Stenen bruggen en historische aquaducten: Europa, Azië, Romeinse bouwwerken

De Pont du Gard werd in de eerste eeuw na Christus gebouwd als onderdeel van een vijftig kilometer lang aquaductsysteem dat water leverde aan de Romeinse stad Nîmes. Deze structuur met drie verdiepingen reikt negenenveertig meter boven de rivier de Gardon en bestaat uit tweeënvijftig bogen gebouwd uit gele kalksteenblokken zonder mortel. Het hoogste niveau bevatte een waterkanaal dat dagelijks ongeveer twintigduizend kubieke meter water aanvoerde. De brug toont Romeinse bouwtechnieken door de nauwkeurige boogconstructie en de berekening van het verval.

De Rialtobrug overspant sinds 1591 het Canal Grande en verbindt de wijken San Marco en San Polo. Antonio da Ponte ontwierp deze stenen brug met één boog van 28 meter overspanning. Twee parallelle rijen winkels flankeren de centrale doorgang en bieden ruimte aan handelaren en ambachtslieden. De constructie rust op 12.000 houten palen die in de bodem van de lagune zijn geslagen. Deze oversteek verving eerdere houten bruggen die meerdere keren waren ingestort. De brug fungeert als belangrijke verkeersader tussen de handelskwartieren van de stad.

De Krämerbrücke overspant de Gera en draagt sinds de 12e eeuw woongebouwen en winkels. Deze stenen boogbrug verbindt de oude stad met Benediktsplatz en herbergt momenteel 32 vakwerkhuizen uit verschillende perioden. Ambachtelijke werkplaatsen, kunstgalerijen en winkels bevinden zich in de smalle gebouwen langs de 120 meter lange doorgang. Het bouwwerk overleefde meerdere branden en onderging verschillende restauraties, waarbij de huidige vorm voornamelijk uit de 15e en 16e eeuw stamt.

De Pont des Trous is een middeleeuwse waterpoort uit de 13e eeuw die de Schelde overspant. Het bouwwerk bestaat uit twee cilindrische torens verbonden door drie stenen bogen en maakte deel uit van de voormalige vestingwerken van Doornik. De torens dienden om het rivierverkeer te controleren en de stad te verdedigen. Het monument is in de loop der eeuwen meerdere malen gerestaureerd en geldt als een belangrijk voorbeeld van middeleeuwse militaire architectuur in Vlaanderen.

De Chengyang-brug werd gebouwd in 1912 en verbindt verschillende dorpen van de Dong-minderheid langs de Linxi-rivier. Deze traditionele houten constructie beslaat 64 meter en heeft vijf paviljoens met daken op meerdere niveaus, volledig gebouwd zonder spijkers. De brug dient zowel als rivieroversteek als ontmoetingsplaats voor de lokale gemeenschap en toont het vakmanschap van de Dong-architectuur.

De Pons Fabricius verbindt sinds 62 v.Chr. het Tibereiland met het Marsveld aan de westelijke oever van de Tiber. Deze Romeinse brug bestaat uit twee stenen bogen met een totale lengte van 62 meter en dient dagelijks voor voetgangersverkeer. De constructie draagt de inscripties van haar bouwers en geldt als de oudste doorlopend gebruikte brug van Rome.

De Stari Most overspant de Neretva met een enkele stenen boog van 28,7 meter breed. Dit Ottomaanse bouwwerk werd in 1566 voltooid door Mimar Hayruddin, een leerling van Sinan. De boog verheft zich 20 meter boven de rivier en verbindt de twee wijken van Mostar. Na de vernietiging in 1993 vond de wederopbouw plaats tussen 2001 en 2004 met gebruikmaking van traditionele technieken en originele materialen uit de Neretva. De twee brugtorens, Halebija en Tara, samen met de historische huizen aan beide oevers, vullen het geheel aan. Sinds 2005 behoort de oude stad van Mostar met de Stari Most tot het UNESCO-werelderfgoed.

De Ponte Vecchio overspant de Arno met drie segmentbogen en werd herbouwd in 1345 na een overstroming. Het bouwwerk draagt sinds de constructie winkels over de volledige lengte, tegenwoordig voornamelijk juweliers en goudsmeden. De Vasari-corridor uit 1565 loopt als gesloten doorgang boven de oostelijke zijde van de brug en verbindt Palazzo Vecchio met Palazzo Pitti. De constructie bestaat uit massieve stenen pijlers die de rivierdruk weerstaan, terwijl de bovenste verdiepingen houten structuren bevatten die de winkels ondersteunen.

De Karelsbrug verbindt de Oude Stad van Praag met de Kleine Zijde en strekt zich uit over 516 meter op 16 stenen pijlers. Deze brug werd in de 14e eeuw gebouwd onder koning Karel IV en diende eeuwenlang als belangrijkste oversteek over de Moldau. De constructie is opgetrokken uit Boheems zandsteen en draagt 30 barokke beelden langs de balustrade, toegevoegd tussen 1683 en 1928. De brug overspant de rivier met een breedte van ongeveer 10 meter en vormde een centraal onderdeel van de kroningsroute van Boheemse koningen.

London Bridge is een betonnen constructie uit 1973 die zijn middeleeuwse voorganger verving. Deze verkeersbrug verbindt de City of London op de noordelijke oever met de wijk Southwark op de zuidelijke oever van de Theems. De historische locatie wordt sinds de Romeinse tijd gebruikt voor rivieroversteken. De huidige brug heeft zes rijstroken en maakt dagelijks de doorgang mogelijk van duizenden forenzen en voertuigen tussen beide oevers van de rivier.

De Ponte Gobbo overspant de rivier de Trebbia met zijn elf bogen van verschillende grootte, met oorsprongen uit de Romeinse tijd. Deze middeleeuwse brug uit de 7e eeuw heeft meerdere reconstructies en uitbreidingen ondergaan. De onregelmatige bogen volgen het natuurlijke verloop van de rivier en de rotsformaties in de rivierbedding. De naam verwijst naar het gebochelde profiel van de brug, veroorzaakt door de verschillende booghoogtes. De constructie verbindt het historische centrum van Bobbio met de overkant en dient al eeuwenlang als belangrijke oversteekplaats voor pelgrims en reizigers.

De Kintai-brug overspant de rivier de Nishiki met vijf opeenvolgende houten bogen die een totale lengte van 193 meter bereiken. Deze constructie uit 1673 gebruikt traditionele Japanse timmerverbindingen zonder een enkele spijker en rust op stenen pijlers die bestand zijn tegen overstromingen. Elke boog rijst op een andere hoogte, waardoor een golvend silhouet boven het water ontstaat. De brug verbindt de kasteelstad met de woonwijk van de samoerai en dient al meer dan drie eeuwen als belangrijke oversteekplaats. Regelmatige restauraties behouden de oorspronkelijke bouwtechnieken en gebruiken hout uit de regio.

Deze stenen boogconstructie uit de tweede eeuw overspant de historische grensrivier tussen de Romeinse Republiek en Gallia Cisalpina. Het bouwwerk markeert de locatie waar Julius Caesar in 49 voor Christus met zijn legioenen de Rubicon overstak en daarmee de burgeroorlog ontketende. De boog toont Romeinse bouwtechniek met zijn gewelfde constructie en massieve stenen blokken die zonder mortel zijn samengevoegd.

De Khaju-brug werd in 1650 tijdens het bewind van sjah Abbas II gebouwd over de rivier de Zayandeh. De structuur van twee niveaus in steen en baksteen strekt zich uit over 133 meter lengte en telt 23 bogen. De brug functioneert tegelijkertijd als dam om het waterpeil te reguleren, als oversteekplaats en als sociale ontmoetingsplek. Bewoners en bezoekers komen samen in de nissen en paviljoens op het lagere niveau. De decoraties omvatten tegelwerk en muurschilderingen uit de Safavidische periode.

Het Proserpina aquaduct werd in de tweede eeuw na Christus gebouwd om de Romeinse kolonie Emerita Augusta van water te voorzien. De constructie bestaat uit drie lagen granieten bogen die een hoogte van 30 meter bereiken. Het aquaduct transporteerde water van het Proserpina reservoir naar de stad over een afstand van meerdere kilometers. De bouwwijze toont de geavanceerde hydraulische kennis van Romeinse ingenieurs en maakt deel uit van het archeologische ensemble van Mérida.

De Porta Maggiore werd in het jaar 52 na Christus gebouwd onder keizer Claudius en diende als architectonisch element om twee belangrijke Romeinse aquaducten over twee consulaire wegen te leiden. De Aqua Claudia en de Anio Novus kruisten op deze plaats de Via Praenestina en de Via Labicana. De constructie bestaat uit grote travertijnblokken en toont de karakteristieke Romeinse bouwtechnieken met geprofileerd metselwerk. De twee bogen van de Porta Maggiore maakten oorspronkelijk deel uit van de infrastructuur voor watervoorziening en werden later opgenomen in de Aureliaanse Muur.

De Piscina Mirabilis is een Romeinse waterkelder uit de eerste eeuw na Christus, gebouwd om de keizerlijke vloot in Misenum van water te voorzien. Deze ondergrondse constructie strekt zich uit over 70 meter lengte en 25 meter breedte en bestaat uit vijf beuken die worden ondersteund door 48 kruisvormige zuilen. De kelder bevatte ongeveer 12.600 kubieke meter drinkwater, aangevoerd via het Aqua Augusta aquaduct vanuit Serino in Campanië. Het gewelfde plafond bereikt bijna 15 meter hoogte en het gehele interieur was bekleed met waterdicht cement.

Het aquaduct van Segovia werd gebouwd in de 1e eeuw na Christus en voorzag de stad eeuwenlang van water uit de rivier Frío in de Sierra de Guadarrama. De constructie strekt zich uit over 15 kilometer en bereikt zijn maximale hoogte van 28 meter bij Plaza del Azoguejo. Romeinse ingenieurs bouwden de 166 bogen met granieten blokken zonder mortel. Het aquaduct bleef operationeel tot in de 20e eeuw en transporteerde dagelijks ongeveer 20.000 liter water naar de stad.