Architectonische locaties in Provence-Alpes-Côte d'Azur tussen cisterciënser erfgoed en mediterrane avant-gardes

Het Château la Coste beslaat 200 hectare biologische wijngaarden aan de voet van Sainte-Victoire. Het landgoed herbergt monumentale beeldhouwwerken van Louise Bourgeois, Tadao Ando en Frank Gehry, verspreid tussen de rijen wijnstokken. De ondergrondse galerijen en het centrum voor hedendaagse kunst maken van deze wijngaard een openluchtmuseum waar architectuur en natuur in contact staan.

De Abdij van Silvacane dateert uit de 12e eeuw en staat langs de Durance. De cisterciënzerkerk volgt de geometrische strengheid van de orde met strakke lijnen en spitsbooggewelven. Het vierkante clooster, de kapittelzaal met ribgewelven en het kloosterdormitor getuigen van middeleeuwse monastieke soberheid in Provençaalse licht.

Saint-Paul de Mausole herbergt een romaanse klooster uit de 11e eeuw dat is omgebouwd tot psychiatrisch ziekenhuis waar Vincent van Gogh van mei 1889 tot mei 1890 verbleef. De kunstenaar schilderde daar 150 werken, waaronder de beroemde Iris-serie en het Uitzicht vanaf zijn kamer. De romaanse cloosterkapel met beeldhouwwerken en de tuinen rondom het gebouw kunnen worden bezocht, ter behoud van de herinnering aan dat creatieve jaar.

De Vasarely Stichting bevindt zich in een hexagonaal modernistisch gebouw, ontworpen door de kunstenaar zelf in Aix-en-Provence in 1976. De gevels omvatten 16 monumentale structuren versierd met cirkels en vierkanten die kenmerkende optische illusies creëren. De binnenzalen tonen Victor Vasarely's kunstonderzoeken naar geometrie, beweging en kleur in een architectonische ruimte die zijn werk voortzet.

Villa Eilenroc domineert de kaap van Antibes sinds 1867 in de stijl van de grote Belle Époque-woningen. Deze neoclassicistische villa werd besteld door de Nederlandse financier Hugh Hope Loudon en herbergt tegenwoordig antieke meubels en collecties van decoratieve kunsten. De Franse tuinen dalen in terrassen af naar de Middellandse Zee tussen cipressen, parasolbomen en een rozentuin met uitzicht op de Lérins-eilanden.

Het MuCEM rijst sinds 2013 op de haven van Marseille op in een architectuur van ruw beton en geperforeerd gaas ontworpen door Rudy Ricciotti. De 15.000 m² grote kubus verbindt het fort Saint-Jean via een hangende voetgangersbrug boven de golven. De vaste collecties verkennen mediterrane beschavingen door middel van etnografie, geschiedenis en hedendaagse kunst in lichtdoorlatende ruimtes.

De Radieuse-stad biedt sinds 1952 in Marseille 337 appartementen over 18 verdiepingen volgens de principes van de corbusiaanse woningunit. Het betongebouw op pilons bevat winkels, een restaurant, een hotel en een daktuin met uitzicht op de bergen. De interne galerijen, het modulaire systeem en de primaire kleuren illustreren Le Corbusier's radicale stedelijke visie voor collectief wonen.

Het Château d'If bevindt zich sinds 1531 op een rotsachtig eiland op 2 kilometer van de Vieux-Port in Marseille. Hendrik IV liet dit militaire fort bouwen om de baai te verdedigen voordat het in de 17e en 18e eeuw werd omgevormd tot een staatsgevangenis. De cellen, loopbruggen en terrassen die uitkijken over de zee inspireerden Alexandre Dumas tot De Graaf van Monte-Cristo, een roman die het kasteel wereldwijd beroemd maakte.

Het Nationaal Park Calanques beschermt 20 kilometer witte kalkstenen kliffen die in de Middellandse Zee dolen tussen Marseille en Cassis. De geologische formaties creëren rotsachtige fjorden met turkooizen wateren, omgeven door aleppiniën en mediterrane maquis. De calanques van Sormiou, En-Vau en Port-Pin bieden wilde baaien die bereikbaar zijn via kustpaden of per zee, en behouden een uitzonderlijk land- en zee-ecosysteem.

De Place Masséna vormt sinds de 19e eeuw het stedelijke centrum van Nice met zijn Italiaanse rode zuilengalerijen langs een zwart-welig geometrisch geplaveide plein. Sinds 2007 staan zeven hedendaagse beelden van Jaume Plensa op 10 meter hoge zuilen en verlichten 's nachts in wisselende kleuren. De Zon-fontijn en de Albert I-tuinen verlengen dit monumentale plein richting de Promenade des Anglais.

Het MAMAC bevindt zich sinds 1990 in Nice in een architectonisch complex van vier vierkante torens verbonden door glazen voetbruggen. Het witte gebouw van Carrara-marmer herbergt collecties van Europese en Amerikaanse kunst van 1950 tot heden, waaronder de School van Nice met Yves Klein, Arman en Ben. Het panoramische dakterras biedt een cirkelvormig uitzicht over de Engelbaai en de daken van Nice.

Het exotische tuin van Èze hangt aan de ruïnes van het middeleeuwse kasteel op 429 meter boven de Middellandse Zee. Meer dan 400 soorten vetplanten, cactussen en vetplanten bewonen de rotsachtige terrassen tussen de oude stenen muren. Het uitzicht strekt zich uit langs de kust van Italië tot Estérel in een mediterraan licht dat de architectonische vormen van het gekuste dorp vormgeeft.

Het Fort Carré domineert de haven van Antibes sinds 1565 op een strategisch rotsachtig promontuur. De militaire architectuur van Vauban omvat vier stervormige bastions die door bastionsmuren verbonden zijn rond een centrale toren. De casemates, kruitmagazijnen en rondgangen bieden een les in verdedigingsarchitectuur aan de Middellandse Zee tegenover invallen vanaf zee.

De Vallei der Wonderen herbergt meer dan 40.000 prehistorische rotsgravures uit de Bronstijd tussen 1800 en 1500 v.Chr. in het Mercantour-massief. De gepolijste leisteenplaten tonen afbeeldingen van menselijke figuren, wapens, runderen en geometrische symbolen, ingekerfd door alpine bevolkingsgroepen. Dit prehistorische hooggebergte-heiligdom kan worden ontdekt vanaf 2.000 meter hoogte in een landschap van gletsjermeren.

Het Olijfmuseum is gevestigd in een traditionele molen in Volx in de Alpes-de-Haute-Provence. De collecties documenteren 2000 jaar Provençaalse olijfcultuur met houten persen, opslagpotten en landbouwgereedschap. Traditionele olie-extractiemethoden worden getoond in de authentieke architectuur van de molen, met stenen molens en decanteertanks.

Fort Royal bezet sinds de 17e eeuw het eiland Sainte-Marguerite voor de kusten van Cannes, gebouwd in massieve stenen militaire architectuur. Het fort diende als staatsgevangenis en herbergde onder andere de Maskerade van IJzer, waarvan de cel in de gerestaureerde gebouwen te bezoeken is. De walbokken en wandelpaden domineren het eucalyptusbomenbos en dennenbos dat de 152 hectare grote eiland bedekt.

De Bibémus-mijnen nabij Aix-en-Provence leverden het karakteristieke rood zandsteen voor de Provençaalse architectuur van de 18e eeuw. Paul Cézanne vestigde zijn atelier in deze verlaten mijnen tussen 1895 en 1904 en schilderde 30 doeken van deze monumentale okergele en oranje blokken. De geometrische snijvlakken creëren een minerale architectuur die door menselijke extracting is gevormd tegenover de berg Sainte-Victoire.

Het fort van Gordes bevindt zich op een rotsachtige uitloper in de Luberon, met middeleeuwse architectuur van lichte kalksteen. Het renaissancekasteel uit de 11e eeuw domineert de kronkelende straatjes van het dorp, die in concentrische cirkels van de top naar beneden lopen. De droge stenen huizen klampen zich vast aan de helling in de defensieve indeling die typisch is voor Provençaalse bergdorpjes.

Het Bubbahuis in Théoule-sur-Mer werd in 1989 ontworpen door architect Antti Lovag volgens een organische architectuur van verbonden bollen en bellen. De afgeronde volumes zonder rechte hoeken volgen de contours van het terrein tegenover de Middellandse Zee. Circulaire openingen, waterrijke terrassen en de afwezigheid van rechte lijnen creëren een experimenteel onderkomen dat in gesprek gaat met het rotsachtige landschap van de Esterel.