De mooiste watervallen en watervallen ter wereld

De meren van Plitvice Lakes in Kroatie vormen deel van een nationaal park waar zestien afzonderlijke waterlichamen via een keten van watervallen over kalksteenterrassen met elkaar verbonden zijn. Het water heeft in de loop der tijd poreuze barrières opgebouwd die de meren van elkaar scheiden en voortdurend nieuwe geologische kenmerken creëren. Houten wandelpaden lopen direct langs het water, soms slechts enkele centimeters boven het oppervlak. In het voorjaar is de waterstroom het sterkst, in het najaar kleuren de beuken en esdoorns langs de oevers. De bovenste meren liggen in een bosrijke vallei, de onderste in een diepere kloof. Het water glanst in verschillende tinten groen afhankelijk van licht en diepte.

Deze waterval ligt diep in een canyon die uit rood zandsteengehouwen is, waar water over gladde rotswanden naar natuurlijke bassinshierondern valt. De Coyote Gulch vormt zich door nauwe passages en brede kamers, omgeven door woestijnplanten die uit scheuren in de steen groeien. Het licht verschuift gedurende de dag en brengt verschillende roodtinten in het rotsgezicht naar voren. Wandelaars waden vaak door ondiep water en klimmen over keien om de verborgen gedeelten te bereiken. De stilte wordt alleen onderbroken door het geluid van vallend water dat tegen de canyonwanden echoet. Deze plaats maakt deel uit van een collectie watervallen over de hele wereld, waar water en rots het landschap op manieren vormen die mensen aantrekt.

Deze waterval stort 340 meter omlaag in een groen bassin aan de voet van een kalksteen klif. Nohkalikai Falls ligt op een beboste hoogvlakte in Meghalaya, waar moessonregens het landschap omzetten in een van de natste regio's op aarde. Het water valt in een enkele stroom, en nevel stijgt vanaf de bodem op. Het omringende gebied is dicht begroeid met bos, en de rotsen omlijsten het bassin beneden. De waterval voert meer water met zich mee tijdens het moesson seizoen, wanneer de stroming zwelt en de spray verder reikt. In drogere maanden wordt de beek smaller maar het val blijft zichtbaar. Een uitkijkpunt biedt een uitzicht over de rand omlaag naar het verre bassin. Het gebied heeft een rustige kwaliteit, vooral buiten de drukste bezochte uren.

Deze waterval in Guizhou maakt indruk met zijn brede rotsachtige gezicht en fijne mist die soms regenbogen vormt wanneer zonlicht erop valt. Wat het onderscheidt is de grot achter het watergordijn, vanwaar je de waterval van binnenuit kunt zien. De rivier splitst zich hogerop in verschillende kleinere beken voordat hij over de rand valt. Verschillende paden op verschillende niveaus tonen de waterval vanuit verschillende perspectieven - van de basis tot verhoogde punten verder weg. Het gebied is vochtig, de rotsen zijn glad, en het geluid van vallend water is overal aanwezig.

Deze waterval markeert de grens tussen Vietnam en China. Het water valt 30 meter naar beneden en strekt zich uit over 200 meter breedte. De cascade verdeelt zich in meerdere stromen die tussen rotsen en groen blad stromen. Tijdens het regenseizoen zwelt de rivier aan en de afzonderlijke beken versmelten tot een aaneengesloten waterwand. In de droge maanden worden de afzonderlijke secties duidelijker en kun je de rotsstructuur erachter zien. De omringende vallei wordt gevormd door rijstvelden en bamboegroepen die dicht bij de rand van de waterval reiken. De rivier voert grijze sedimenten mee die het water een melkachtige kleur geven.

Angel Falls daalt bijna een kilometer af van de rand van een platopberg, wat het tot een van de meest opvallende natuurkenmerken van het continent maakt. Het water verandert vaak in mist voordat het de grond bereikt. Het omringende terrein bestaat uit dicht regenwoud, steile rotswanden en geïsoleerde plateaus die door erosie over miljoenen jaren zijn gevormd. Toegang vereist rivierreizen en wandelen, omdat geen wegen naar dit afgelegen gebied leiden. Het water is afkomstig van kleine beken op de top van Auyan-Tepui, een van de grootste tafelbergen van Venezuela.

De Zeven Zussen maken deel uit van deze verzameling van watervallen uit de hele wereld en bevinden zich in de Geirangerfjord. De plaats bestaat uit zeven parallelle beken die ongeveer 250 meter omlaag storten langs de rotsige wand en rechtstreeks in de fjord stromen. In de zomer brengt het wegsmeltende sneeuw in de bergen meer water naar elke stroom, terwijl ze in de winter bijna opdrogen. De granieten wanden zijn bedekt met mos en lage vegetatie. Toerboten naderen dicht genoeg zodat je de waterdruppels voelt. Aan de overkant van de fjord valt een ander waterval genaamd de Vrijgezelle aan de overkant. Deze twee zijn enkele van de meest herkende plekken langs deze smalle waterweg die tussen hoge bergen loopt.

Deze waterval in het Nationaal Park Vatnajökull ligt op IJslands noordoostelijk hoogland, waar de gletsjerivier Jökulsá á Fjöllum over een rand van donker basalt omlaag stort. Het water is grijs en troebel, gevuld met vulkanisch sediment van het binnenland. Het gebrul kan van verre worden gehoord. Zware mist stijgt voortdurend op en slaat zich vochtig neer op de omringende rots. De grond trilt onder je voeten als je het randje nadert. De kloof is diep uitgehouwen en biedt een duidelijk uitzicht op de kracht van het water. Het pad naar de rand is kort maar het terrein is ruw en vaak nat. Dettifoss toont de rauwe energie van een land gevormd door gletsjers en vulkanen.

De Tugela-watervallen in dit bergachtige gebied storten ongeveer 950 meter naar beneden in vijf afzonderlijke trappen vanaf de kliffand van het Amfitheater. Het water komt van het hoge plateau van de Drakensbergen en valt over donker basaltgesteente. De watertoevoer varieert sterk afhankelijk van het seizoen - soms slechts een dun draadje, en na zware regenval een brede waterval. Toegang vereist enkele uren wandelen over steile paden. Het omringende landschap bestaat uit grasland, rotsformaties en af en toe mist die uit de valleien opstijgt. Weinig bezoekers doen de moeite, wat het gebied relatief rustig houdt.

Deze watervallen behoren tot een verzameling van opmerkelijke watervallen en cascades van over de hele wereld die mensen aantrekken door hun kracht en omgeving. Kawasan Falls bestaat uit drie opeenvolgende dalingen die natuurlijke poelen met turquoise water vormen. Tropische planten en bamboesbos omringen de poelen waar bezoekers zwemmen en rusten in de schaduw van de begroeiing. Het water stroomt over kalksteen formaties die in de loop der tijd zijn gevormd. Het laagste niveau is het grootste en meest bezochte, terwijl de bovenste poelen rustiger blijven. Het pad naar Kawasan Falls loopt door dicht bos en het geluid van vallend water is van ver te horen.

Deze waterval in Fiordland maakt deel uit van een verzameling van enkele van de mooiste watervallen en cascades ter wereld. Sutherland Falls stort zich in drie trappen over een steile rotsachtige wand, gevoed door een meer op een hoog gelegen plateau. Om het te bereiken moet je de Milford Track volgen, een meerdaagse route door regenwoud en valleien. De omgeving blijft het grootste deel van het jaar vochtig, vaak omgeven door mist, met dichte begroeiing tot aan de klif. Na zware regenval zwelt de waterval aan en spray is van afstand zichtbaar. Sutherland Falls ligt ver weg van verharde wegen in een afgelegen berglandschap.

Deze waterval in de collectie van de mooiste watervallen ter wereld ligt in het noordwesten en stort in twee stappen naar beneden door een kloof omzoomd met rotsen en varens. De bovenste cascade is zichtbaar vanaf een stenen brug die in de jaren 1910 is gebouwd en een populaire fotoplek is geworden. Water komt uit bronnen boven de kloof en stroomt het hele jaar door. In de winter bevriest de bovenste laag soms. Een kort pad leidt naar de brug, een langer pad naar de top. De basis is gemakkelijk bereikbaar, wat maakt dat dit een van de meest bezochte plekken in de regio is. Toch blijft de plek stil in de vroege ochtend of op regenachtige dagen.

De Fairy Pools op het eiland Skye zijn een reeks watervallen en bassins langs de rivier Brittle. Helder water stroomt over donker gesteente en verzamelt zich in blauwe poelen. Ze liggen aan de voet van de Black Cuillin bergen, omgeven door ruwe heide en rotsachtige hellingen. Op heldere dagen glinstert het water in tinten turkoois, op bewolkte dagen lijkt het dieper en kouder. Veel bezoekers komen om te zwemmen, ondanks het feit dat het water het hele jaar door koud is. Het pad vanaf de parkeerplaats volgt de rivier stroomopwaarts en passeert verschillende watervallen en poelen van verschillende grootte. Sommige zijn ondiep genoeg voor waden, andere diep genoeg om volledig in te duiken. Het landschap is kaal en winderig, typisch voor de Schotse Hooglanden. Fotografen arriveren vaak in de vroege ochtend of late namiddag wanneer het licht zachter wordt en de kleur van het water beter uitkomt.

Deze waterval stort 268 meter omlaag in een enkele val, waardoor aan de basis een constante nevel ontstaat. Het dichte regenwoud eromheen bevat talrijke wandelpaden die zich door natte groene ondergroei slingeren. Het pad naar Wallaman Falls kronkelt door tropische vegetatie, en het geluid van vallend water is lang voordat je de waterval ziet al te horen. Aan de basis verzamelt water zich in een koele poel omringd door gladde rotsen en dichte plantengroei. De lucht hier voelt merkbaar vochter, en licht breekt door de fijne nevel die boven het water hangt.

Wailua Falls in deze collectie van watervallen en cascades uit de hele wereld toont hoe water in twee trappen over een basaltkliffen aan de oostkant van Kauai valt. Het water bereikt een breed bassin eronder, omgeven door dichte tropische groei. Op bepaalde dagen vangt het licht de mist op een manier die een regenboog onthult. Deze waterval ligt langs een weg erboven, wat het bereiken eenvoudig maakt. De manier waarop water, licht en vegetatie hier samenkomen creëert momenten die reizigers aantrekken.

Deze waterval in Yoho National Park behoort tot een verzameling van de mooiste watervallen ter wereld en stort neer over een steile rotsachtige muur, gevoed door smeltwater van de Daly-gletsjer. De naam komt uit de Cree-taal en betekent zoiets als magnifiek of wonderbaarlijk. Het water valt in een lange, smalle lint, vooral krachtig in vroeg zomer wanneer de sneeuwsmelting piekt. Mist stijgt hoog op en bevochtigt de omringende rotsen. Een kort pad leidt van het parkeergebied naar de basis, waar je het bulderen van het water voelt als het op de grond slaat.

Blue Nile Falls in Tisissat hoort bij deze verzameling van watervallen en cascades van over de hele wereld. De rivier stort zich over een brede basaltklif in het bovenstroomse deel van de Blauwe Nijl. Tijdens het regenseizoen zwelt het water aan en creëert dikke mist die vaak regenbogen vormt. De omgeving is groen en heuvelachtig, met velden en kleine dorpen in de buurt. Een pad leidt door het terrein naar een uitkijkpunt met uitzicht op de hoofdcascade. De kracht van het water is het sterkst tussen juli en september wanneer de rivier op zijn hoogst staat.

Deze waterval stort ongeveer dertig meter omlaag over een kalkstenen klif dicht bij de Oostzeekust. Valaste vormt in de winter grote ijskolommen, die soms helemaal naar beneden reiken en eruitzien als bevroren gordijnen die aan de rots hangen. Het water komt uit een kleine rivier die zich door bosrijke heuvels slingert voordat hij over de rand valt. De klif maakt deel uit van een langere kustlijn die op enkele plaatsen steil afvalt. In de zomer kunt u het geluid van het water van het observatieplatform horen. De omgeving is rustig, met dennen en berken die dicht bij de rand groeien. Sommige bezoekers komen meerdere keren per jaar terug om te zien hoe het landschap verandert met de seizoenen.

Deze waterval valt ongeveer 100 meter naar beneden door dicht regenwoud en voert het hele jaar water. Het bassin aan de voet ligt in de schaduw van hoge bomen, en het pad ernaarToe volgt een beek door vochtige begroeiing. De omgeving blijft rustig, zelfs wanneer bezoekers aankomen. Khlong Lan maakt deel uit van een groter beschermd gebied waar bos zich over heuvelachtig terrein uitstrekt.

De Gocta-Watervallenbehorentotzamverzamelingvan watervallen die mensen aantrekken. Ze bevinden zich in de Peruaanse Andes en waren lange tijd onbekend bij de internationale gemeenschap, hoewel lokale mensen hen al generaties lang kennen. Het water valt in twee afzonderlijke niveaus die samen een hoogte van ongeveer 770 meter bereiken. Het toegangspad leidt door nevelwoud waar orchideeën groeien en soms kolibries verschijnen. Het pad kan glad zijn, vooral na regen. De regio ligt ver verwijderd van grote steden en de omgeving heeft veel van haar landelijk karakter behouden. Vanuit verschillende gezichtspunten komt de volledige vorm van de waterval in zicht, omgeven door steile, beboste hellingen. De lucht ruikt naar vochtig mos en aarde.

De Jog Falls vormen vier afzonderlijke stromen die over donkere rotsenwanden in de diepte eronder storten. Deze cascades dragen namen als Raja, Roarer, Rocket en Rani. De hoogste sectie valt meer dan 250 meter naar beneden, en tijdens het moesonseizoen zwelt het watervolume aan zodat de afzonderlijke stromen samensmelten tot een breed gordijn. In de droge maanden scheiden zij zich opnieuw in duidelijke draden. Het gesteente is donker en glinstert nat onder het vallende water. Mist stijgt op uit het bassin aan de basis en hangt in de lucht. Deze plek ligt ver weg van grote steden, en de toegang slingert door bebost terrein. Bezoekers kunnen de watervallen vanuit verschillende uitzichtpunten bekijken of afdalen naar de basis waar het water tegen rots slaat en stroomafwaarts verder gaat.

Deze waterval is onderdeel van een verzameling van watervallen en cascades die mensen aantrekken. Gitgit stort 40 meter naar beneden door een kloof omringd door rijstvelden en koffieplantages. Het water komt van beboste hellingen hogerop en verzamelt zich in een ondiep bekken dat vaak in mist is gehuld. Het pad ernaartoe slingert door dichte tropische begroeiing, waar varens en mos de natte stenen bedekken. De omgeving blijft groen, zelfs tijdens de droge maanden. Het geluid van vallend water draagt zich door de vallei voort lang voordat de watervallen zichtbaar zijn.

Deze waterval in Arunachal Pradesh maakt deel uit van een verzameling met de meest opvallende watervallen en kaskaden ter wereld. Het water valt ongeveer 100 meter over grijs gesteente in een diep groene poel. Het stroomt uit de rivier Tawang en raakt de rotsen eronder met een dof gerommel. Vocht stijgt van het oppervlak op en zet zich af op de bladeren eromheen. In de ochtenduren is de scène vaak gehuld in mist, terwijl's middags het licht soms door de bomen dringt en de poel bereikt. De omgeving bestaat uit dicht bosgroei en de temperatuur is meestal koeler dan op open terrein.

Deze waterval in het Catalaanse bergland maakt deel uit van een collectie die de meest indrukwekkende watervallen van de wereld viert. De Salt de Sallent valt in twee fasen over 100 meter naar beneden door een nauwe kloof tussen gladde rotsenwanden die het grootste deel van het jaar vochtig blijven. Het water komt van beboste hellingen en heeft zich diep in de steen ingegraven. Een uitkijkplatform geeft je een helder zicht op beide niveaus, waarbij het onderste gedeelte vaak in de schaduw ligt. Het pad naar het uitkijkpunt slingert door bergbos, en op sommige plaatsen kan de grond glad zijn. De kloof zelf is diep en nauw, gevormd door water over een lange tijd. In de warmere maanden zijn de omgeving bedekt met dicht groen, en in de herfst kleuren de bomen oranje en rood. Door zijn grote hoogte behoort de Salt de Sallent tot de hogere watervallen in deze streek van Spanje.

Deze waterval stort ongeveer 12 meter naar beneden langs de rotswanden en komt direct uit op de Stille Oceaan. Het pad ernaartoe loopt door kusbos op het schiereiland Point Reyes, waar het contrast tussen zoetwater en oceaanbranding bijzonder duidelijk wordt. Het water vormt een smal gordijn dat sterker of nauwelijks zichtbaar stroomt, afhankelijk van het seizoen en de regenval. Bij laagwater verzamelt het water zich even op het strand voordat het met de golven vermengt. Deze plek behoort tot een verzameling van watervallen in de hele wereld waar het geluid van vallend water, de mist die naar boven stijgt en de manier waarop licht op de nevel valt mensen aantrekken en onvergetelijke momenten creëren.

Deze waterval in de Atlasgebergte maakt deel uit van een verzameling die natuurlijke watervallen in de hele wereld viert. Hier valt het water in drie opeenvolgende trappen over kalksteenrotsen, wat een landschap creert dat is gevormd door de rots en het omringende terrein. Aan de basis ligt een breed bassin omgeven door oleanderstruiken en wilde vijgebomen. Wanneer zonlicht op de nevel valt, verschijnen er vaak regenbogen in de mist. Amazighsdorpen stippelen het gebied, en olijfgaarden klimmen langs de hellingen. Lokale apen leven in de bomen rond de kloof, en smalle paden lopen langs de rand en omlaag naar het bassin hieronder.

Deze waterval op het Powerscourt Estate valt ongeveer 120 meter langs een rotsachtige helling in een beboste vallei. Beuken, eiken en naaldbomen groeien op de hellingen rond het bassin aan de voet. Een pad leidt naar beneden tot waar het water op de rotsen slaat en lichte nevel in de lucht stuurt. De omgeving voelt rustig aan, vooral op weekdagen wanneer minder bezoekers komen. De Powerscourt Waterval ligt in graafschap Wicklow, een streek van lage bergen en dichte bossen bekend om zijn wandelroutes en tuinen.

Deze waterval in het oosten van IJsland toont een contrast dat in de regio gebruikelijk is. Aan beide zijden rijzen donkere basaltkolommen op met zeshoekige doorsneden. Ze vormen een natuurlijk kader van vulkanisch gesteente dat lang geleden afkoelde en vorm kreeg. De rivier Fjarðará stort ongeveer 30 meter over de rand. Het water beweegt door smalle openingen en slaat dan op stenen aan de voet van de muur. De kolommen zien er bijna kunstmatig uit in hun gelijkmatigheid, maar de natuur heeft ze gevormd. De omgeving is ruw, vaak mistig en bedekt met mos. U bereikt Litlanesfoss via een wandelpad dat ook naar andere watervallen leidt. De combinatie van stromend water en geometrische steen maakt deze plek een sterk voorbeeld van IJslands vulkanisch terrein.

Deze waterval in het Vatnajökull Nationaal Park valt over zeshoekige basaltkolommen die ontstaan zijn uit afgekoelde lava. Het zwarte gesteente vormt een natuurlijke muur achter het vallende water. De kolommen lijken op orgelpijpen en omlijsten de waterval. Een pad leidt door berkenbossen en voorbij kleinere watervallen. Deze formatie toont hoe lava langzaam kristalliseert als het afkoelt. De naam betekent zwarte waterval.

De Dawson Falls in het Egmont National Park vallen ongeveer 18 meter over donker lavasteen. Het pad ernaar toe slingert door een dicht regenwoud waar varens en mos de grond en boomstammen bedekken. Water van de Mount Taranaki voet de waterval, verzamelend in een ondiep bassin aan de voet. De gemarkeerde en onderhouden paden lopen door vochtig bos met dichte begroeiing. Op stille dagen kun je het water van afstand horen. De lucht blijft koel en vochtig zelfs in warmere maanden en mist hangt vaak tussen de bomen.

Agua Azul Waterfalls stort zich over een reeks kalksteentrappen in de jungle van Chiapas, waar mineraalrijk water een turkooizen kleur aanneemt. De rivier splitst zich in meerdere armen die parallel stromen over ondiepe bekkens voordat het water verder naar beneden valt. Sommige secties vormen poelen, terwijl anderen water sneller over gladde rotsblokken doen stromen. De kleur verandert met het licht en het seizoen, intensiever op droge dagen en troebel van sediment tijdens de natte maanden. Smalle paden lopen langs de oevers, waar boomwortels over de stenen groeien en varens tussen de scheuren hangen.

Deze waterval in IJsland behoort tot deze verzameling van watervallen en cascades in de hele wereld die mensen aantrekken. Gljúfrabúi zit verborgen in een smalle rotsspleet. Water valt ongeveer 40 meter naar beneden, omlijst door de muren van een nauwe kloof. Om er te komen, waad je door een smalle doorgang, soms met natte voeten. Mist stijgt op tussen de rotsen, en licht valt door de opening bovenaan naar binnen. De meeste bezoekers gaan naar Seljalandsfoss vlakbij, maar Gljúfrabúi blijft stiller. Je hoort het water van buiten, maar pas wanneer je naar binnen gaat, begrijp je de vorm van de plek. De muren sluiten de ruimte af, en het gevoel is anders dan de open watervallen elders in de regio.

Erawan Falls behoort tot deze collectie omdat het toont hoe water steen in de loop van de tijd vormt en ruimtes creëert die mensen aantrekken. Deze waterval daalt over zeven kalksteenterrassen door tropisch bos. Elk niveau vormt een natuurlijk bekken waar turquoise water zich verzamelt en kleine vissen rond de benen van bezoekers zwemmen. De lagere niveaus zijn gemakkelijk bereikbaar en trekken meestal meer mensen aan, terwijl de hogere niveaus rustiger zijn en meer moeite vereisen om te bereiken. Het pad volgt de waterloop omhoog door dichte schaduw. Op warme dagen gebruiken zowel locals als reizigers de bekkens om te zwemmen. Het water blijft koel en de stroming blijft zacht genoeg voor veilig baden. Erawan Falls ligt in een nationaal park waar apen af en toe op de paden verschijnen en bamboegroepen de oevers begrenzen.

Deze waterval past in deze collectie als een plaats waar stromend water bassins creert en bezoekers uitnodigt om te pauzeren. De Tiu Kelep-waterval ligt aan de voet van de Mount Rinjani en valt over een rotsachtig gezicht omringd door dicht tropisch bos. De nevel aan de basis vult de lucht met fijne mist, en je hoort het voordat je de plaats bereikt. Een smal pad leidt door bamboegroepjes en steekt kleine beken over voordat het bij de rotsachtige wand aankomt waar water naar beneden komt. De kracht van het water kan sterk genoeg zijn dat je door een mistgordijn loopt om dichter bij te komen. Veel bezoekers zwemmen in het koele bassin eronder, dat wordt omzoomd door mossedekte stenen. Het nabijgelegen dorp organiseert wandelingen naar de plaats, meestal in de vroege ochtenduren wanneer minder mensen komen. Sommige dagen stroomt het water kalmer, andere dagen loopt de stroom zwaar. Dit deel van het eiland is minder toegankelijk dan andere gebieden, wat het plaats wat geisoleerd doet voelen.

Deze waterval bij Kuang Si stroomt over een reeks terrasgewijze kalksteenformaties die turkooizen poelen creëren waar bezoekers op verschillende plaatsen kunnen zwemmen. De hoofdval daalt ongeveer 60 meter. Het omringende bos biedt schaduw en houdt de lucht ook op warme dagen koel. Houten loopbruggen en paden verbinden de verschillende niveaus, langs kleinere watervallen en poelen. Veel mensen brengen hier de middag door, zich verplaatsend tussen poelen of zittend op de platte rotsen langs de randen. Het gebied is groot genoeg dat men normaal gesproken rustigere gedeelten kan vinden weg van de belangrijkste uitkijkpunten.

Gullfoss maakt deel uit van een verzameling van watervallen en kaskades over de hele wereld die mensen aantrekken. Deze waterval stort in twee fases 32 meter omlaag in een canyon die door de rivier Hvítá is uitgegraven. In de winter vormt zich ijs langs de rotsachtige wanden. De rivier voert sediment van de gletjer Langjökull met zich mee, wat het water grijs maakt. Op zonnige dagen verschijnen regenbogen in de watermist. Het bovenste niveau valt naar het zuiden, het onderste buigt naar het oosten en verdwijnt in een smalle spleet. Vanaf de rand van de canyon kun je zien hoe het water zich tussen de basaltwanden naar beneden perst.

Semuc Champey is een natuurlijke kalkstenen brug die de rivier Cahabón overspant. Onder deze brug stroomt water terwijl zich turquoise poelen aan het oppervlak vormen. Het water verzamelt zich op verschillende niveaus en creëert een reeks onderling verbonden poelen die zich over het landschap uitstrekken. Dicht bergbos omringt de plek, wat hem afgelegen en moeilijk bereikbaar maakt. Veel van de poelen zijn geschikt voor zwemmen en het heldere water laat de rotsachtige bodem zien. De weg naar Semuc Champey voert je over onverharde wegen weg van de grote routes.

Deze waterval stort zich in vijf trappen 896 meter diep naar beneden door het wolkenbos van de noordelijke Andes. Yumbilla Falls ligt in een afgelegen gebied waar dichte vegetatie en vochtige lucht het klimaat bepalen. Er naartoe gaan vereist een wandeling van meerdere uren over smalle paden die door bos en kleine dorpen slingeren. Het water valt over mosachtig gesteente, en fijne mist hangt vaak tussen de bomen. De omgeving blijft stil, met af en toe vogelgeluiden en het constante geluid van vallend water. De beste uitzichten zijn vanaf verschillende kijkpunten langs de route, waar de volledige hoogte zichtbaar is. De meeste bezoekers komen uit het dichtbijzijnde stadje Cuispes, en de infrastructuur blijft eenvoudig. De luchtvochtigheid is hoog en de grond kan glad zijn. Deze vorming is een van de hoogste ononderbroken watervallen van Peru, hoewel deze minder bezocht blijft dan andere bestemmingen in de regio.

Deze waterval stort ongeveer 185 meter omlaag over kalksteenrotsen in een canyon omgeven door bosachtige hellingen. Het water splitst zich in verschillende stralen terwijl het valt en wordt tot nevel voordat het de grond bereikt. In de winter vormen zich ijskolommen aan de wand die klimmers aantrekken. De Provo River stroomt door de vallei, en de weg volgt zijn loop met uitzicht op de rotsachtige wand. Het gebied werd in het verleden voor industrie gebruikt, en enkele oude funderingsresten staan nog in de buurt van de basis. De toegang volgt een kort pad vanaf de weg.

Deze waterval in het zuiden van IJsland valt zestig meter over een voormalige zeeklif die nu landinwaarts staat. Skógafoss voert smeltwater van twee gletsjers en valt met aanzienlijke kracht, waarbij een bijna constante nevel ontstaat die boven de basis hangt. Regenbogen verschijnen vaak wanneer de zon schijnt. Een trap leidt naar de top van de klif, waar de rivier rustig stroomt voor de rand en het uitzicht zich opent over een groene kustvlakte. Het water gaat stroomafwaarts verder als een brede rivier nadat het de poel beneden heeft geraakt. De rotswand is donker vulkanisch gesteente met plekken mos, en bezoekers kunnen helemaal naar het vallende watergordijn lopen, hoewel de grond snel nat wordt van de nevel.

Deze waterval in het zuiden van IJsland maakt iets mogelijk dat de meeste andere niet doen: achter het vallende water lopen. Een smal pad leidt naar een natuurlijke holte tussen de rotswand en het gordijn van water. Van daaruit zie je het landschap door de val zelf, terwijl nevel opstijgt en alles gehuld raakt in vochtige mist. Het water komt van de gletsjer Eyjafjallajökull en valt ongeveer zestig meter naar beneden. De grond is glad, je kleren worden nat, maar het uitzicht maakt het de moeite waard. 's Avonds, als de zon laag staat, gloeit het water oranje en roze. Seljalandsfoss behoort tot de watervallen die laten zien hoe IJsland gevormd werd door gletsjersmelting en vulkanisch gesteente.

Deze waterval stort bijna tweehonderd meter naar beneden in een smalle kloof en behoort tot de hoogste van IJsland. Het pad loopt door een stille vallei waar wandelaars door een ondiepe rivier waden en zich met een vast touw over een beek trekken. De route volgt steile rotswanden, langs grotten en puinvelden, totdat de kloof zich opent en het water in een lang smal lint naar beneden valt. Op sommige dagen vormt zich nevel die door de wind over de rotswand drijft. De omgeving voelt rauw en stil aan, met weinig begroeiing behalve mos en verspreide lage struiken. Dit is een van die IJslandse watervallen die enige inspanning vragen, maar de wandeling zelf biedt een groot deel van de beloning.

Deze waterval ligt op korte loopafstand van de bekendere Skogafoss en valt tussen steile rotswanden in een kleine kom. Het smalle pad leidt achter het watergordijn langs, waardoor bezoekers de plek vanuit een ongewone hoek kunnen beleven. Het water valt ongeveer dertig meter over met mos bedekt basalt en creëert een fijne nevel die verandert afhankelijk van het licht. De kloof is smal en geeft het hele tafereel een besloten gevoel dat minder voorkomt bij de grotere watervallen langs de zuidkust. Kvernufoss trekt minder bezoekers dan de belangrijkste attracties in de omgeving, wat betekent dat de omgeving vaak rustig blijft. Vegetatie groeit dicht tegen de wanden, en in de zomer vormt het groen een contrast met het donkere gesteente en het lichte water.

Deze waterval stort zich tussen rode rotswanden in een afgelegen deel van de Grand Canyon. Het turquoise water verzamelt zich in poelen aan de voet van de cascade. De kleur komt van mineralen in het gesteente die in de loop van de tijd in het water zijn opgelost. De plek ligt op Havasupai-grondgebied en is alleen te voet bereikbaar. De wandeling voert door smalle canyons en droog terrein. Havasu Falls maakt deel uit van een reeks watervallen langs de Havasu Creek, gevormd door vergelijkbare travertijnafzettingen.

Deze waterval stort 62 meter naar beneden in een smalle kloof binnen het havasupai-gebied van de Grand Canyon. Het water is turkooisblauw door opgeloste mineralen en verzamelt zich in een poel tussen rode kalkstenen wanden. De afdaling gaat door tunnels en over ijzeren ladders die rechtstreeks in de rotswand zijn verankerd. Travertijnformaties aan de voet van de val blijven groeien terwijl het water erover stroomt en laag na laag afzet. De kloof is smal en vochtig, nevel hangt in de lucht en maakt de stenen glad. Wandelaars moeten door grotten klimmen die door water zijn uitgehold. De locatie ligt weg van de hoofdroutes en vereist een meerdaagse wandeling door woestijnterrein.

Deze waterval stort over een verticale granieten wand en valt meer dan 180 meter naar de valleibodem. Het water breekt uiteen in nevel voordat het de grond bereikt in Yosemite Valley. Op winderige dagen waait de nevel opzij als een sluier die door een luchtstroom wordt gevangen. In de lente als het smeltwater overvloedig is loopt de val breed en vol. Tegen het eind van de zomer slinkt hij soms bijna tot niets. Een kort pad vanaf de parkeerplaats leidt naar de voet waar je door vochtige nevel kunt lopen. Deze waterval behoort tot de eerste herkenningspunten die je ziet bij het betreden van de vallei.

Deze waterval in Yosemite National Park valt in drie delen van de granieten wanden naar beneden. In het voorjaar brengt smeltwater uit de bergen grote hoeveelheden water en bereikt de waterval zijn volle kracht. Later in het jaar wordt de stroom zwakker, soms verdwijnt hij bijna helemaal. Het bekken aan de voet vangt het water op voordat het verder het dal in stroomt. Een pad leidt naar boven, hoewel de meeste bezoekers beneden in het dal blijven staan om te kijken.

Deze waterval stort over een granieten wand in Yosemite Valley en raakt de rotsen beneden, waardoor een fijne nevel opstijgt. De rivier komt uit de hogere delen van het park en valt hier in een enkele plons. Een pad leidt omhoog vanaf de valleibodem, vaak over steile treden gehakt in de steen. Mensen die eind lente of begin zomer komen zien het meeste water, gevoed door smeltende sneeuw uit hoger gelegen grond. In de herfst wordt de waterval smaller. Het pad biedt uitzichten op de wand en de bomen eromheen.

Deze waterval ligt aan het eind van de Pipiwai Trail in Haleakalā National Park op Maui. Het water valt ongeveer 120 meter naar beneden langs een donkere basaltwand, omringd door dicht regenwoud en bamboebosjes. Het pad erheen loopt door nat terrein met boomvarens en met mos begroeide stenen. Aan de voet verzamelt het water zich in een ondiep bassin voordat het verder stroomafwaarts gaat. De lucht ruikt naar natte bladeren en aarde.

Deze waterval op Hawaii daalt ongeveer 135 meter af over een donkergroene basaltklif die bedekt is met varens en mos. Het water valt door dichte tropische begroeiing. Een kort geasfalteerd pad leidt door het regenwoud naar het uitkijkpunt, langs bamboehaag en wilde orchideeën. De lucht ruikt naar natte aarde en bloemen. Ochtenden brengen vaak mist tussen de bomen, en middagen breken soms zonlicht door het bladerdak om een korte regenboog in de watermist te creëren. De wandeling is niet lang, maar sommige delen kunnen glad zijn door de voortdurende vochtigheid. Dichtbij staat een kleinere waterval die ook een bezoek waard is. Het gebied behoort tot de Hamakua Coast, waar watervallen regelmatig voorkomen. Bezoekers blijven zelden langer dan een uur, maar die paar minuten bij het uitkijkpunt blijven in het geheugen zitten.

Deze waterval ligt ongeveer een halfuur ten oosten van Seattle, waar de Snoqualmie River van een rotsrichel valt. Het water valt ongeveer 82 meter naar beneden in een diep bekken omringd door dicht bos. Een uitkijkplatform bovenaan biedt direct zicht op de val en het dal daaronder. Een pad leidt naar de basis, waar de nevel merkbaar wordt en het geluid van vallend water de ruimte vult. De omgeving is groen en vochtig, kenmerkend voor de regio ten westen van de Cascade Mountains. Een energiecentrale naast de waterval gebruikt een deel van de rivier voor elektriciteit, maar is nauwelijks zichtbaar vanaf de uitkijkpunten. Bij hevige regen zwelt de rivier aan en wordt de waterval breder en luider. In de winter kan ijs aan de rotsen blijven hangen. De plek maakt deel uit van het voorouderlijk gebied van het Snoqualmie volk, dat de waterval al lang als heilig beschouwt.

Deze waterval in het zuiden van Idaho valt 65 meter naar beneden in een smalle kloof uitgesneden door de Snake River. De rivier perst zich tussen zwarte basaltklippen voordat hij over een brede richel stort in een gordijn van wit water. Hij is hoger dan de Niagarawatervallen, hoewel minder mensen de reis maken. In het voorjaar, wanneer smeltwater de rivier doet zwellen, neemt het volume toe en toont de val zijn volle kracht. Tegen de zomer verminderen stroomopwaartse omleidingen voor landbouw de stroom aanzienlijk, soms tot een straaltje. Een klein park aan de rand geeft toegang tot verschillende uitkijkpunten over de val en het omringende woestijnlandschap. Het gebied is droog en open, met schaarse begroeiing behalve langs de oevers waar populieren en wilgen wortel schieten. Het geluid van vallend water weergalmt tegen de kloofwanden wanneer de rivier hoog staat.

Deze waterval valt van de kustrotsen van Californië recht op het zand van een kleine, halvemaanvormige baai. Het water valt ongeveer veertig meter naar beneden, en bij hoog water stroomt het de zee in, terwijl het bij laag water een klein bassin op het strand vormt. De baai is omsloten door steile, begroeide hellingen, en de toegang tot het strand is afgesloten. Je kunt de waterval zien vanaf een kort pad in het staatspark dat boven het water loopt en een open uitzicht naar beneden biedt. De plek voelt afgelegen, ook al ligt het park langs een drukke kustweg. Soms krijgt het water een groene of turquoise kleur, vooral wanneer de zon er in een gunstige hoek op valt. Op mistige dagen verdwijnt het onderste deel van de waterval in de nevel. Veel bezoekers komen in de late middag, wanneer het licht zachter wordt en de Stille Oceaan rustig ligt. De plaats voelt stil en bijna ongerept, vooral omdat niemand rechtstreeks naar het water kan afdalen.

Deze waterval ligt in de regio Potaro-Siparuni, midden in het regenwoud en ver van elke stad. Het water valt over een zandstenen richel ongeveer 226 meter naar beneden in een schuimend bassin. Het omringende bos is dicht en moeilijk bereikbaar. De meeste bezoekers komen met kleine vliegtuigen omdat er bijna geen wegen zijn. Lage struiken groeien aan de rand van de klif, en vogels cirkelen soms door de nevel. De rivier is breed en bruin, en het geluid draagt ver. Vochtigheid hangt constant in de lucht.

Deze waterval ligt in de provincie Neuquén in het westen van Argentinië, waar vulkanische landschappen de omgeving vormen. De río Agrio valt over een rand van donker basalt en daalt meer dan dertig meter naar een smalle kloof beneden. De naam verwijst naar de licht zure smaak van het water, dat zwavelverbindingen meevoert vanaf de rotsen stroomopwaarts. De rivier wisselt van kleur afhankelijk van het licht, schommelend tussen grijs en turkoois. De toegang volgt een grindweg over een kaal plateau met lage struiken en verspreide rotsformaties. Vlakbij liggen hete bronnen en geisers die tot hetzelfde vulkanische systeem behoren. De lucht draagt een vage geur van zwavel. Weinig bezoekers maken de reis, en het geluid van vallend water vult vaak de stilte.

Dit uitzichtpunt ligt aan de rand van Salto Grande, waar het turquoise water van het Pehoémeer door een smalle opening in de rots schiet en naar beneden valt in het lager gelegen Nordenskjöldmeer. Het water stormt met kracht naar beneden en stuift hoog op als er wind staat. Vanaf hier zie je ook de grijze toppen van de Cuernos del Paine die achter de waterval oprijzen. De plek behoort tot de drukst bezochte punten in het park, vooral laat in de middag wanneer het zonlicht de rotsen en de hoorns daarachter raakt.

De waterval van 246 meter valt van een richel in de canyon en komt neer in een poel omringd door dennenbos. Deze waterval ligt in een afgelegen deel van de Sierra Madre Occidental, waar het klimaat koel is en de lucht dunner wordt. Paden leiden naar de bovenste rand en naar beneden naar de voet, waar nevel zich verzamelt. De beste maanden vallen tussen juli en september, wanneer de rivier zwelt door zomerregens en het water met kracht over de rand schiet.

Deze watervalmuur in de Huasteca Potosina valt bijna 105 meter over een boog van turquoise kalksteen. Het water stort zich in een riviersectie waar het rustige water van de Tampaon de stroming van de Santa María ontmoet. Je bereikt Cascada de Tamul per kano of boot, want de rotsen laten geen wandelpad direct vanaf de oever toe. De wanden zijn bedekt met tropisch groen dat zich tot aan de rand van de klif uitstrekt. Nevel stijgt op van de impact en zet zich neer op het steenoppervlak. Lokale bewoners sturen hun boten soms dicht bij het gordijn totdat de nevel het water raakt. Grotten openen zich in de rotswand achter de val, maar de meeste zijn nauwelijks toegankelijk vanaf de rivier. Tijdens het regenseizoen zwelt de waterstroom aan en de kleur van het bekken verschuift van turquoise naar dof groen. In het droge seizoen wordt het volume minder, maar de cascade behoudt zijn vorm. De plek ligt ver van grotere plaatsen, en de rit voert langs kleine dorpen die afhankelijk zijn van landbouw en visserij.

Deze getrapt vallende waterval in Umbrië werd meer dan tweeduizend jaar geleden gecreëerd door Romeinse ingenieurs die de rivier Velino omleidde naar de Nera. Het water daalt nu over drie hoofdsecties, met kunstmatige sluizen die de stroming reguleren. Dichte nevel omringt de lagere poelen terwijl smalle paden bezoekers in staat stellen verschillende niveaus te bereiken. Op bepaalde dagen gaan de sluizen open en neemt de afvoer toe, wat de volle kracht van de val toont. Het omliggende gebied groeit dicht met groen dat gedijt op de constante vochtigheid.

De Acquafraggia watervallen vallen in etappes langs een steile rotswand, omringd door dicht bergbos. Een wandelpad leidt dicht bij de afzonderlijke cascades, waar water over met mos bedekte stenen stroomt. De lucht voelt koel en vochtig aan, vooral na regenval wanneer de stroming toeneemt. Het pad klimt geleidelijk en biedt verschillende uitkijkpunten op het vallende water. Leonardo da Vinci vermeldde deze watervallen in zijn notitieboeken toen hij door de regio reisde. De omgeving blijft rustig hoewel de watervallen zichtbaar zijn vanaf de vallei beneden.

De Cascata delle Due Rocche is een waterval in de Italiaanse Alpen die over bemoste rotswanden valt en zich perst tussen twee opvallende steenformaties. Water verzamelt zich in een klein bekken aan de voet, omringd door dicht groen en vochtig gesteente. Het pad hier omvat smalle paden en vereist wat zekere voet, maar de afzondering houdt de plek rustig. In de zomer blijft de lucht koel, en nevel zet zich op de huid. Deze waterval behoort tot die plekken die je meer bij toeval of op aanbeveling vindt dan door bewegwijzering.

De Reichenbachvallen zijn een reeks van vijf cascades in de Berner Alpen, waar melkachtig gletsjerswater over rotswanden naar beneden valt in het dal. Deze waterval werd wereldberoemd door Sherlock Holmes, die hier zijn laatste gevecht voerde in een verhaal. Een kabelspoorweg brengt bezoekers naar een platform boven het grote middelste gedeelte, vanwaar je de hoofdval en het smalle dal ziet. In het vroege zomer zwelt de waterval aan door smeltsneeuw en creëert een dikke nevel die tot het treinstation drijft. Het pad langs de kloof kan glibberig zijn van de nevel. Het landschap eromheen is alpin en steil, met dennenbossen op de lagere hellingen en kale rotsen hoger op.

Deze waterval daalt in verschillende fasen door bebost terrein boven het Brienzermeer. Het water valt over een reeks rotsrichels die verbonden zijn door dichte begroeiing. Een historisch hotel uit de jaren 1870 staat er direct naast en biedt uitzicht op het vallende water. Een kabelspoorweg uit dezelfde periode klimt vanaf de oever van het meer naar de basis van de watervallen. De omgeving blijft relatief rustig, vooral buiten het hoogseizoen. Wandelpaden slingeren langs de verschillende niveaus van de cascade, en houten bruggen steken de stroom over op verschillende punten. Het geluid van vallend water begeleidt elke stap door de dikke bos bedekking.

Deze waterval stort bijna driehonderd meter naar beneden over een verticale rotswand in het Lauterbrunnen-dal. Het water breekt uiteen in fijne nevel voordat het de grond bereikt. Op winderige dagen drijft de sproei over de weiden en paden in de buurt. De hoogte maakt dat de stroom er dun uitziet, vooral eind zomer wanneer de stroming laag is. In het voorjaar, als de sneeuw smelt, neemt het volume toe. Je kunt dicht bij de basis lopen en het geluid van de inslag horen. Een pad leidt achter de rots waar je door een opening naar het vallende water kunt kijken. Het omringende landschap bestaat uit groene hellingen en verspreide boerderijen. De nevel houdt de lucht koel en vochtig, zelfs op warme dagen.

Deze waterval stort 225 meter omlaag langs de spoorlijn tussen Flåm en Myrdal en telt onder de bekende haltes van de Noorse bergspoorweg. De Flåmtrein stopt hier ongeveer vijf minuten zodat reizigers kunnen uitstappen en het schouwspel bekijken. Het water komt van de Hardangerjøkulen gletsjer en valt over meerdere trappen tussen steile rotswanden. In de zomer wordt soms een muziekvoorstelling met dansers opgevoerd op een richel naast de waterval. Het uitkijkplatform ligt direct naast de rails. Nevel bereikt vaak de bezoekers, vooral wanneer er veel smeltwater stroomt. De omgeving bestaat uit kaal gesteente, mos en verspreide berken. Het geluid van vallend water overstemmt gewoonlijk elk gesprek.

Deze waterval stort 182 meter naar beneden in een smalle kloof in het Måbødalen dal, ten oosten van Eidfjord. Het water van de Bjoreio rivier valt over een rotsrand omlijst door kale berghellingen. Een bezoekerscentrum en verschillende uitkijkplatforms bieden uitzicht op de vallei waar de rivier zich een weg heeft gegraven door vulkanisch gesteente. Het landschap hier is ruw en gevormd door de ijstijd, met steile hellingen en smalle waterlopen. In de zomer voert de waterval meer water dan in de winter, wanneer delen van de bron bevroren zijn. De kloof zelf is begroeid met vegetatie terwijl de hogere gebieden grotendeels kaal blijven.

Deze waterval stort bijna 600 meter recht naar beneden in de Akrafjord, in een van de rustigere delen van het Noorse fjordengebied. Langfossen komt van de berg Skarsfjellet en valt over kale rots in verschillende cascades, terwijl de weg langs de fjord direct aan de voet ervan langs loopt. De meeste bezoekers zien hem vanuit de auto of vanaf een kleine parkeerplaats omdat de helling te steil is voor veel wandelen. In het voorjaar is de stroom het sterkst, gevoed door smeltwater van het plateau. In de winter bevriest soms een deel van het onderste gedeelte, maar het bovenste deel blijft bewegen.

Deze waterval ligt midden in het Thingvellir Nationaal Park, een plek gevormd door tektonische verschuivingen en getekend door de vroege geschiedenis van IJsland. Het water komt van de rivier Öxará en valt over donkere lavarotsen in een smalle kloof. In de winter bevriezen delen van de waterval en hangen als gordijnen van ijs aan de rots. In de zomer is de stroming sterker en valt het water in een heldere poel aan de voet. De wandeling ernaartoe is kort, de grond gemaakt van oude vulkanische steen, soms glad. Het omliggende land is open, met mos dat de rotsen bedekt en weinig vegetatie. Je hoort het water voordat je het ziet. Sommigen zeggen dat de rivier eeuwen geleden werd omgeleid om dichter bij de Althing te stromen, waar de vergadering ooit bijeenkwam. De waterval past in het ruwe landschap, gekenmerkt door scheuren en barsten die door de vallei lopen.