Geheime militaire sites en ondergrondse faciliteiten in de wereld

Het Raven Rock Mountain Complex is een ondergronds commandocentrum dat diep in de rots van de Appalachen is uitgehouwen. De faciliteit werd tijdens de Koude Oorlog gebouwd om de leiding van de Verenigde Staten te beschermen in tijden van crisis. Massieve stalen deuren verzegelen de ingangen, terwijl tunnels zich kilometers ver door de berg uitstrekken. Binnen bevinden zich kantoren, communicatieruimten en voorzieningen voor zelfvoorziening. De basis ligt ver van openbare wegen, omringd door dicht bos en afgesloten militair terrein. Tot op de dag van vandaag blijft het complex actief en dient het als alternatieve locatie voor militaire operaties.

Het Cheyenne Mountain Space Force Station is een ondergrondse militaire basis gebouwd in het binnenste van een berg in de Rocky Mountains. Het werd tijdens de Koude Oorlog gebouwd om commando- en controlecentra te beschermen tegen nucleaire aanvallen. De installatie ligt diep in het gesteente en herbergt ruimtes voor bewaking van het luchtruim en de ruimte. Dikke stalen schilddeuren beveiligen de ingangen, en de binnenruimtes rusten op enorme veren om schokken te absorberen. Vandaag worden er systemen voor vroegtijdige waarschuwing geëxploiteerd en satellieten gevolgd. Toegang is streng verboden, en de basis blijft een van de bekendste geheime installaties van de Amerikaanse strijdkrachten.

Dit ondergrondse operatiecentrum in Virginia werd gebouwd om regeringsfunctionarissen te beschermen tijdens nationale noodsituaties. De installatie ligt diep in de berg en beschikt over autonome systemen voor elektriciteit, water en communicatie. Het bevat slaapzalen, kantoren en controlekamers. Het centrum werd gebouwd tijdens de Koude Oorlog en blijft actief voor noodplanning. De toegang wordt strikt gecontroleerd en het terrein wordt constant bewaakt.

Deze onderzeebootbasis ligt in Gadzhiyevo aan de kust van de Barentszzee op het schiereiland Kola in Rusland. Skalisty dient de Russische marine als faciliteit voor nucleaire onderzeeërs sinds de jaren 1960. Het complex omvat ondergrondse kades, onderhoudszones en militaire infrastructuur uitgehouwen in rots. Onderzeeërs varen direct beschermde secties onder de berg binnen. Het terrein blijft een verboden zone met streng gecontroleerde toegang.

Dit Sovjet-trainingscentrum voor onderzeebootbemanningen ligt in Paldiski, Estland, en werd gebouwd tijdens de Koude Oorlog. Het complex bevatte twee landgebonden reactoren om omstandigheden aan boord van nucleaire onderzeeërs na te bootsen. Na de terugtrekking van de Sovjettroepen begin jaren 90 werd de installatie gesloten en verzegeld. De massieve betonnen constructies van de reactorgebouwen blijven zichtbaar langs de kust en herinneren aan het militaire verleden van deze stad.

Deze zaadkluis ligt op het eiland Spitsbergen in de Noorse Svalbard-archipel, ingebed in de permafrost van een arctische berghelling. Het bewaart miljoenen plantenzaden van over de hele wereld als biologische reserve voor toekomstige generaties. De ingang is van buitenaf zichtbaar, maar het interieur blijft verzegeld en temperatuurgecontroleerd, beschermd door dikke betonnen muren en beveiligde deuren.

Dit station in Noord-Yorkshire is een van de grootste installaties voor signaalinlichtingen buiten de Verenigde Staten. RAF Menwith Hill bestaat uit verschillende witte geodetische koepels verspreid over een uitgestrekt terrein, die satellietantennes en communicatieapparatuur beschermen. De installatie onderschept elektronische signalen en ondersteunt inlichtingensamenwerking tussen de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. De omheining is afgezet, onder videobewaking en wordt voortdurend gepatrouilleerd door beveiligingstroepen. De geodetische koepels, ook wel radomes genoemd, beheersen het landschap en zijn van verre zichtbaar. Binnen deze militaire geheime installatie werken Amerikaans militair personeel en Britse medewerkers aan het monitoren van wereldwijde communicatie.

Dit radarstation staat op de hoogvenen van North Yorkshire en houdt sinds de jaren zestig de lucht boven de noordelijke Atlantische Oceaan in de gaten. De drie grote witte koepels van de eerste generatie werden later vervangen door een piramidevormige constructie die nu het landschap bepaalt. RAF Fylingdales maakt deel uit van een netwerk van vroegtijdige waarschuwingssystemen en volgt ballistische raketten en ruimteobjecten. Het terrein ligt in een afgelegen heideveld, omgeven door heide en rotsachtige heuvels. De toegang is verboden, en hoge hekken markeren de grens van het militaire gebied.

Dit militaire fort in Lyon maakt deel uit van een systeem van verdedigingswerken die aan het einde van de 19e eeuw werden gebouwd om de stad te beschermen. Het fort ligt op een heuvel en omvat ondergrondse gangen, kazematten en geschutsopstellingen die in de rots zijn uitgehouwen. De plek toont de militaire architectuur van zijn tijd en werd gebouwd om strategische punten te controleren. Vandaag staat het fort leeg, maar zijn structuren blijven intact en laten zien hoe dergelijke verdedigingsinstallaties werden ontworpen en gebruikt.

Deze marinebasis aan de Atlantische kust ligt ten zuiden van Mar del Plata in een militair gebied met beperkte toegang. De installatie dient de Argentijnse marine als opleidingscentrum en haven voor oorlogsschepen. Het terrein bevat kazernes, werkplaatsen, opslagruimten en administratieve gebouwen. Verschillende pieren steken uit in de oceaan waar schepen aanleggen en onderhoud krijgen. Een deel van de installatie is ondergronds en omvat beveiligde ruimten voor communicatie en operaties. Het complex is omheind en bewakers controleren de toegangswegen. Van buitenaf zijn alleen de hoofdgebouwen en havenstructuren zichtbaar.

Dit voormalige grondstation in Zuid-Australië diende ooit voor militaire satellietbewaking. De Nurrungar-installatie maakte deel uit van een internationaal defensienetwerk voor vroegtijdige detectie van raketlanceringen en werd gezamenlijk geëxploiteerd door de Verenigde Staten en Australië. Het station lag geïsoleerd in de woestijn, omringd door rode aarde en laag struikgewas. Grote parabolische antennes en technische gebouwen bepaalden het aanzien van het terrein. Vandaag is de installatie niet langer operationeel, maar de structuren zijn grotendeels intact gebleven en documenteren een tijdperk van bewakingstechnologie tijdens de Koude Oorlog.

Dit marinevaartuigcommunicatiestation dient de Verenigde Staten en Australië voor communicatie met onderzeeërs in de Indische Oceaan en de Stille Oceaan. De faciliteit gebruikt zendmasten van meer dan 300 meter hoog die laagfrequente signalen uitzenden. Het werd gebouwd tijdens de Koude Oorlog en blijft een actieve militaire installatie. De toegang is streng gecontroleerd en gesloten voor het publiek.

Dit satellietbewakingsstation ligt in een afgelegen dal op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland en werd in de jaren tachtig gebouwd. Het maakt deel uit van het ECHELON-netwerk, een systeem dat wordt gebruikt om internationale communicatie te onderscheppen. De locatie bestaat uit meerdere witte geodetische koepels die grote schotelantennes beschermen. Het omringende landschap is kaal, omgeven door heuvels, en beveiligd met hekken en bewakers. Het blijft actief en richt zich op het onderscheppen van satelliettransmissies in de regio van de Stille Oceaan. Publieke toegang tot het station is volledig verboden.

Dit fort uit de 11e eeuw staat boven de Hunza-vallei in het noorden van Pakistan. Het complex was ooit een centrum van militaire macht en residentie van lokale heersers. De muren kijken uit over de vallei en de omliggende bergen terwijl ze de toegang tot de streek beheersten. Achter de stenen muren liggen kamers en binnenplaatsen die laten zien hoe heersende families en wachters samenwoonden. Het fort is nu gerestaureerd en open, hoewel zijn rol als versterkte wachttoren eeuwen geleden eindigde.

Dit atol in de Stille Oceaan diende tussen 1946 en 1958 als testterrein voor kernwapens. De Verenigde Staten voerden hier meer dan twintig ontploffingen uit, waaronder proeven met thermonucleaire wapens. Plaatselijke bewoners werden voor het begin van de tests verplaatst. Vandaag herinneren gezonken schepen en straling aan dat verleden. Het gebied blijft ongeschikt voor permanente bewoning, hoewel de stralingsniveaus zijn gedaald.

Deze militaire testfaciliteit ligt in een afgelegen woestijngebied in het westen van Utah en wordt sinds de jaren 40 gebruikt voor het testen van chemische, biologische en radiologische wapens. Het terrein strekt zich uit over een droog landschap van vlakke vlakten en verspreide lage bergen, waar het leger experimenten uitvoert met explosieven, rookwolken en verschillende verdedigingssystemen. De basis is beveiligd met hekken en waarschuwingsborden, de toegang is volledig verboden voor het publiek. De omgeving bestaat uit zand, struikgewas en af en toe militaire voertuigen die over onverharde wegen rijden. Sommige gebieden bevatten replica's van buitenlandse gebouwen en nederzettingen die worden gebruikt voor simulaties. De lucht is droog, de zon is intens en de nachten worden koud. De faciliteit blijft een actief onderdeel van het Amerikaanse defensieonderzoek.

Deze geheime militaire installatie ligt in de woestijn van Nevada, ongeveer 134 kilometer ten noordwesten van Las Vegas. Het terrein dient sinds de jaren 1950 als testgebied voor experimentele vliegtuigen en geheime luchtvaarttechnologieën. De basis is omringd door verboden zones, en het luchtruim erboven is volledig gesloten. Bewakers en waarschuwingsborden markeren de grenzen. Bezoekers worden onmiddellijk weggestuurd. De installatie blijft actief en onder controle van het Amerikaanse leger, hoewel officiële details schaars zijn.

Dit militaire testterrein in de woestijn van Nevada dient sinds de jaren 1950 voor proeven met geheime wapensystemen en experimentele vliegtuigen. Het gebied ligt afgelegen in droog terrein, omringd door bergen en eindeloze zandvlaktes. Hier werden onder meer stealthtechnologieën getest voordat ze publiek bekend werden. Het terrein is volledig afgezet en wordt bewaakt door militair personeel. In de omliggende regio zijn soms ongewone vliegbewegingen aan de hemel te zien, die verband houden met lopende tests. De dichtstbijzijnde stad ligt ongeveer 110 kilometer verderop, waardoor de regio extreem dunbevolkt is.

Deze militaire ruimtehaven in Rusland dient al tientallen jaren als geheim test- en lanceerterrein voor ballistische raketten, satellieten en experimentele ruimtetechnologie. Kapustin Yar ligt in een geïsoleerd steppegebied en bevat ondergrondse bunkers, commandocentra en lanceerplatforms die gebruikt worden voor strategische rakettests. Het terrein is zwaar bewaakt en ontoegankelijk voor het publiek. De installatie speelt nog steeds een belangrijke rol in de Russische militaire en ruimtevaartinfrastructuur.

Deze ondergrondse installatie in Corsham werd tijdens de Koude Oorlog gebouwd als noodopvang voor de Britse regering in geval van oorlog. Het Central Government War Headquarters strekt zich uit over meerdere niveaus onder een voormalige steengroeve en omvat kantoren, communicatieruimtes, een uitzendhal van de BBC en accommodatie voor duizenden mensen. Gangen verbinden werkgebieden, kantines en technische faciliteiten. Het complex werd in de jaren 1990 gedeactiveerd, maar de structuur blijft intact. Boven de grond staan gewone gebouwen, terwijl de meeste ruimtes diep in de rots liggen. De plek laat zien hoe Groot-Brittannië zich voorbereidde op een nucleair conflict.

Dit voormalige commandocentrum ligt ongeveer 30 kilometer ten westen van Ottawa en werd in de jaren zestig gebouwd als schuilplaats tijdens de Koude Oorlog. Het ondergrondse complex moest hoge regeringsfunctionarissen opvangen bij een nucleaire aanval en werd diep in de rots uitgegraven. De faciliteit omvat dikke stalen schokdeuren, luchtfiltersystemen en opslagruimten voor voedselvoorraden. Na het einde van de Koude Oorlog werd de bunker buiten gebruik gesteld en later geopend als museum waar bezoekers door gangen, communicatieruimten en slaapzalen kunnen lopen.

Dit presidentiële toevluchtsoord ligt in een bebost berggebied ten westen van Washington en dient al decennia lang als afgeschermde plek waar Amerikaanse presidenten bezoekers ontvangen en rust nemen van hun officiële taken. Het complex omvat verschillende gebouwen van hout en steen verspreid over een groot terrein dat bewaakt wordt door militair personeel. De omgeving is rustig en omgeven door dicht bos, ver van openbare wegen en nieuwsgierige blikken. Ontmoetingen met buitenlandse leiders vinden hier plaats in informele settings, terwijl de president de faciliteit ook gebruikt om uit te rusten en privétijd door te brengen weg van de hoofdstad.

Deze kernproeflocatie ligt in de provincie Noord-Hamgyŏng en was decennialang de enige plaats waar Noord-Korea ondergrondse kernproeven uitvoerde. Tussen 2006 en 2017 vonden hier zes bevestigde tests plaats, uitgevoerd in diepe tunnels onder de bergen. De locatie bestaat uit meerdere tunnels die in de hellingen van de Mantapberg zijn gedreven, waar explosiekamers en toegangswegen liggen. Na de laatste test in 2017 gaf de regering opdracht om drie van de tunnels te laten instorten en af te sluiten terwijl internationale waarnemers toekeken. Satellietbeelden laten sindsdien ingestorte ingangen zien, maar de vraag of er extra tunnels bestaan of bruikbaar blijven staat nog open. Het gebied rond de faciliteit is een militaire uitsluitingszone, omgeven door controleposten en veiligheidsperimeters die elke toegang verhinderen. Het landschap is dor, met rotsachtige bergen en schaarse begroeiing, en de dichtstbijzijnde dorpen liggen meerdere kilometers verderop. Punggye-ri behoort tot de groep zeer geheime militaire installaties wereldwijd die tijdens de Koude Oorlog en daarna ontstonden, toen regeringen nucleaire verdedigingssystemen diep ondergronds bouwden.

Dit verdedigingsnetwerk behoort tot de grootste militaire terugtreksingssystemen die tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Alpen werden gebouwd. Vanaf 1940 ontwikkelde de Zwitserse regering een strategie om de meest kritieke gebieden te verdedigen bij een invasie, waarbij troepen en middelen naar de bergen werden teruggetrokken. De National Redoubt bestaat uit ondergrondse fortressen die in rots zijn gehouwen, verbonden door tunnels en versterkt met dikke betonnen muren ontworpen om artillerie en bommen te weerstaan. Duizenden soldaten hadden daar maandenlang kunnen opereren, beschermd in de bergen. Zwitserland gebruikte zijn geografie om een fort te creëren dat aanvallers moest afschrikken. Veel secties werden na de oorlog onderhouden, hoewel sommige nu buiten gebruik zijn. De structuren blijven verborgen langs berghellingen, nauwelijks zichtbaar van buitenaf.

Deze commandopost werd tijdens de Koude Oorlog gebouwd om militair leiderschap te beschermen in geval van nucleair conflict. De installatie ligt ongeveer 60 meter onder de grond in het district Tagansky en bestaat uit een netwerk van tunnels en kamers die in de rots zijn gegraven. Dikke betonnen muren scheiden verschillende secties, en zware stalen deuren moesten de installatie afsluiten tegen radioactieve neerslag. De commandopost werd in de jaren 90 buiten gebruik gesteld. Tegenwoordig kunnen bezoekers tijdens rondleidingen door de gangen lopen en de kamers met hun apparatuur zien, waaronder communicatiemiddelen en opslagruimtes die een beeld geven van hoe het leven ondergronds zou zijn geweest.

Dit voormalige afluisterstation ligt op een heuvel in het Grunewald, opgebouwd uit puin dat na de Tweede Wereldoorlog werd opgestapeld. Tijdens de Koude Oorlog gebruikten de westelijke geallieerde strijdkrachten de locatie om radiosignalen uit Oost-Berlijn en andere Warschaupactgebieden te onderscheppen. Grote witte koepels beschermden antennes die communicatie over grote afstanden volgden. Sinds de terugtrekking van de strijdkrachten in de jaren negentig staan de gebouwen leeg, hun betonnen muren en stille radarkoepels herinneren aan het strategische belang dat de plek ooit had. Het terrein ligt in een bosrijk gebied aan de westelijke rand van Berlijn.

Deze bunker ligt onder een drukke straat in Moskou en toont hoe de Sovjet-Unie zich tijdens de Koude Oorlog voorbereidde op een nucleaire oorlog. De faciliteit werd in de jaren 1950 gebouwd en diende als beschermde commandokamer voor civiele verdediging en militaire operaties. De ruimtes binnen zijn nu een museum, waar bezoekers communicatieapparatuur, kaarten, beschermingsuitrusting en slaapzalen zien. De dikke betonnen muren waren ontworpen om radioactieve neerslag tegen te houden, terwijl luchtfilters een afgesloten omgeving gedurende vele dagen handhaafden. De plek toont hoe diep Moskou de aarde in groef om belangrijke functies tegen aanvallen te beschermen.

Dit kunstmatige platform staat op twee betonnen torens ongeveer tien kilometer uit de kust van Suffolk in open water. Het werd tijdens de Tweede Wereldoorlog gebouwd door de Britse marine om zich te verdedigen tegen vliegtuigen en de toegang tot de monding van de Theems te bewaken. Na de oorlog verliet het leger de structuur, en in de jaren zestig bezette een particulier deze en riep later zijn eigen micronatie uit. Sindsdien zijn er vlaggen, paspoorten en een zelfverklaarde regering, hoewel geen enkel land de claims ooit heeft erkend. Het platform zelf bestaat uit twee holle torens verbonden door een plat stalen dek, met zeecontainers en antennes bovenop. Toegang is alleen mogelijk per boot of helikopter, en het interieur bevat kleine kamers binnenin de betonnen zuilen. De zee omringt de constructie volledig, en bij ruw weer slaan golven tegen de basis.