Riviera Frankrijk: plaatsen om te fotograferen tussen Monaco en Saint-Tropez, architectuur en mediterrane tuinen

De Villa Ephrussi de Rothschild beschikt over negen thematische tuinen op het schiereiland Saint-Jean-Cap-Ferrat. Gebouwd tussen 1905 en 1912 door barones Béatrice Ephrussi de Rothschild, herbergt deze roze residentie een verzameling kunstwerken en meubilair. De negen tuinen omvatten een Franse formele tuin in het centrale gedeelte, een Spaanse tuin met waterpartijen, een Florentijnse tuin met marmeren fonteinen en een Japanse tuin met bruggen en exotische planten. Het landgoed beslaat ongeveer 17 hectare en biedt uitzicht over de rade van Villefranche en Cap Ferrat.

De oude stad van Grasse is een middeleeuws stadscentrum dat zich sinds de 16e eeuw heeft gespecialiseerd in de vervaardiging van parfums. Deze historische wijk omvat smalle straten, gebouwen uit verschillende perioden en traditionele parfumfabrieken die nog steeds in bedrijf zijn. De architectuur weerspiegelt de ontwikkeling van de stad vanaf de Middeleeuwen tot de bloeiperiode van de parfumindustrie. De historische productielocaties kunnen worden bezocht, en de middeleeuwse stadsindeling volgt het reliëf van de heuvel.

Het Hotel Negresco is een wit Belle Époque-gebouw uit 1913 met een roze koepel aan de Promenade des Anglais. De gevel vertoont de kenmerken van de architectuur van het begin van de twintigste eeuw aan de Côte d'Azur, terwijl de zichtbare koepel het gebouw langs de boulevard aan zee van Nice markeert en een referentiepunt vormt voor de architecturale documentatie tussen Monaco en Saint-Tropez.

Deze kleine baai in het oosten van Nice heeft een rotsachtige kustlijn met een kiezelstrand dat geschikt is voor zwemmen en snorkelen. Het onderwaterlandschap van Coco Beach met zijn rotsformaties en de beschutte ligging van de baai maken het een populaire plek voor het observeren van mariene flora en fauna. De toegang verloopt via voetpaden langs de kust waar verschillende soortgelijke zweemplekken te vinden zijn.

Het Hôtel Belles Rives is een gebouw uit 1929 aan het strand van Juan-les-Pins, verbouwd uit de vroegere residentie van de Amerikaanse schrijver F. Scott Fitzgerald. De architectuur behoudt art-deco-elementen uit het oorspronkelijke ontwerp met rechthoekige ramen en geometrische decoratieve details op de gevel. Het gebouw staat tussen voorbeelden van interbellumarchitectuur aan de Franse Middellandse Zeekust tussen Monaco en Saint-Tropez.

De Place Masséna vormt het centrale ensemble van Nice met zijn Italiaans geïnspireerde architectuur, gekenmerkt door rode gevels en geometrische schaakbordmozaïeken op de grond. Het plein verbindt de historische oude stad met de moderne wijken van de stad en dient sinds de 19e-eeuwse aanleg als belangrijke ontmoetingsplaats. De neoklassieke gebouwen omlijsten de uitgestrekte ruimte, terwijl zwart-witte marmeren mozaïeken de grond bedekken. Zeven verlichte beelden op hoge palen markeren de noordkant van het plein en werden in 2007 gecreëerd door de Catalaanse kunstenaar Jaume Plensa.

De Fondation Maeght werd in 1964 opgericht door kunsthandelaar Aimé Maeght en zijn echtgenote Marguerite. Dit museum herbergt meer dan 13.000 werken van moderne en hedendaagse kunst, waaronder schilderijen, beeldhouwwerken en grafiek van kunstenaars als Joan Miró, Marc Chagall en Alberto Giacometti. Het complex omvat verschillende tentoonstellingszalen, een beeldentuin met werken van Alexander Calder en Jean Arp, en een bibliotheek gewijd aan de kunstgeschiedenis van de 20e eeuw. De architectuur van de Catalaanse architect Josep Lluís Sert integreert de gebouwen in het Provençaalse landschap door het gebruik van terrassen en binnenplaatsen.

Deze Bastide du Roy in Antibes beslaat vier hectare en bewaart zijn geometrische tuinen en eeuwenoude olijfbomen uit de Renaissance. Het landgoed beschikt over een 16e-eeuws irrigatiesysteem dat de plantengroei op het terrein van water voorziet.

Dit gebouw bestaat uit met elkaar verbonden bollen en werd ontworpen door architect Antti Lovag. Het complex omvat terrassen, een zwembad en een amfitheater geïntegreerd in het kustlandschap boven Cannes. Palais Bulles werd voltooid in de jaren 1970 en 1980 en volgt de principes van organische architectuur zonder rechte hoeken. De gebogen vormen en witte uitstraling kenmerken dit architectonische voorbeeld uit de 20e eeuw, dat af en toe voor evenementen wordt gebruikt.

De Promenade Le Corbusier is een kustpad van twee kilometer dat Cap Martin met Monaco verbindt en uitzicht biedt op de Middellandse Zee. Het pad volgt de rotsachtige kustlijn en biedt toegang tot verschillende baaien. De route is vernoemd naar architect Le Corbusier, die in 1965 verdronk tijdens het zwemmen langs dit deel van de kust. Het pad is gedeeltelijk in de rotsen uitgehouwen en loopt tussen de kustweg en de zee. Langs de route bevinden zich verschillende uitkijkpunten met zicht op de kustlijn en de nabijgelegen kliffen.

Dit middeleeuwse dorp uit de 12e eeuw ligt op een rotsachtige uitstulping boven de kust tussen Monaco en Nice. De stenen gebouwen groeperen zich langs smalle straatjes die leiden naar de Jardin Exotique, een botanische tuin op de plaats van het voormalige kasteel. De overblijfselen van de middeleeuwse vestingwerken bieden uitzicht op de kustlijn en de Middellandse Zee. De architectuur behoudt het karakter van een Provençaalse nederzetting met gerestaureerde huizen van plaatselijke steen.

Le Suquet verheft zich op een heuvel in Cannes en vormt de middeleeuwse oude stad van deze Côte d'Azur-stad. Deze historische wijk bewaart smalle, geplaveide straatjes die zich langs de helling omhoog slingeren en naar gebouwen uit verschillende eeuwen leiden. Het Musée de la Castre bevindt zich in een voormalig klooster uit de elfde eeuw en presenteert archeologische en etnografische collecties. De kerk Notre Dame d'Espérance dateert uit de zestiende en zeventiende eeuw en dient als religieus centrum van deze wijk. Vanaf verschillende punten in Le Suquet strekt het uitzicht zich uit over de baai van Cannes en de omliggende wijken.

Het schiereiland Cap d'Antibes strekt zich uit in de Middellandse Zee ten zuiden van Antibes en behoudt zijn villa-architectuur uit de 19e en 20e eeuw. Een kustpad, het Sentier du Littoral, loopt langs de rotsachtige kustlijn en biedt uitzicht op de herenhuizen met hun pijnbomen en op de haven met zijn zeilboten. Het pad verbindt verschillende baaien met kiezelstranden en passeert Villa Eilenroc, die nu een museum herbergt. De vegetatie bestaat uit Aleppijnbomen, steeneiken en mediterrane struiken zoals cistusrozen en mirten, aangepast aan het droge zomerklimaat.

Het Île Sainte-Marguerite biedt openbare bospaden die tussen dennen en eucalyptusbomen slingeren langs een historisch stenen fort. Dit eiland voor de kust van Cannes maakt deel uit van de Lérins-eilanden en combineert natuurlijke landschappen met historisch erfgoed. Het 17e-eeuwse Fort Royal, bekend als voormalige gevangenis van de Man met het IJzeren Masker, staat aan de noordkust en biedt inzicht in de militaire architectuur van de regio. De bospaden strekken zich over meerdere kilometers uit door mediterrane vegetatie met Aleppo-dennen, eucalyptusbomen en steeneiken, terwijl kleine baaien langs de kustlijn mogelijkheden bieden om te zwemmen en het heldere zeewater te observeren.

Château Eza in Èze is een middeleeuws stenen gebouw dat nu als hotel en restaurant fungeert. Dit château staat op een kustklif en behoudt zijn historische structuur met aanpassingen voor hotelgebruik. Vanaf het pand kijkt men uit over de Middellandse Zee en de omliggende kustlijn. De locatie van Château Eza toont het hergebruik van historische gebouwen aan de Côte d'Azur.

De jachten van Monaco liggen aangemeerd in Port Hercule, een natuurlijke haven met ongeveer 700 ligplaatsen. Deze jachten vormen een deel van het kustlandschap van het vorstendom en variëren van privéboten tot commerciële schepen van verschillende afmetingen. De centraal gelegen haven biedt uitzicht op de omringende architectuur van Monte Carlo en de kustlijn van het vorstendom. Als voornaamste aanlegplaats biedt Port Hercule toegang tot de aangrenzende stadswijken en documenteert de maritieme geschiedenis van Monaco sinds de 19e eeuw.

Het Casino de Monte-Carlo werd gebouwd in 1863 en verenigt speelzalen, fresco's, marmeren zuilen en kristallen kroonluchters in zijn Belle Époque-gebouw. De architectuur van dit gebouw vertoont de kenmerken van het tijdperk met ornamentale gevels en interieurs die direct aan de Middellandse Zeekust liggen.

Deze Provençaalse markt vindt plaats op dinsdag en zaterdag op de Place des Lices in Saint-Tropez. Verkopers bieden groenten, fruit, bloemen, vis, kaas en regionale producten aan onder platanen. De markt dient al tientallen jaren als ontmoetingsplaats voor bewoners en bezoekers die op zoek zijn naar verse producten uit de regio. De marktkramen strekken zich uit over het hele plein, dat wordt overschaduwd door bomen en een centrale rol speelt in het dagelijks leven van de stad.

Het stenen dorp Sainte-Agnès ligt op 800 meter hoogte en behoudt zijn geplaveide straten en een 20e-eeuws militair fort. De ligging in de zuidelijke Alpen biedt uitzichten op de Middellandse Zeekust tot in Italië, terwijl de historische gebouwen de aanpassing aan het bergachtige terrein tonen.

De Cascade de Gairaut is een hydraulisch monument uit de 19e eeuw in het noorden van Nice, gebouwd als onderdeel van de uitbreiding van het watervoorzieningssysteem van de stad. De structuur bestaat uit stenen terrassen, sculpturale elementen en waterbekkens die over meerdere niveaus zijn aangelegd. Tegenwoordig dient deze installatie als uitkijkpunt met uitzicht op Nice, de Middellandse Zeebaai en de omliggende heuvels van de regio Provence-Alpes-Côte d'Azur. De Cascade de Gairaut combineert functionele waterarchitectuur met decoratieve ontwerpelementen en ligt nabij historische olijfgaarden en mediterrane vegetatie.

Dit metalen bord met de letters NICE staat op de Kasteelheuvel op 92 meter (302 voet) hoogte en biedt uitzicht op de Middellandse Zee en de rode pannendaken van de stad. De installatie ligt aan het einde van de Promenade des Anglais en markeert een uitkijkpunt tussen de gefotografeerde locaties aan de Côte d'Azur tussen Monaco en Saint-Tropez. De toegang verloopt via trappen of een lift vanaf zeeniveau.

De Marché du Cours Saleya is een dagelijkse markt in de oude stad van Nice waar elke ochtend verkopers van regionale producten samenkomen. De handelaren bieden groenten, fruit, bloemen en lokale specialiteiten zoals socca, pissaladière en gemarineerde olijven aan onder gestreepte parasols. Deze markt strekt zich uit langs de Cours Saleya, een straat met okerkleurige gevels uit de 18e en 19e eeuw, gelegen tussen de place du Palais en de quai des États-Unis. Op maandag vindt hier een antiekmarkt plaats.

Het kustpad van Cap d'Antibes strekt zich uit over 2 kilometer van de baai van Garoupe tot Villa Eilenroc en loopt langs de rotsachtige Middellandse Zeekust. Dit stenen pad biedt verschillende uitzichtpunten over de zee en voert door mediterrane vegetatie met dennen, Aleppoden en inheemse struiken. Langs het pad liggen verschillende kleine baaien met rotsformaties die bij rustige zee geschikt zijn om te zwemmen. Het pad werd aangelegd aan het begin van de 20e eeuw en verbindt diverse historische villa's en landgoederen van Cap d'Antibes.

Het restaurant Le Plongeoir bevindt zich op betonnen steunen boven de Middellandse Zee op de plaats van een voormalig duikplatform uit de jaren 1950 nabij de haven van Nice. De constructie werd oorspronkelijk gebouwd als openbare badinstallatie en later omgebouwd tot eetgelegenheid. Het platform biedt uitzicht op de zee en de baai. De betonnen pijlers rijzen op uit het water en dragen de structuur die zich ongeveer 3 meter boven het wateroppervlak bevindt. De installatie is zichtbaar vanaf de kustpromenade en bereikbaar via een voetpad.

Deze vierkante klokkentoren uit de 18e eeuw verrijst in Nice en beschikt over een observatieplatform op 42 meter hoogte dat uitzichten biedt op de haven en de Middellandse Zee. De Tour Saint-François behoort tot de religieuze architectuur van de stad en stelt bezoekers in staat om het kustlandschap en de stedelijke structuur van de Côte d'Azur vanuit een verhoogde positie te observeren.

Deze zevenverdiepingen tellende kubus in de vorm van een menselijk hoofd herbergt de administratieve kantoren van de bibliotheek. La Tête Carrée werd ontworpen door Sacha Sosno en François Nürnberger en rijst 30 meter boven de grond uit. De aluminium bekleding geeft het gebouw zijn kenmerkende grijze oppervlak, terwijl de binnenruimten als functionele kantoren dienen. Deze hedendaagse structuur staat in de nabijheid van het Palais des Congrès en behoort tot de moderne architectonische werken die het stadsbeeld van Nice sinds het begin van de jaren 2000 hebben gevormd.

Dit hotelcomplex aan het strand beschikt over twee prive zwemplatforms die zich uitstrekken in de Middellandse Zee, gelegen op 400 meter van het Casino van Monte Carlo. Het pand biedt directe toegang tot het water en stelt zwemmers in staat om vanaf de platforms de zee in te gaan. De locatie tussen het Larvotto strand en het Vorstendom Monaco maakt dit gebouw tot een voorbeeld van kusthotelarchitectuur uit de tweede helft van de 20e eeuw aan de Cote d'Azur.

Het dorp Gourdon is een middeleeuwse nederzetting gebouwd met lokale kalksteen op een rotsachtige uitloper op 760 meter boven de rivier de Loup en het Caussols-plateau. Deze plaats tussen Monaco en Saint-Tropez maakt deel uit van het architecturaal erfgoed van de Côte d'Azur en illustreert de middeleeuwse vestigingspatronen in de regio. De stenen constructies dateren hoofdzakelijk uit deze periode en tonen het gebruik van regionale materialen dat kenmerkend is voor de Provence.

Deze Russisch-orthodoxe kathedraal werd gebouwd in 1912 en imiteert de religieuze architectuur van het 17e-eeuwse Moskou. Het gebouw heeft zes koperen koepels en interieurs versierd met marmer. De kathedraal werd genoemd naar de heilige Nicolaas en dient de orthodoxe gemeenschap van Nice.

Dit Romeinse monument verheft zich 35 meter boven een bergpas aan de Côte d'Azur. Keizer Augustus gaf opdracht tot de bouw in 6 v.Chr. om de grens tussen Italië en Gallië te markeren. De bewaard gebleven zuilen en architectonische fragmenten getuigen van de Romeinse aanwezigheid op deze strategische positie tussen Monaco en het achterland. Vanaf het terras van het monument strekt het zicht zich uit over de Middellandse Zee en de omliggende bergen.