Moderne architectuur van de 21e eeuw: wolkenkrabbers, musea en iconische gebouwen

Casa Milà is een woongebouw met meerdere verdiepingen met een golvende stenen gevel en smeedijzeren balkons. Antoni Gaudí ontwierp deze structuur, gebouwd tussen 1906 en 1912 in de modernistische stijl. De organische vormen van de gevel vermijden volledig rechte lijnen en creëren een sculpturaal effect. De constructie omvat een innovatief ondersteuningssysteem dat dragende muren overbodig maakt en flexibele plattegronden mogelijk maakt.

De Walt Disney Concert Hall is een concertzaal met 2265 zitplaatsen in het centrum van Los Angeles. Architect Frank Gehry ontwierp dit deconstructivistische gebouw, dat in 2003 werd geopend als thuisbasis van het Los Angeles Philharmonic Orchestra. De gebogen vormen van gepolijst roestvrij staal bepalen de gevel en geven dit bouwwerk zijn kenmerkende silhouet in het stadscentrum.

Het Dansende Huis is een kantoorgebouw aan de oevers van de Moldau, bestaande uit twee verschillend gevormde torens van glas en beton. Deze constructie werd in 1996 voltooid volgens plannen van architecten Vlado Milunić en Frank Gehry en staat op een perceel dat tijdens de Tweede Wereldoorlog door bombardementen werd verwoest. De twee torens symboliseren door hun dynamische vorm een dansend paar en vormen een contrast met de historische bebouwing in de omgeving.

De 30 St Mary Axe is een kantoortoren met 41 verdiepingen die een hoogte van 180 meter bereikt. De gevel van dit gebouw bestaat uit een diagonaal stalen raster met glaspanelen en integreert energiebesparende technologieën die het elektriciteitsverbruik verminderen.

The Shard bereikt een hoogte van 310 meter en is het hoogste gebouw van het Verenigd Koninkrijk. Deze wolkenkrabber telt 95 verdiepingen met kantoorruimtes, een hotel, meerdere restaurants en een openbaar observatiedek. Ontworpen door Renzo Piano en voltooid in 2012, heeft het gebouw een glazen gevel die naar boven toe smaller wordt en doet denken aan een glassplinter, wat de structuur zijn naam geeft.

Habitat 67 werd ontworpen door architect Moshe Safdie als experimenteel woonproject voor de Wereldtentoonstelling van 1967. Het gebouw bestaat uit 354 geprefabriceerde betonnen modules die in verschillende combinaties zijn gestapeld om 146 wooneenheden te creëren. Elk appartement beschikt over een privé dakterras dat wordt gevormd door de verspringende opstelling van de modules. De structuur rijst twaalf verdiepingen hoog en combineert stedelijk wonen met individuele buitenruimtes. Dit complex toont de mogelijkheden van modulaire bouw in hedendaagse architectuur.

De Space Needle is een 184 meter hoge observatietoren in het centrum van Seattle. De bovenste verdieping van deze toren draait om zijn as en herbergt een restaurant dat uitzicht biedt over de stad en de omliggende regio. De Space Needle werd gebouwd in 1962 voor de Wereldtentoonstelling en dient nu als symbool van de stad en als toeristische bestemming voor bezoekers van over de hele wereld.

Het Guggenheim Museum werd in 1997 gebouwd volgens de ontwerpen van Frank Gehry en toont hedendaagse kunst in 19 tentoonstellingszalen. De gebogen buitengevel bestaat uit meer dan 33.000 titaniumplaten die verschillende reflecties produceren afhankelijk van de lichtomstandigheden. Dit museum biedt 24.000 vierkante meter tentoonstellingsruimte langs de rivier de Nervión en is een belangrijk referentiepunt geworden voor moderne architectuur.

De Palm Islands bestaan uit drie kunstmatige archipels in de vorm van palmbomen, gecreëerd door landaanwinning in de Perzische Golf. Palm Jumeirah, het eerste en enige voltooide eiland, vereiste 94 miljoen kubieke meter zand en 7 miljoen ton gesteente voor de constructie. Deze eilandengroepen verlengen de kustlijn van Dubai met verschillende kilometers en bieden woon- en recreatiegebieden op kunstmatig gecreëerd land.

De Lotustempel is een Bahá'í-gebedshuis voltooid in 1986 en behoort tot de meest bezochte religieuze gebouwen in India. De constructie heeft 27 witte marmeren bloemblaadjes gerangschikt in de vorm van een openende lotusbloem. De centrale gebedsruimte biedt plaats aan 2500 bezoekers en bevat geen religieuze symbolen of afbeeldingen. Het bouwwerk bereikt een hoogte van 34 meter en beslaat een oppervlakte van 10,5 hectare.

De Petronas Towers bestaan uit twee torens van elk 452 meter hoog, verbonden door een dubbeldeks skybrug op de 41e en 42e verdieping. Deze constructie van staal en glas werd voltooid in 1998 en was tot 2004 het hoogste gebouw ter wereld. De torens huisvesten kantoren, een winkelcentrum en een concertzaal.

De Harpa-concertzaal werd in 2011 voltooid naar ontwerpen van het Deense architectenbureau Henning Larsen. De gevel bestaat uit 714 beglaasd elementen met geometrische structuren die zijn gemaakt door de IJslandse kunstenaar Ólafur Elíasson. Deze modules reflecteren het daglicht en de kleuren van de IJslandse hemel. Het gebouw herbergt verschillende concertzalen en dient als thuisbasis voor het IJslands Symfonie Orkest en de IJslandse Opera.

Het Piano House strekt zich uit over een lengte van 50 meter en heeft de vorm van een glazen concertvleugel. Een aangebouwde stalen structuur in de vorm van een viool bevat het trappenhuis en verbindt de verschillende verdiepingen van het gebouw. Dit architectonische ontwerp dient als trainingscentrum voor het plaatselijke muziekconservatorium en werd voltooid in 2007. De transparante gevel van het pianodeel biedt zicht op de binnenruimtes, terwijl de vioolstructuur functioneert als toegangspunt en ontwerpelement dat de bovenste verdiepingen met elkaar verbindt.

De Kubuswoningen bestaan uit veertig gele kubussen die rusten op zeshoekige betonnen pilaren en 45 graden gekanteld zijn. De Nederlandse architect Piet Blom ontwierp dit wooncomplex in de jaren zeventig op basis van het concept van een abstract bos. Elke woning heeft drie verdiepingen en de schuine wanden creëren ongewone binnenruimtes. De constructie combineert experimenteel ontwerp met functionele appartementen in het centrum van Rotterdam.

Fallingwater werd in 1935 ontworpen door Frank Lloyd Wright voor de familie Kaufmann. Dit woonhuis heeft horizontale betonnen platen die direct boven een natuurlijke waterval uitkragen. De terrassen volgen de organische vorm van de rotsformatie en integreren de waterval in de gebouwstructuur. Grote ramen en stenen muren gemaakt van lokale materialen verbinden de binnenruimtes met de omliggende natuurlijke omgeving.

De Louvre-piramide is een glazen constructie met een stalen frame in de Napoleon-binnenplaats van het museum. Deze entreehal werd in 1989 voltooid door architect Ieoh Ming Pei en bestaat uit 673 ruitvormige glaspanelen. De piramide meet 21,6 meter in hoogte en de vierkante basis beslaat 35 meter. Het dient als hoofdingang van het museum en verbindt de ondergrondse bezoekersruimtes met het historische paleis.

Het Sydney Opera House werd voltooid in 1973 volgens een ontwerp van de Deense architect Jørn Utzon. De karakteristieke schelpvormige daken bestaan uit geprefabriceerde betonsegmenten bedekt met meer dan een miljoen Zweedse keramische tegels. Het gebouw herbergt meerdere voorstellingsruimtes, waaronder de Concert Hall met 2.679 stoelen en het Joan Sutherland Theatre voor opera- en balletproducties. Deze faciliteit op Bennelong Point in de haven van Sydney ontvangt jaarlijks meer dan acht miljoen bezoekers.

Dit hotelcomplex bestaat uit drie torens, elk 200 meter hoog. De drie torens zijn op het bovenste niveau met elkaar verbonden door een gemeenschappelijk platform. De kamers bieden uitzicht op Marina Bay en het stadscentrum van Singapore. Het gebouw vertegenwoordigt een van de meest herkenbare voorbeelden van hedendaagse architectuur in Zuidoost-Azië.

Het Atomium werd gebouwd in 1958 voor de Brusselse Wereldtentoonstelling en is 102 meter hoog. Deze stalen constructie stelt een ijzerkristal voor dat 165 miljard keer vergroot is. De negen bollen, elk met een diameter van 18 meter, bevatten tentoonstellingsruimtes gewijd aan de geschiedenis van de Wereldtentoonstelling en de architectuur uit de jaren vijftig. De bovenste bol herbergt een restaurant met panoramisch uitzicht over de Belgische hoofdstad.

De Metropol Parasol werd in 2011 voltooid op de Plaza de la Encarnación en herbergt op de begane grond een traditionele markt, evenals verschillende uitkijkplatforms op de bovenste verdiepingen. Deze constructie, ontworpen door Jürgen Mayer, bestaat uit gelamineerd hout met een lengte van 150 meter en een breedte van 70 meter, en vormt met zijn golvende structuur een van de grootste houtconstructies ter wereld.

De Stad van Kunsten en Wetenschappen beslaat 350.000 vierkante meter in de drooggevallen bedding van de rivier de Turia in Valencia. Dit complex werd tussen 1998 en 2009 gebouwd volgens ontwerpen van architect Santiago Calatrava en omvat verschillende gebouwen met organische vormen in wit beton: het wetenschapsmuseum Príncipe Felipe, het planetarium L'Hemisfèric, het Palau de les Arts Reina Sofía voor podiumkunsten en het oceanarium L'Oceanogràfic.

De Burj Khalifa reikt tot 828 meter hoogte en telt 163 verdiepingen. Dit gebouw huisvest sinds de voltooiing in 2010 hotels, residentiële appartementen en commerciële ruimtes en vormt het middelpunt van de Downtown Dubai ontwikkeling. De constructie maakt gebruik van een Y-vormig plattegrondontwerp dat structurele stabiliteit biedt terwijl het uitzicht wordt gemaximaliseerd. Het fundament bestaat uit een massieve betonnen basis die de belasting over de grond verdeelt.

De Bahai-terrassen bestaan uit negentien symmetrisch gerangschikte niveaus op de helling van de berg Karmel. Het terrein strekt zich uit over meer dan een kilometer en verbindt onderhouden tuinen met geometrische patronen via stenen paden en trappen. Het centrale element is het gouden heiligdom van de Báb, omgeven door concentrische tuinterrassen. De architectuur combineert Perzische tuintraditie met hedendaags landschapsontwerp en werd voltooid in de jaren negentig.

De Sagrada Familia combineert gotische elementen met moderne architectuur en heeft achttien torens gewijd aan de twaalf apostelen, de vier evangelisten, de Maagd Maria en Jezus Christus. Antoni Gaudí begon in 1882 met de bouw van deze basiliek, en het werk gaat tot op de dag van vandaag door. Het gebouw wordt gekenmerkt door organische vormen, gekleurde glasramen en naturalistische decoratie geïnspireerd door planten en dieren.

Het Suzhou Architecture Museum werd ontworpen door de Chinese architect I. M. Pei en voltooid in 2006. Dit museum beslaat 26.000 vierkante meter en integreert traditionele elementen van Suzhou-tuinen in een hedendaagse architectuurtaal. Het gebouw organiseert zich rond verschillende binnenplaatsen met waterbekkens, verbonden door glazen gangen. De gevels van dit museum combineren wit gepleisterde muren met donkere granieten dakvlakken, terwijl grote glaspanelen natuurlijk licht naar de tentoonstellingsruimtes leiden.

Het Olympisch Stadion van Peking heeft een buitenstructuur van stalen balken die elkaar kruisen en verweven onder verschillende hoeken. De constructie doet denken aan de vorm van een vogelnest en werd gebouwd voor de Olympische Zomerspelen van 2008. Het stadion meet 330 meter in de lengte en 220 meter in de breedte, met een hoogte van 69 meter. Het stalen raamwerk weegt ongeveer 42.000 ton en omsluit een capaciteit van 91.000 toeschouwers.

De Rijksdagkoepel werd ontworpen door architect Norman Foster en voltooid in 1999. Deze glazen constructie rust op het historische Rijksdaggebouw en biedt bezoekers toegang via twee tegengestelde spiraalvormige hellingen. De centrale spiegelkegel leidt daglicht naar de plenaire zaal eronder en biedt zicht op de parlementaire vergaderingen van de Duitse Bundestag.

Het Viaduct van Millau kruist het Tarndal met een tuiconstructie die wordt ondersteund door zeven betonnen pylonen. De hoogste pyloon bereikt 336,4 meter, waardoor deze snelwegbrug de hoogste van Europa is. De in 2004 ingewijde constructie werd ontworpen door Norman Foster en verbindt Parijs met de Middellandse Zeekust via de snelweg A75.

De Turning Torso rijst 190 meter op in de wijk Västra Hamnen en is het hoogste gebouw van Scandinavië. Deze woontoren bestaat uit negen segmenten die 90 graden draaien van basis tot top. De Spaanse architect Santiago Calatrava ontwierp deze constructie, die in 2005 werd voltooid en 54 verdiepingen telt.

Het One World Trade Center bereikt een hoogte van 541 meter en is daarmee het hoogste gebouw van het westelijk halfrond. Deze glazen wolkenkrabber huisvest kantoorruimtes en beschikt over een openbaar observatiedek dat panoramisch uitzicht biedt over Manhattan en de omliggende regio.

Futuroscope is een technologiepark in Poitiers dat ongeveer veertig filmvertoningen en simulatoren presenteert in gebouwen met metalen bekleding en glazen wanden. De architectuur van dit park combineert futuristische vormen met transparante materialen en creëert een moderne omgeving voor digitale en audiovisuele attracties. De structuren van Futuroscope tonen verschillende geometrische concepten en technische oplossingen voor grote projectieruimtes.