Stonehenge

Deze archeologische vindplaatsen documenteren de ontwikkeling van menselijke beschavingen over duizenden jaren. Ze variëren van de oudst bekende tempelstructuren zoals Göbekli Tepe in Turkije, gedateerd rond 9500 v.Chr., tot de bewaard gebleven overblijfselen van Pompeii, bevroren in de tijd door een vulkaanuitbarsting in 79 n.Chr. Elke locatie biedt inzicht in de technische vaardigheden, religieuze overtuigingen en sociale structuren van vroegere culturen.

Deze collectie omvat oude stenen monumenten en heilige plaatsen van over de hele wereld, van de Moai op Paaseiland tot de Chinese Muur. De structuren vertegenwoordigen millennia van menselijke techniek en omvatten religieuze tempels, vestingwerken, grafplaatsen en astronomische installaties. Veel van deze locaties behouden vandaag de dag culturele betekenis voor lokale gemeenschappen. Voorbeelden zijn prehistorische sites zoals Göbekli Tepe in Turkije en Skara Brae op de Orkney-eilanden, naast monumentale bouwwerken zoals het Parthenon in Athene, Angkor Wat in Cambodja en de piramides van Gizeh in Egypte. De collectie bevat ook minder bekende schatten zoals de Megalithische Tempels van Malta, Nan Madol in Micronesië en Groot-Zimbabwe. Deze sites bieden inzicht in oude culturen, religieuze gebruiken en architectonische prestaties die bezoekers van over de hele wereld blijven aantrekken.

Ronde architectuur fascineert bouwers sinds de oudheid. Deze collectie verenigt Romeinse amfitheaters zoals het Colosseum, middeleeuwse torens zoals de Ronde Toren in Kopenhagen, barokke koepelconstructies en moderne bouwwerken. De ronde vorm biedt praktische voordelen voor akoestische eigenschappen, structurele stabiliteit en optimaal ruimtegebruik. De geselecteerde gebouwen vervullen verschillende functies: religieuze tempels, vestingwerken, observatoria, musea en evenementenlocaties. Elk voorbeeld toont hoe architecten de ronde vorm hebben aangepast aan lokale omstandigheden en culturele vereisten. Van antieke stenen constructies tot hedendaagse wolkenkrabbers documenteert deze selectie de technische ontwikkeling door de eeuwen heen.

Steenkringen behoren tot de vroegste architectonische prestaties van de mensheid, gebouwd door prehistorische gemeenschappen in heel Europa en verder over duizenden jaren. Deze ronde opstellingen van staande stenen dienden meerdere doelen, zoals astronomische observatoria waar oude volkeren hemelbevindingen, seizoenswisselingen en zonne-evenementen volgden. De monumenten fungeerden ook als gemeenschapsplekken voor ceremonies, handel en sociale activiteiten. Het technische vakmanschap dat nodig was om deze enorme stenen te transporteren, te plaatsen en te positioneren—sommige wegen meerdere tonnen—onthult de geavanceerde organisatorische vaardigheden en technische kennis van neolithische en bronstijdgemeenschappen. Deze verzameling beslaat vele locaties door heel Europa. In Engeland heeft Stonehenge precies gerichte rechtopstaande stenen die een cirkel vormen van 30 meter (98 voet), gebouwd tussen 3000 en 2000 v. Chr., terwijl het Avebury-complex 331 meter (1.086 voet) breed is en dateert uit 2850 v. Chr. Schotland herbergt diverse belangrijke locaties, waaronder de Callanish-stenen met een centrale monoliet van 4,8 meter (16 voet) hoog, en de Ring of Brodgar, die oorspronkelijk 60 stenen bevatte en werd omgeven door een greppel van 9 meter (30 voet) breed. De Castlerigg-steenkreis ligt omgeven door de toppen van het Lake District en werd gebouwd rond 3000 v. Chr. Buiten de Britse eilanden toont de Goseck-cirkel in Duitsland een astronomische uitlijning dat dateert uit 4900 v. Chr., en behoort tot de oudste van zijn soort. De Drombeg-steenkolom in Ierland gebruikt 17 stenen om de posities van de zonnewendes te markeren. Elke site biedt inzicht in hoe prehistorische gemeenschappen de hemel observeerden, tijd markeerden en hun samenlevingen organiseerden rond deze blijvende monumenten.

In 2007 organiseerde de Stichting Nieuwe Zeven Wereldwonderen, geleid door de Zwitserse zakenman Bernard Weber in samenwerking met het marketingbedrijf Deureka, een wereldwijde stemming waarvan de resultaten op 7 juli in Lissabon werden bekendgemaakt. Dit project, dat vooral in India en China veel succes had, leidde tot de benoeming van zeven monumenten die verschillende beschavingen en tijdperken vertegenwoordigen, van de oudheid tot de 20e eeuw. UNESCO verklaarde in een verklaring dat zij niet bij dit evenement betrokken is, in tegenstelling tot wat veel stemmers dachten. De uiteindelijke selectie omvat locaties op alle continenten: de Chinese Muur, een verdedigingssysteem dat over meerdere eeuwen is gebouwd; Petra in Jordanië, een Nabateïsche stad uit de 4e eeuw voor Christus, uitgehouwen uit roze-rots; het Colosseum in Rome, een amfitheater uit de eerste eeuw dat 50.000 toeschouwers kan herbergen; Chichén Itzá in Mexico, een Maya-site die de astronomische kennis van deze beschaving aantoont; Machu Picchu in Peru, een Inca-stad uit de 15e eeuw, gelegen op 2.430 meter hoogte; de Taj Mahal in India, een wit marmeren mausoleum dat tussen 1631 en 1643 werd gebouwd; en het standbeeld van Christus Reddende in Rio de Janeiro, een 38 meter hoog monument dat in 1931 werd ingewijd. De piramide van Khéops, het enige nog bestaande wereldwonder uit de oudheid, werd uit de stemming gehaald en aangewezen als ere-wonder. De 21 kandidaat-locaties werden geselecteerd door een commissie van architecten van vijf continenten, onder voorzitterschap van Federico Mayor, voormalig directeur-generaal van UNESCO. De criteria omvatten esthetiek, architectonische prestaties en historische relevantie. Elk monument moest door mensen zijn gebouwd, vóór het jaar 2000 zijn voltooid en in een acceptabele staat van behoud verkeren. Deze collectie geeft een overzicht van alle monumenten en maakt het mogelijk om hun locatie en foto te bekijken via de fiches van elk van hen.