Wilkes Station

Wilkes Station is een verlaten onderzoeksfaciliteit op schiereiland Clark in Antarctica, bestaande uit verschillende Clements-hutten en half-cilindrische Jamesway-opslaggebouwen. De structuren zijn verspreid over het ijs en bevatten nog steeds originele apparatuur en voorraden uit de operatieperiode.

De Verenigde Staten bouwden de station in 1957 als onderdeel van het Internationaal Geofysisch Jaar, een wereldwijd wetenschappelijk project. Australie nam de faciliteit in 1959 over en gebruikte deze voor aanvullend onderzoek voordat het uiteindelijk werd verlaten.

Amerikaanse en Australische onderzoekers werkten samen op de station en voerden gezamenlijk onderzoek uit naar meteorologie en magnetische eigenschappen van de aarde. Hun samenwerking toonde aan hoe wetenschappers effectief konden samenwerken op een van de meest afgelegen plekken ter wereld.

Het station blijft het grootste deel van het jaar onder het ijs begraven, maar wordt elke vier tot vijf jaar tijdens dooi-perioden gedeeltelijk blootgesteld. Bezoekers moeten weten dat de toegang sterk afhangt van weers- en ijsomstandigheden, en speciale vergunningen zijn vereist.

De faciliteit bevat ongeveer 7000 brandstofvaten en talloze voorwerpen die in het ijs zijn bevroren, waardoor er een soort tijdcapsule van Antarctische onderzoeksoperaties ontstaat. Deze bevroren artefacten geven inzicht in het dagelijks leven en de apparatuur van onderzoekers uit die tijd.

Locatie: Antarctic Treaty area

GPS-coördinaten: -66.25710,110.52600

Laatste update: 10 december 2025 om 21:05