Historische villa's en landgoederen in Antibes

Het Château de la Croë werd in 1927 gebouwd op Cap d'Antibes en diende als residentie voor de hertog van Windsor tijdens zijn verblijf aan de Côte d'Azur. Dit landgoed beschikt over uitgestrekte tuinen die uitkomen op de Middellandse Zee en behoort tot de historische residenties die op het schiereiland werden gebouwd tussen het einde van de 19e eeuw en het interbellum. Na het verblijf van de hertog kwam het château in privébezit.

Deze botanische onderzoekstuin werd in 1857 opgericht door Gustave Thuret en herbergt nu 2500 plantensoorten die zijn aangepast aan het mediterrane klimaat. De Villa Thuret functioneert onder het INRAE instituut en zet het wetenschappelijke werk voort dat de bioloog begon, die hier als eerste exotische soorten acclimatiseerde. Het terrein strekt zich uit over meerdere hectaren op het Cap d'Antibes en dient al meer dan 160 jaar als centrum voor mediterraan vegetatieonderzoek. Bezoekers kunnen collecties verkennen die zijn georganiseerd naar geografische zones, waaronder palmen, naaldbomen en Zuid-Amerikaanse soorten. Het instituut verzorgt regelmatig rondleidingen die de geschiedenis van de tuin en de huidige onderzoeksactiviteiten toelichten.

Deze villa uit 1867 behoort tot de historische landgoederen van Cap d'Antibes en ligt op een terrein van 11 hectare boven de kustlijn. De architectuur combineert klassieke elementen met de vereisten van een negentiende-eeuws zomerverblijf. Het domein omvat formele Franse tuinen, een rozentuin met enkele honderden variëteiten en mediterrane beplanting die aangepast is aan het lokale klimaat. De villa kende meerdere eigenaren voordat ze in 1982 aan de stad werd overgedragen en kan tijdens vastgestelde openingstijden bezocht worden. Terrassen en paden bieden uitzicht over de Middellandse Zee en de tegenoverliggende kust.

Het Château Grimaldi verheft zich boven de haven van Antibes als een versterkte structuur uit de 12e eeuw, gebruikt door de familie Grimaldi tot de 17e eeuw. In 1946 verbleef Pablo Picasso hier zes maanden en voltooide meer dan 250 werken die de basis vormden voor het eerste museum ter wereld gewijd aan de kunstenaar. De collectie toont schilderijen, keramiek en tekeningen uit deze periode, naast werken van Nicolas de Staël en Hans Hartung. Vanaf het dakterras van het kasteel strekt het uitzicht zich uit over de Baai van Engelen tot aan de Maritieme Alpen.

Villa Aujourd'hui werd gebouwd in 1938 en vertegenwoordigt een van de weinige voorbeelden van modernistische architectuur aan de Côte d'Azur. Het gebouw kenmerkt zich door geometrische vormen en horizontale lijnen die de functionalistische principes van het interbellum weerspiegelen. Deze constructie past in de architecturale ontwikkeling van Cap d'Antibes, waar tussen het einde van de 19e eeuw en de jaren 1930 ongeveer twintig villa's werden gebouwd.

Dit militaire bouwwerk uit 1565 staat op een 26 meter hoge rotsachtige landtong bij de ingang van de haven van Antibes en markeerde ooit de grens tussen Frankrijk en het hertogdom Savoye. Fort Carré volgt een stervormige plattegrond met vier bastions die strategische controle over de baai mogelijk maakten. Het complex diende eeuwenlang als vesting en gevangenis voordat Napoleon Bonaparte hier in 1794 na de val van Robespierre werd vastgehouden. De kazematten en verdedigingsgangen blijven toegankelijk en tonen de militaire architectuur van de 16e eeuw. Vanaf de wallen kijkt men uit over de Baai van Engelen en de oude stad.

Deze residentie uit 1902 beslaat een terrein van 1000 vierkante meter aan het Cap d'Antibes met directe toegang tot de Middellandse Zee. Villa La Vigie telt drie verdiepingen en behoort tot de Belle-Époqueconstructies die tussen de oude stad Antibes en het Fort Carré werden gebouwd. Het landgoed ligt nabij Villa Eilenroc en Château de la Croë, beide uit dezelfde bouwperiode toen welgestelde Europeanen zomerresidenties langs deze kustlijn begonnen te vestigen. De ligging aan zee vormde destijds een gewild criterium voor dit type onroerend goed.

Het Pavillon Eden Roc opende in 1914 aan de zuidpunt van Cap d'Antibes en biedt 33 kamers met mediterrane meubels en privéterrassen met uitzicht op zee. Dit etablissement beslaat een rotsachtig voorgebergte en diende als ontmoetingsplaats voor de internationale society tijdens de Belle Époque. Ernest Hemingway en F. Scott Fitzgerald behoorden tot de gasten die hier in de jaren twintig verbleven. De architectuur combineert klassieke elementen met regionale bouwmaterialen, waaronder Provençaalse kalksteen en Italiaans marmer.

Deze villa aan de Cap d'Antibes diende als verblijfplaats van de Franse schrijver Anatole France, die in 1921 de Nobelprijs voor Literatuur ontving. Het landgoed behoort tot het geheel van historische woningen die tussen het einde van de 19e eeuw en het interbellum langs deze kustlijn werden gebouwd, en kunstenaars, schrijvers en Europese aristocraten aantrokken. Villa Soleil vertegenwoordigt een tijdperk waarin de Cap d'Antibes een toevluchtsoord werd voor de culturele elite.

Dit château verheft zich op de top van de 73 meter hoge heuvel die het schiereiland Garoupe bekroont en de kust tussen Antibes en Juan-les-Pins domineert. De villa dateert van het begin van de 20e eeuw en behoort tot de twintigtal herenhuizen die tussen 1890 en 1940 aan het Cap d'Antibes werden gebouwd. Het landgoed ligt bij de vuurtoren van La Garoupe en de gelijknamige bedevaartkapel uit de 16e eeuw. Vanuit zijn verheven positie biedt het château een panoramisch zicht over de baai van Antibes en de voor de kust gelegen Îles de Lérins.

Het Musée Peynet toont originele tekeningen, lithografieën en commerciële werken van Raymond Peynet (1908-1999), wiens illustraties van verliefde stelletjes in de naoorlogse jaren internationale verspreiding vonden. De collectie documenteert zes decennia van zijn grafische productie, van vroege perstekeningen tot latere reclameopdrachten. Peynet creëerde zijn eerste stel bij de muziekkoepel in Valence in 1942 en ontwikkelde een stijl die verscheen in tijdschriften, op ansichtkaarten en in reclamecampagnes. Dit museum in een historische villa op Cap d'Antibes presenteert de verschillende fasen van zijn artistieke loopbaan.

Het Bastion Saint Jaume vormt een onderdeel van de zestiende-eeuwse vestingwerken die Antibes langs de Middellandse Zeekust beschermden. Deze defensieve structuur past in het maritieme verdedigingssysteem dat na 1560 werd gebouwd om de grens tussen Frankrijk en het hertogdom Savoye te beveiligen. Het bastion ligt aan de waterkant nabij het Château Grimaldi en het Fort Carré en documenteert de militaire architectuur uit die periode. Tegenwoordig worden in de ruimte tentoonstellingen van hedendaagse kunst gehouden, waardoor historisch erfgoed wordt verbonden met culturele evenementen aan de Middellandse Zee.

Deze villa voltooid in 1908 reproduceert de architectuur van Griekse woningen uit Delos uit de 2e eeuw voor Christus. Architect Emmanuel Pontremoli ontwierp het bouwwerk voor hellenist Théodore Reinach, die elk detail bedacht op basis van archeologisch onderzoek. De vertrekken volgen de traditionele indeling van antieke Griekse huizen met een centrale peristyl, een andron voor banketten en aparte vrouwenvertrekken. Mozaïeken, fresco's en meubilair werden vervaardigd naar antieke voorbeelden, terwijl moderne materialen zoals gewapend beton de constructie mogelijk maakten. Het monument ligt aan de Middellandse Zee en combineert archeologische nauwkeurigheid met de levensstijl van de Belle Époque.

Deze Moorse villa werd in 1890 gebouwd door een Franse industrieel en staat aan de boulevard de la Garoupe als een van de eerste oosterse voorbeelden op Cap d'Antibes. De architectuur toont hoefijzerbogen, versierde tegels en een centrale binnenplaats naar Andalusische modellen. Witte gevels met blauwe keramische accenten bepalen het exterieur, terwijl de tuin mediterrane vegetatie, palmen en bougainville combineert. Deze villa behoort tot de golf van oosterse bouwwerken die welgestelde Europese opdrachtgevers eind negentiende eeuw naar de Franse Rivièra brachten.