijl de gletsjer zich terugtrekt. Bezoekers kunnen het gletsjergebied bereiken via wandelpaden of boottochten maken over het gletsjermeer om de drijvende ijsbergen te observeren die van de gletsjerwand afkalven.
Graubünden, Zwitserland
De Morteratschgletscher strekt zich uit over zes kilometer in het Berninamassief en behoort tot de grootste gletsjers van de oostelijke Alpen. Deze dalgletsjer ligt op hoogtes tussen 2000 en 4000 meter en ontvangt ijs van verschillende vierduizendmetertoppen, waaronder Piz Bernina en Piz Palü. De gletsjer trekt zich sinds het midden van de 19e eeuw voortdurend terug en verliest gemiddeld 30 meter lengte per jaar. Een gemarkeerd wandelpad voert van station Morteratsch naar de gletsjertong en documenteert met informatieborden de terugtrekking van het ijs over de afgelopen decennia.
Santa Cruz, Argentinië
De Upsalagletsjer strekt zich 53 kilometer uit door de Patagonische Andes en behoort tot de grootste gletsjers van het zuidelijke Patagonische ijsveld. De gletsjertong kalft regelmatig grote ijsblokken af in het Lago Argentino, wat tot voortdurende terugtrekking leidt. Deze gletsjer vormt samen met andere regionale gletsjers een belangrijk hydrologisch systeem voor Patagonië.
Wallis, Zwitserland
De Aletschgletsjer strekt zich uit over 23 kilometer door de Berner Alpen en vormt de langste ijsmassa van de Alpen. Deze gletsjer bevat ongeveer 27 miljard ton ijs en strekt zich uit van de Jungfraujoch op 4000 meter hoogte tot de Massa-kloof op 1560 meter. Het gebied werd in 2001 uitgeroepen tot UNESCO-werelderfgoed en trekt jaarlijks talrijke bezoekers die de gletsjertong en de omliggende wandelpaden verkennen.