Afgelegen plekken in Zwitserland: bergsheuvels, watervallen en Alpen valleien

De Berggasthaus Aescher-Wildkirchli is een berghuis dat direct in de rotswand is gebouwd, op 1454 meter hoogte. Het huis is meer dan 170 jaar oud en biedt onderdak aan wandelaars en bezoekers in de Appenzeller Alpen. Vanaf hier zie je de valleien en bergen van de regio, en het gebouw zelf lijkt deel uit te maken van de rots. De locatie is afgelegen, en je kunt het huis alleen te voet bereiken. Er is een terras waar je van het uitzicht kunt genieten, en binnen is alles eenvoudig gehouden, zoals dat gebruikelijk is voor een berghuis.

De watervallen in de Lauterbrunnenvallei behoren tot de symbolen van de Zwitserse Alpen. In totaal vallen hier 72 cascades van kalksteenwanden die 300 meter hoog zijn. De bekendste zijn de Staubbachfälle en de Trümmelbachfälle, die binnen in de berg door rotskloven stromen. De vallei wordt omsloten door steile wanden, waartussen weiden en kleine dorpen liggen. Je hoort het geluid van water van bijna overal. De watervallen zijn te voet of per trein bereikbaar, en meerdere wandelpaden lopen door het landschap. In de zomer stroomt het smeltwater het sterkst, in de winter vormen zich ijspegels aan de rotsen. Deze plek toont de kracht van de natuur in een van de diepste valleien van de Alpen.

De Monte San Giorgio herbergt een van de meest complete verzamelingen fossielen uit het Midden-Trias die ooit ontdekt zijn. Op de hellingen van deze berg in Ticino liggen gefossiliseerde resten van zeeleven dat 240 miljoen jaar geleden in een subtropische zee bestond. De vindplaats bevat resten van zeereptielеn, vissen en ongewervelde dieren waarvan de uitzonderlijke staat van bewaring wetenschappelijk onderzoek op het hoogste niveau mogelijk maakt. Toegang tot deze geologische lagen is nu mogelijk via educatieve paden die de formaties uitleggen en een blik bieden op een verdwenen wereld. De fossielvindplaatsen liggen tussen bossen en alpenweiden die in de zomermaanden wandelaars en fossielfanaten aantrekken.

De Basiliek van Valère is een Romaanse kerk uit de 11e eeuw die op een heuvel boven de stad Sion staat. Ze werd gebouwd als versterkte kerk, omringd door verdedigingsmuren die vandaag nog zichtbaar zijn. Binnen bevindt zich een van de oudste bespeelbare orgels ter wereld, dat dateert uit de 15e eeuw en gebruikt wordt voor concerten. De kerk toont fresco's aan de muren en een houten plafond bewaard door de eeuwen heen. Vanaf het terras kijkt men uit over de Rhonevallei en de omringende bergen. De klim naar de basiliek volgt een geplaveid pad dat door de oude stad loopt.

Het Caumasee ligt in een kom op 1000 meter hoogte, omgeven door dennenbos. Het water is gemineraliseerd en het meer bereikt een diepte van 15 meter. In de zomer warmt het water op dankzij de beschutte ligging, en gezinnen komen zwemmen en picknicken. Een pad loopt door het bos rond de oever, en verschillende houten steigers steken het water in. De sfeer is rustig, met licht gefilterd door de bomen op het oppervlak, dat turkoois glimt. In de winter bevriest het meer soms volledig.

Deze stenen brug uit de 19e eeuw verbindt twee rotswanden boven de rivier de Areuse. Hij werd gebouwd op 20 meter boven het water, in de kloof waar de rivier tussen hoge kalkstenen wanden stroomt. De constructie maakte het mogelijk om het dal over te steken, dat eerder moeilijk bereikbaar was. Vandaag maakt de brug deel uit van een wandelpad dat door de smalle gedeelten van de kloof loopt. Het water raast luidruchtig door de nauwe rivierbedding, en de rotswanden laten weinig daglicht door. De omgeving is vochtig en koel, met mos op de stenen en dichte begroeiing langs de oevers.

Het dorp ligt op 1375 meter hoogte in het Müstertal, nabij de Italiaanse grens, waar nog steeds Reto-Romaans wordt gesproken. Santa Maria bewaart een Romaans klooster uit de 8e eeuw, waarvan de kerk is versierd met middeleeuwse muurschilderingen. De fresco's zijn door de eeuwen heen bijgewerkt en tonen bijbelse taferelen in heldere kleuren. Het klooster werd gesticht door Karel de Grote en trok pelgrims aan die over de Ofenpas reisden. De omgeving bestaat uit weilanden, bossen en berghellingen die in de winter sneeuw dragen en in de zomer door wandelpaden zijn doorkruist.

Deze rotsketel in de Neuenburgse Jura heeft wanden die tot 160 meter hoog rijzen en strekt zich over een kilometer breed uit. Steenbokken en gemzen bewegen zich hier vrij in een beschermd gebied dat deel uitmaakt van de natuurreservaten van de regio. Wandelpaden leiden naar de bovenrand van de wanden, waar je naar beneden kunt kijken in de diepte en vaak wilde dieren observeert die steile hellingen beklimmen of rusten op de rotsen.

Het Binntal is een hoogalpendal in het kanton Wallis, bekend om zijn mineraalrijkdom. In deze regio komen meer dan 300 verschillende mineraalsoorten voor. Langs de wandelpaden zijn oude tunnels en mijnschachten te ontdekken die herinneren aan de mijnbouwactiviteiten uit het verleden. Het landschap bestaat uit steile rotswanden, puinhellingen en bergbeken. Gemarkeerde paden maken het mogelijk de geologische geschiedenis van de Alpen te verkennen en de sporen van menselijke mijnbouw uit voorbije eeuwen te volgen.

Deze bergboerderij ligt op 1711 meter hoogte in het Engadin. Hij combineert overnachting met traditionele alpenlandbouw en laat zien hoe berglandbouw in de Alpen nog werkt. Gasten kunnen overnachten in eenvoudige kamers terwijl de boeren hun dieren verzorgen, hooi oogsten en kaas maken. De ligging geeft toegang tot wandelpaden in de omgeving, waar de weilanden tot aan de rotswanden reiken.

Het Vallon de Réchy is een alpendal in Wallis dat zonder gemarkeerde wandelpaden, berghutten of toeristische voorzieningen is gebleven. Een meanderende beek loopt door de valleibodem, omringd door weiden en graslanden waar zeldzame plantensoorten groeien. Het gebied is te voet bereikbaar vanuit de omliggende dorpen en is beschermd als natuurreservaat. De vegetatie volgt het ritme van de seizoenen zonder menselijke ingreep, en het water behoudt zijn natuurlijke loop. Wandelaars vinden hier een dal dat in de loop der tijd weinig is veranderd, geschikt voor stilte en langdurige observatie.

Iseltwald ligt aan de zuidelijke oever van het meer van Brienz. Het dorp heeft zich ontwikkeld door visserij en houthandel. Je ziet er nog oude houten huizen en smalle straatjes. Een middeleeuws kasteel staat aan het water. Je kunt langs het meer wandelen, rustige baaien ontdekken en beboste hellingen zien die rechtstreeks afdalen naar het turquoise water. In de zomer meren boten aan bij de kleine haven. De sfeer is kalm, met weinig bezoekers. Iseltwald voelt als een dorp dat zijn ritme heeft behouden, ver van de drukte van de grotere plaatsen rond Interlaken.

Art Goldau combineert een dierenpark met een beeldenroute op terrein gevormd door een aardverschuiving in 1806. Hedendaagse kunstwerken staan tussen bomen, rotsen en paden waar bezoekers herten, wolven en wilde zwijnen tegenkomen. De verbinding tussen natuur, dieren en kunst kenmerkt deze plek, die zich over meerdere hectaren uitstrekt en uitnodigt tot wandelen. Sommige sculpturen zijn van hout, andere van metaal of steen. Je volgt een pad dat door bos en open terrein slingert, langs verblijven en installaties. Het terrein bewaart de sporen van de natuurramp en toont hoe landschap en leven zich sindsdien hebben ontwikkeld.

Deze betonnen muur werd in de jaren 1960 gebouwd om elektriciteit op te wekken voor de regio Ticino. Van bovenaf val je 220 meter de leegte in: de plek dient als basis voor bungeejumpen, een activiteit die zich na de film GoldenEye ontwikkelde. De dam ligt ingeklemd tussen steile hellingen, en het turquoise meer erachter trekt bezoekers aan die door het dal lopen. Vanaf de kam zie je de hele Verzascavallei, waarvan het water zich ver beneden verzamelt. Het contrast tussen de grijze muur en het heldere water is opvallend, vooral als je de dam van beneden nadert.

Château de Chillon staat op een rotseiland in het meer van Genève en is met de oever verbonden door een houten brug. De eerste vermelding van het kasteel dateert uit de 12e eeuw. Van veraf zie je de verdedigingstorens, dikke stenen muren en daken bedekt met donkere leisteen. Binnenin loop je door binnenplaatsen, gewelfde kelders en zalen met gebeeldhouwde houten plafonds. Lord Byron bezocht het kasteel in de 19e eeuw en liet zijn handtekening achter op een pilaar in de kerker. Vanaf de oever van het meer zie je de Vaudoise Alpen op de achtergrond. Het kasteel heeft zijn middeleeuwse indeling en versterkingen behouden. Het laat zien hoe een grensvesting op het water werkte.

Het Château de Wimmis staat sinds de 13e eeuw op een heuvel boven het dorp en vormt een uitkijkpost over het Simmental en Neder-Simmental. Het kasteel toont nog steeds zijn middeleeuwse toren en verdedigingsmuren. Vanaf de verhoogde positie opent zich het uitzicht over weiden, bossen en de omliggende Alpenketens. Wandelpaden leiden naar het complex, waar je de architectuur van steen en hout kunt bekijken. Deze plaats verbindt geschiedenis met het landschap van de regio Bern, in een gebied gevormd door het ritme van de Alpen.

Het bergdorp Evolène ligt op 1370 meter hoogte in de Val d'Hérens en telt houten huizen waarvan sommige uit de 17e eeuw stammen. Smalle steegjes lopen tussen donker geworden gevels die van lariks zijn gebouwd en met stenen verzwaard zijn. De bewoners spreken een eigen dialect, en op feestdagen, vooral tijdens het carnaval in februari, dragen sommigen nog traditionele klederdracht. De sfeer blijft rustig, en de omliggende valleien bieden toegang tot paden die richting Arolla en de Ferpècle-gletsjer leiden.

Het benedictijner klooster Sint-Jan in Müstair werd in de 8e eeuw gesticht en bewaart nog steeds Romaanse muurschilderingen uit de vroege Middeleeuwen. De kloosterkerk heeft drie beuken met ronde bogen en smalle ramen die kenmerkend zijn voor middeleeuwse bouwkunst. In de crypte en in de kerk zijn fragmenten van fresco's te zien met bijbelse scènes en heiligenfiguren die meer dan duizend jaar geleden zijn geschilderd. Het klooster staat in Val Müstair, een afgelegen dal bij de Italiaanse grens. Weinig toeristen komen hier, en de stilte van de bergen omringt de oude muren. Het klooster werd nooit volledig verwoest, en enkele van de oorspronkelijke structuren uit de Karolingische tijd zijn bewaard gebleven. Vandaag leven er nog benedictinessen in het klooster, dat ook als museum en bezinningsoord dient.

Guarda is een bergdorp in de Beneden-Engadin waar oude huizen de traditionele bouwstijl van de regio tonen. De gevels dragen sgraffito-versieringen, een techniek waarbij motieven in het pleisterwerk worden gekrast. Het dorp ligt op een plateau boven de Inn en diende als decor voor het verhaal van Schellen-Ursli, een bekend Zwitsers kinderboek. Smalle steegjes lopen tussen stenen muren en fonteinen, de huizen hebben dikke muren en kleine ramen.

Het blauwe meer bij Bern ontstond na een aardverschuiving in 1947, die een natuurlijke dam vormde. Het water krijgt een turquoise tint door fijne mineraaldeeltjes die het zonlicht weerkaatsen. Rondom groeien sparren op ongelijk terrein dat gevormd is door de beweging van rotsmassa's. Je bereikt het te voet vanuit Kandersteg in ongeveer twintig minuten. In de zomer is het water koud, in de winter bevriest het oppervlak soms. De plek trekt wandelaars die korte routes verkiezen.

Alp Flix is een hoogplateau op ongeveer 2000 meter boven de zeespiegel, gekenmerkt door open alpenweiden, veengebieden en een gevarieerde flora en fauna. Het landschap ontstaat door jarenlange alpenweiden en biedt een rustige plek om te wandelen en te observeren.

De Twannbachschlucht leidt wandelaars langs een smalle beek die zich een weg baant door lichte kalksteenwanden. Houten loopbruggen volgen de waterloop terwijl kleine watervallen over bemoste rotsen vallen. Het pad slingert tussen steile kliffen waar het geluid van water weerklinkt in de krappe ruimte. Varens groeien in vochtige spleten, en licht filtert van bovenaf door de boomkruinen. Deze natuurlijke doorgang verbindt twee berghellingen en biedt een rustige toegang door de geplooide geologie van de regio.

Dit museum bewaart glaskunstwerken van de middeleeuwen tot vandaag, waaronder kerkramen en beschilderd glas. De collectie omvat liturgische gebrandschilderde ramen uit verschillende eeuwen, tentoongesteld in de zalen van een historisch gebouw. Men ontdekt hier technieken zoals glasschilderen en glassnijden die in de loop der tijd werden toegepast. De geëxposeerde stukken tonen hoe religieuze en wereldlijke motieven op glas werden overgebracht. De permanente tentoonstelling wordt aangevuld met tijdelijke tentoonstellingen gericht op hedendaags glasdesign.

Deze voormalige loop van de rivier de Aare vormt nu een meer omringd door rietkragen en een ooibos. Watervogels zoals eenden, reigers en ijsvogels gebruiken het gebied om te broeden en te rusten. De natte oevers trekken amfibieën en libellen aan, terwijl bomen schaduw werpen over het rustige water en koelte bieden in de zomer.

Dit Ticino-dorp ligt aan de oostelijke oever van het Meer van Lugano. Oude stenen huizen met gekleurde luiken klampen zich aan de helling vast en vormen smalle steegjes die naar de waterlijn kronkelen. Waslijnen spannen zich tussen de muren, en kleine bootjes meren aan langs de oever. De stilte hier wordt verbroken door roepen van meervogels en het zachte klotsen van water. Sommige bewoners onderhouden kleine tuinen op terrastreden, en je ziet vaak katten in de zon dutsen. In de zomer eten wandelaars op stenen banken langs het oeverpad dat Gandria met Lugano verbindt.

De Triftbrug verbindt twee rotsachtige hellingen boven een gletsjerstroom die afkomstig is van de zich terugtrekkende Triftgletsjer. De constructie hangt aan stalen kabels ongeveer 100 meter boven de grond, en de loopbrug wiegt licht in de wind terwijl mensen oversteken. Vanaf de brug zie je watervallen over kale rotsen lopen en hoor je het geluid van smeltwater dat diep beneden doorstroomt. Wandelaars gebruiken de brug als onderdeel van een rondwandeling die naar de Trifthut leidt, een berghut boven de kloof. De toegang gaat te voet of met een gondellift vanaf Trift. In de zomer is de brug overdag druk, hoewel er 's ochtends en aan het einde van de middag minder bezoekers zijn. Het omringende landschap bestaat uit grijs steen, los puin en ijs, nog steeds in aanpassing aan de terugtrekking van de gletsjer.

Bettmeralp ligt op 2000 meter hoogte in het Wallis en blijft het hele jaar autovrij. De enige toegang verloopt per kabelbaan vanuit het dal. Het berglandschap van de Aletsch-regio omringt het dorp, en de paden lopen door bossen met arven en lariksen. Wandelaars volgen routes die naar de gletsjer leiden of langs de zuidelijke hellingen lopen. De lucht is droog, het licht is helder en stilte bepaalt de sfeer. Enkele houten huizen staan naast nieuwere chalets. Dit bergdorp laat zien hoe mensen op grote hoogte wonen, zonder directe weg naar de buitenwereld.

Deze weide aan de oever van het Vierwoudstrekenmeer wordt beschouwd als de stichtingsplaats van het Zwitserse Eedgenootschap. In augustus 1291 kwamen hier vertegenwoordigers van Uri, Schwyz en Unterwalden bijeen om een verbond te sluiten. De weide blijft een symbool van de begin van Zwitserland en ligt in een rustig deel van het meer, alleen bereikbaar te voet of per boot. Een gedenksteen herinnert aan de gebeurtenis. Bomen en gras omringen het Rütli, en wandelpaden lopen langs de oever.

De kloof bij Rosenlaui werd gevormd door een gletsjer gedurende duizenden jaren, toen ijs en water kalksteen wegsleten. Je loopt hier tussen hoge, gladde wanden terwijl water beneden stroomt. Metalen loopbruggen en korte tunnels leiden door de smalle doorgangen, waar licht van boven valt en de natte steen laat gloeien. De lucht is koel en het geluid van water echoot overal. Op sommige plaatsen is de kloof zo smal dat je bijna beide wanden zou kunnen aanraken. Deze plek toont hoe gletsjers het landschap in de loop der tijd vormen.

Deze 204 meter lange houten brug uit 1333 steekt de Reuss over. Binnen hangen schilderijen uit de 17e eeuw met taferelen uit de Zwitserse geschiedenis. De brug verbindt de oude stad met de nieuwe en maakt deel uit van het dagelijks leven in de stad. Je loopt onder een dak, langs de oude beschilderde panelen, terwijl het water beneden stroomt. De achthoekige watertoren staat midden in de rivier en behoorde vroeger tot de stadsverdedigingswerken. De brug werd in 1993 gedeeltelijk door brand verwoest en daarna herbouwd. Vandaag gebruiken bewoners en reizigers haar om de rivier over te steken en de stad en de bergen erachter te bekijken.

De kerk van Sint Maarten in Zillis heeft een beschilderd houten plafond uit de 12e eeuw, bestaande uit 153 panelen. Ze tonen scènes uit de Bijbel en middeleeuwse figuren zoals heiligen, monsters en mensen uit het dagelijks leven. Het hout werd direct beschilderd, zonder voorbehandeling. Wie binnenkomt kijkt omhoog naar een dambordhemel die een van de oudste bewaarde geschilderde plafonds van Europa vormt. Licht valt zacht door smalle ramen en verwarmt de vervaagde kleuren. De ruimte voelt stil en klein aan, met rijen houten banken dicht op elkaar. De kerk ligt in een bergdorp in de Surselva, omringd door weiden en bossen, en trekt al eeuwenlang pelgrims en kunstliefhebbers.

De stad Brunnen ligt in een baai van het Vierwoudstrekenmeer, waar het water smaller wordt richting de Urnersee. Vanaf de promenade zie je de Rütliweide aan de overkant, de plek waar vertegenwoordigers van de drie stichtende kantons in 1291 samengekomen zouden zijn. Wandelpaden lopen langs het meer, klimmen de omliggende heuvels op en verbinden plaatsen die verbonden zijn met de stichtingslegende van Zwitserland. Het water is helder, de bergen rijzen steil op aan beide oevers, en stoomboten meren regelmatig aan bij de kade.

Het centrum van Bremgarten heeft zijn middeleeuwse opzet behouden. De oude stad is omgeven door verdedigingsmuren en torens die vanaf de 13e eeuw werden gebouwd. Vijf stadspoorten leiden vandaag nog steeds naar de smalle straatjes. Hier staan burgerhuizen uit verschillende eeuwen, sommige met erkers en geschilderde gevels. Twee kerken bepalen het stadsbeeld. De Reuss stroomt direct langs de rand van de oude stad, en een historische houten brug verbindt beide oevers.

De Viamala-kloof snijdt 300 meter diep in de rots en volgt de loop van de Achterrijn. Eeuwenlang liep hier een handelsroute door de Alpen, die kooplieden en reizigers tussen noord en zuid verbond. Vandaag lopen bezoekers over loopbruggen en trappen die zich aan de rotswanden vastklampen, langs smalle doorgangen en watervallen die over de rots stromen. Het licht bereikt de bodem slechts op enkele plaatsen, de lucht is koel en vochtig. Het pad daalt diep de kloof in, waar het water luid ruist en de steile grijze rotswanden het landschap vormen. Oude bruggen herinneren aan de lange geschiedenis van deze route als verbinding tussen de regio's.

De Thur stroomt door dit dal van het Säntismassief naar de Rijn. De rivier loopt grotendeels zonder dammen en volgt zijn natuurlijke meanders. Wandelpaden lopen langs de oevers, landwegen doorkruisen weilanden en kleine dorpen. Je ziet grindbanken, ondiepe plekken om door te waden en schaduwrijke stukken onder bomen. Het landschap wisselt tussen open velden en beboste hellingen. Op warme dagen komen plaatselijke bewoners zwemmen of picknicken bij het water.

Kasteel Wildenstein staat sinds de 13e eeuw op een steile kalksteenrots, met uitzicht op het Delsberger-bekken. Een wandelpad door beboste hellingen leidt naar de top. Eenmaal boven vind je een woontoren, muurresten en uitkijkplatforms. Het zicht reikt ver over de omliggende valleien en Jura-hoogten. Het kasteel is onbewoond, maar vrij toegankelijk. Het ligt rustig, zonder toeristische voorzieningen. Wie hier komt, wandelt meestal vanuit Bubendorf of Hölstein en combineert het bezoek met een langere rondwandeling. De plek is klein, maar de wandeling en het uitzicht zijn de moeite waard.