Angkor Wat

Deze verzameling omvat verlaten steden, industriële terreinen en historische locaties op meerdere continenten. Lege gebouwen, vervallende straten en achtergelaten voorwerpen vertellen de verhalen van mensen die er ooit woonden en werkten. De redenen voor het verlaten verschillen: industriële neergang leidde tot de sluiting van fabriek en mijnen, natuurrampen dwongen hele gemeenschappen te verhuizen, militaire conflicten maakten gebieden onbewoonbaar, en economische veranderingen zorgden ervoor dat eens bloeiende nederzettingen leegliepen. Tegenwoordig staan de structuren stil terwijl de vegetatie langzaam de gebouwen en straten terugverovert. Bezoekers vinden sporen van vervlogen tijdperken: verlaten scholen met schoolboeken nog op de lessenaars, buiten gebruik gestelde energiecentrales met roestende machines, verlaten dorpen met vervallen huizen. Deze plaatsen documenteren sociale, economische en politieke ontwikkelingen en bieden inzichten in verschillende hoofdstukken van de industriële geschiedenis, stedelijke ontwikkeling en de gevolgen van menselijke beslissingen op bewoonde ruimtes.

Militaire gebouwen uit verschillende landen tonen de ontwikkeling van verdedigingsstructuren en commandocentra door de eeuwen heen. Deze verzameling omvat middeleeuwse kastelen, vroegmoderne vestingwerken, kazernes, commandoposten en hedendaagse militaire installaties. Elk bouwwerk documenteert de militaire strategieën, technologische ontwikkelingen en historische gebeurtenissen van zijn tijd. De locaties variëren van Europese vestingsystemen zoals Vauban-vestingen in Frankrijk tot Aziatische verdedigingsmuren en Amerikaanse militaire bases uit verschillende periodes. Veel van deze structuren speelden cruciale rollen in oorlogen en conflicten en zijn nu toegankelijk als monumenten of musea. Ze bieden inzicht in militaire architectuur, bouwtechnieken en het strategische belang van hun locaties.

Deze archeologische vindplaatsen documenteren de ontwikkeling van menselijke beschavingen over duizenden jaren. Ze lopen uiteen van de vroegst bekende tempelstructuren zoals Göbekli Tepe in Turkije, gedateerd rond 9500 voor Christus, tot de bewaard gebleven overblijfselen van Pompeii, bevroren in de tijd door een vulkaanuitbarsting in 79 na Christus. Elke locatie biedt inzicht in de technische capaciteiten, religieuze overtuigingen en sociale structuren van culturen uit het verleden. De collectie omvat monumenten zoals de Grote Piramide van Gizeh in Egypte, al meer dan 4500 jaar overeind, en Machu Picchu in de Peruaanse Andes, een 15de-eeuws Inca-bolwerk op 2430 meter hoogte. In China bewaakt het Terracottaleger met duizenden levensgrote soldaten het graf van de eerste keizer, terwijl Angkor Wat in Cambodja het grootste religieuze complex ter wereld vertegenwoordigt. Europese vindplaatsen zoals Stonehenge in Engeland en de Akropolis in Athene tonen prehistorische techniek en klassieke Griekse architectuur. Deze plaatsen verbinden bezoekers met de samenlevingen die ze eeuwen of millennia geleden bouwden.

De cinema verandert echte plaatsen in legendarische decors, en sommige filmlocaties zijn even beroemd geworden als de films zelf. Van Hobbiton in Nieuw-Zeeland, met zijn ronde-deur-huizen gebouwd voor Tolkien-aanpassingen, tot de Nabataïsche tempel van Al Khazneh in Jordanië, die bekend is uit Indiana Jones en de Laatste Kruistocht, deze locaties laten zien hoe fictie en werkelijkheid samenkomen. Filmfans kunnen wandelen onder de honderdjarige beukenbomen van The Dark Hedges in Noord-Ierland, een decor van Game of Thrones, zoeken naar Platform 9 ¾ op het station van King's Cross in Londen of de Tunesische landschappen ontdekken die Tatooine in Star Wars tot leven brachten. Andere bestemmingen zijn de oude gevangenis van Alcatraz in San Francisco, het verlaten eiland Monuriki in de Fiji, waar Cast Away werd gefilmd, of de straten van Salzburg die De klokkenluider houseerden. Deze plekken bieden bezoekers de kans om iconische scenes opnieuw te beleven en te begrijpen hoe regisseurs authentieke locaties gebruikten om onvergetelijke filmwerelden te scheppen.

Trappen dienen niet alleen om hoogteverschillen te overbruggen maar behoren vaak tot de opmerkelijke bouwwerken van hun steden. De Spaanse Trappen in Rome met hun 135 treden verbinden sinds 1725 twee wijken en werden een ontmoetingsplaats voor bewoners en bezoekers. In Montmartre leiden 222 treden naar de basiliek van Sacré-Cœur, terwijl Jacobs Ladder op Sint-Helena met 699 treden een van de langste rechte trappen ter wereld vormt. De selectie omvat verschillende constructietypes: wenteltrappen in middeleeuwse torens, in rots gehouwen opgangen naar tempels en vestingen, en moderne buitentrappen van beton en staal. Sommige trappen ontstonden om praktische redenen zoals de treden naar de Tafelberg in Kaapstad, andere als onderdeel van religieuze complexen zoals de trappen naar de Gouden Rots in Myanmar. Elke trap vertelt het verhaal van de bouwtechniek van zijn tijd en de mensen die hem dagelijks gebruiken.

Deze collectie omvat oude stenen monumenten en heilige plaatsen van over de hele wereld, van de Moai op Paaseiland tot de Chinese Muur. De structuren vertegenwoordigen millennia van menselijke techniek en omvatten religieuze tempels, vestingwerken, grafplaatsen en astronomische installaties. Veel van deze locaties behouden vandaag de dag culturele betekenis voor lokale gemeenschappen. Voorbeelden zijn prehistorische sites zoals Göbekli Tepe in Turkije en Skara Brae op de Orkney-eilanden, naast monumentale bouwwerken zoals het Parthenon in Athene, Angkor Wat in Cambodja en de piramides van Gizeh in Egypte. De collectie bevat ook minder bekende schatten zoals de Megalithische Tempels van Malta, Nan Madol in Micronesië en Groot-Zimbabwe. Deze sites bieden inzicht in oude culturen, religieuze gebruiken en architectonische prestaties die bezoekers van over de hele wereld blijven aantrekken.

De belangrijkste tempels ter wereld tonen de architectonische en culturele prestaties van oude beschavingen. Van tempels in Cambodja tot piramides in Mexico documenteren deze structuren religieuze praktijken, bouwmethoden en sociale structuren uit hun tijd.

In 2007 organiseerde de Stichting Nieuwe Zeven Wereldwonderen, geleid door de Zwitserse zakenman Bernard Weber in samenwerking met het marketingbedrijf Deureka, een wereldwijde stemming waarvan de resultaten op 7 juli in Lissabon werden bekendgemaakt. Dit project, dat vooral in India en China veel succes had, leidde tot de benoeming van zeven monumenten die verschillende beschavingen en tijdperken vertegenwoordigen, van de oudheid tot de 20e eeuw. UNESCO verklaarde in een verklaring dat zij niet bij dit evenement betrokken is, in tegenstelling tot wat veel stemmers dachten. De uiteindelijke selectie omvat locaties op alle continenten: de Chinese Muur, een verdedigingssysteem dat over meerdere eeuwen is gebouwd; Petra in Jordanië, een Nabateïsche stad uit de 4e eeuw voor Christus, uitgehouwen uit roze-rots; het Colosseum in Rome, een amfitheater uit de eerste eeuw dat 50.000 toeschouwers kan herbergen; Chichén Itzá in Mexico, een Maya-site die de astronomische kennis van deze beschaving aantoont; Machu Picchu in Peru, een Inca-stad uit de 15e eeuw, gelegen op 2.430 meter hoogte; de Taj Mahal in India, een wit marmeren mausoleum dat tussen 1631 en 1643 werd gebouwd; en het standbeeld van Christus Reddende in Rio de Janeiro, een 38 meter hoog monument dat in 1931 werd ingewijd. De piramide van Khéops, het enige nog bestaande wereldwonder uit de oudheid, werd uit de stemming gehaald en aangewezen als ere-wonder. De 21 kandidaat-locaties werden geselecteerd door een commissie van architecten van vijf continenten, onder voorzitterschap van Federico Mayor, voormalig directeur-generaal van UNESCO. De criteria omvatten esthetiek, architectonische prestaties en historische relevantie. Elk monument moest door mensen zijn gebouwd, vóór het jaar 2000 zijn voltooid en in een acceptabele staat van behoud verkeren. Deze collectie geeft een overzicht van alle monumenten en maakt het mogelijk om hun locatie en foto te bekijken via de fiches van elk van hen.