Afgelegen plekken op Corsica buiten de kustroutes

Deze natuurlijke zwembaden liggen in een rotsachtige kloof in het zuidoosten van Corsica, waar een beek door graniet is gesneden. Het water is koel en helder en stroomt over gladde steen in verschillende kleine bekkens. Oevers van rots en lage begroeiing begrenzen de weg. De toegang gaat via een pad dat maquis en open terrein doorkruist. De zwembaden bieden schaduw onder rotswanden en zijn een plek om te baden op warme dagen. De omgeving blijft rustig en weinig bezocht, met uitzicht over rotsachtig achterland.

Dit afgelegen strand strekt zich uit over ongeveer een kilometer langs de noordwestkust en toont wit zand en ondiep turkoois water. Saleccia Beach ligt ver van alle wegen en kan alleen per boot of via wandelpaden door dichte maquis-struiken bereikt worden. De duinen achter het strand gaan over in lage vegetatie, terwijl pijnbomen aan de randen schaduw bieden. Het water blijft het grootste deel van de dag helder en rustig, en de weinige bezoekers arriveren meestal in de ochtend met kleine boten of na enkele uren lopen.

Deze klippen van rood graniet verheffen zich langs de westkust en bieden uitzicht over de zee. De steile rotswanden tonen vormen die door wind en weer zijn ontstaan. Wandelpaden lopen tussen de rotsen door, langs toppen en kloven. De route verbindt deze plek met andere afgelegen gebieden van het eiland.

Deze granieten toppen verheffen zich in het bergachtige binnenland van Corsica en trekken wandelaars door hun scherpe rotswanden en diepe kloven. De Aiguilles de Bavella vormen een keten van naaldachtige rotsformaties die boven dichte dennenbossen uitsteken. Het gebied behoort tot de routes die het Corsicaanse achterland ontsluiten en prehistorische vindplaatsen, Genuese torens en afgelegen natuurlandschappen met elkaar verbinden. Wandelpaden leiden door rode granietrotsen, langs watervallen en door bergbossen. Op heldere dagen reikt het uitzicht tot aan de kust.

Deze kalksteengrotten ontstonden door erosie van de zee en liggen direct onder de kliffen van Bonifacio. Het water sneed over eeuwen heen tunnels en holtes in de witte rots. Bezoekers bereiken de grotten per boot en kunnen de openingen, smalle doorgangen en rotsformaties zien die het licht van de Middellandse Zee in verschillende tinten blauw weerspiegelen.

Dit gletsjermeer ligt op 1711 meter hoogte in de Restonica-vallei, omgeven door granieten rotsen. Het water weerspiegelt de omringende bergen, terwijl smalle paden langs de oever lopen. Wandelaars bereiken het meer na een steile klim door dennenbossen en rotsblokken, waar de lucht koeler wordt en de wind tussen de stenen beweegt. In de zomer komen gezinnen hier om uit te rusten bij het water en hun voeten in het koude oppervlak te dompelen. Het meer verbindt de bergdorpen van Corsica met de hogere toppen en dient als tussenstop op weg naar afgelegen berggebieden, waar alleen rotsblokken en sneeuwresten het landschap kenmerken.

Deze plek toont stenen beelden en menhirs uit de bronstijd, gemaakt tussen 1500 en 700 v. Chr. Filitosa ligt in een vallei met oude olijfbomen en lage steeneiken. De beelden dragen gegraveerde gezichten en wapens die je ontdekt terwijl je tussen de stenen loopt. De plek verbindt prehistorische sporen met het landschap van Corsicaanse bergen en bossen, ver van de kustroutes.

Deze rode granieten rots rijst 330 meter boven de zee uit en biedt uitzicht over de Golf van Porto. Capu Rossu maakt deel uit van het berglandschap van Corsica, bereikbaar vanaf de kustroutes. De rots staat nabij de Genuese toren van Turghiu uit de 16e eeuw. Wandelpaden lopen door lage struiken en over gladde rotsplaten. De kleur van het graniet verandert met het licht van de dag.

Dit strand loopt bijna een kilometer tussen duinen en de monding van de Ostriconi-rivier. Het lichte zand ontmoet grasheuvels op de achtergrond. Wandelpaden vanaf de parkeerplaats leiden door duinvegetatie naar het water. Bij eb vormen zich ondiepe poelen tussen zandbanken. De rivier stroomt de zee in en creëert een brede lagune waar vogels landen. In de zomer komen gezinnen zwemmen; in lente en herfst zie je meer wandelaars dan zwemmers. Wind hervormt de duinen voortdurend. De kleur van het water wisselt van groen naar turkoois afhankelijk van het licht.

Deze Genuese toren uit de 16e eeuw verrijst vanaf een rotsuitstulping boven de zee. De Toren van Senetosa diende als uitkijkpost tegen piratenovervallen en staat vandaag als bewijs van defensieve architectuur aan de afgelegen zuidwestelijke kust van Corsica. Het pad erheen doorkruist struikgewas en kliffen, ver van kustroutes, en verbindt de bergen en historische dorpen van het eiland.

Dit strand ligt ten zuiden van Sartène en wordt omringd door granieten rotsen, waaronder een formatie die op een leeuw lijkt. Het zand is fijn, het water helder en bereikt in de zomer ongeveer 24 graden. De rotsen bieden schaduw in de middag. De toegang is via een voetpad door de maquis. De baai opent naar het zuiden en beschermt tegen de noordenwind. De granieten blokken in het water nodigen uit tot snorkelen.

Deze baai ligt aan de westkant van Corsica en herbergt een klein vissersdorp met ongeveer 15 permanente bewoners. De Golf van Girolata is alleen te voet bereikbaar via een wandelpad van ongeveer drie uur of per boot, wat het een afgelegen karakter geeft. Huizen staan aan de rand van het water, terwijl een Genuese toren uit de 16e eeuw over het dorp waakt vanaf een rots. Vissers trekken hun boten op het strand, en tijdens de zomermaanden brengen excursieboten bezoekers vanuit kustplaatsen. De baai is omgeven door steile hellingen bedekt met maquis, en het heldere water weerspiegelt de omliggende rotsen.

De steenalignements van Palaggiu staan op de heuvels boven Sartène. Deze prehistorische plek toont 258 rechtopstaande stenen uit de Bronstijd. De stenen vormen parallelle rijen door het veld. Ze hebben verschillende hoogtes en vormen een oud patroon in het open landschap. Deze plek maakt deel uit van een groep belangrijke vondsten in de regio. Je bereikt de plek via een kort pad door lage struikgewas en grasland.

Dit strand ligt in een beschutte baai langs de oostkust en biedt bezoekers rustig turkoois water. Granieten stenen omzomen de kust en pijnbomen groeien dicht bij de zee. Het zand is licht en fijn, het water blijft ondiep over meerdere meters. Mensen komen hier om te zwemmen en te rusten in de schaduw van de bomen. De toegang verloopt via een kort pad door de begroeiing.

Deze baai ligt ten westen van Ajaccio langs een kuststrook omzoomd door steile heuvels en lage struikgewas. Ze is verdeeld in twee stranden, gescheiden door een rotsachtige kam. Het noordelijke deel ligt open naar zee en vangt wind en golven op, wat surfers aantrekt die over de deining rijden boven grof zand en ronde stenen. Het zuidelijke deel ligt meer beschut, met rustiger water en een zachte toegang, wat zwemmen gemakkelijker maakt. Beide stranden zijn bereikbaar via een onverharde weg die door struikgewas slingert. In de zomer staan auto's langs de weg geparkeerd. De zee wisselt van blauwtinten afhankelijk van diepte en licht. In de late namiddag wordt het water goudkleurig. Sommige bezoekers blijven tot zonsondergang. De kust voelt rauw en blootgesteld aan, met weinig schaduw.

Deze waterval stort ongeveer 70 meter naar beneden over verschillende rotsniveaus. Een gemarkeerd pad leidt door een dennenbos naar het uitkijkpunt en biedt wandelaars in het binnenland van Corsica de kans om de bergachtige natuur van het eiland te ervaren.

Deze berg reikt tot 2706 meter en is daarmee de hoogste top van Corsica. De beklimming vergt alpine ervaring en voert door rotsachtig terrein. Vanaf de top strekt het hele eiland zich uit, van de zee tot de binnenlandse valleien. Het pad volgt stenen ruggen en steile hellingen. In het voorjaar bedekt sneeuw vaak de bovenste gedeelten. De laatste meters voor de top vragen om vaste tred en oriëntatie in de bergen.

Deze granieten formatie toont een natuurlijk gelaatsprofiel in de bergen. Een wandelpad leidt omhoog naar het uitzichtpunt op 1217 meter hoogte, waar de Uomo di Cagna uitkijkt over de valleien en bossen van Zuid-Corsica. De route verbindt prehistorische plaatsen en afgelegen locaties op het eiland.

Deze waterval ligt in het binnenland van Sari-Solenzara en bestaat uit meerdere granieten bekkens gevoed door koud bergwater. De toegang volgt een steil pad door dennenbos. De natuurlijke bekkens bieden koel zwemwater na de wandeling door de beboste hellingen.

De Plage du Lotu ligt aan de noordwestkust van Corsica, ver van verharde wegen en alleen te bereiken per boot of via een lang wandelpad. Dit strand behoort tot de afgelegen plekken op het eiland, omringd door beboste heuvels en rotsachtige kliffen die deel uitmaken van het natuurreservaat Désert des Agriates. Het water is helder en koud, het zand licht en grof. In de zomer verbinden boten dit strand met Saint-Florent, en tijdens het hoogseizoen vult de kust zich met bezoekers die op zoek zijn naar rust en ongerepte natuur. Buiten het seizoen blijft de baai bijna leeg, en je hoort alleen de zee en de wind in de macchiastruiken.

Deze toren uit de 16e eeuw staat op een rotsuitstulping boven de golf van Porto. De Genuezen bouwden hem als onderdeel van hun wachtsysteem langs de Corsicaanse kust. De cilindrische vorm en dikke stenen muren dienden ter bescherming tegen aanvallen vanaf zee. Vanaf hier werden signalen doorgegeven naar andere torens. De klim voert over een smalle stenen trap. Bovenaan opent zich een wijd uitzicht over de kliffen en het water. De roodachtige kleur van het graniet toont zich vooral bij zonsondergang. Wandelpaden verbinden de toren met andere historische plaatsen in de bergen en valleien van de omgeving.

Deze zoutwaterlagune biedt een compleet mediterraan moerasgebied met de typische planten. De lagune ligt verwijderd van de hoofdwegen langs de kust en trekt talrijke vogelsoorten aan die nestelen of rusten in de ondiepe wateren en rietzones. Het gebied verbindt natuurlijke elementen van het Corsicaanse landschap met een rustig leefgebied voor trekvogels en watervogels. Bezoekers vinden hier een afgelegen omgeving waar water, vegetatie en dierenleven samenkomen.

Deze riviervallei snijdt door een van de wildste streken in west-Corsica, met dicht mediterraan bos en grijze granieten rotsen. De Fango stroomt door diepe kloven en vormt natuurlijke bassins met helder water tussen de rotsen. Wandelpaden volgen de rivier door het natuurreservaat, waar varkens vrij rondlopen en vogels boven de boomtoppen cirkelen. De vegetatie wisselt tussen maquis, eiken en dennen. Grote ronde stenen liggen langs de oevers, goed om uit te rusten of te zwemmen op warme dagen.

Deze Genuese toren uit de 16e eeuw staat op een donkere leistenen klif boven de zee. De kust daalt steil af en het dorp ligt op een smalle richel erboven. Vanaf hier zie je ver over het water en naar de bergen landinwaarts. De toren maakte deel uit van het kustverdedigingssysteem en is nu een herkenningspunt voor wandelaars en bezoekers.

Dit beschermde zeegebied ligt aan de westkust van Corsica en bestaat uit rode porfierrotsen die uit de zee oprijzen. De rotsen en grotten bieden leefruimte aan aalscholvers en andere zeevogels. Onder water groeien Posidonia-zeegrasweiden, waartussen zeebaarzen, kreeften en octopussen bewegen. Het gesteente is ontstaan door vulkanische activiteit en dankt zijn kleur aan ijzeroxide. Je kunt de reserve alleen per boot bereiken, want wegen lopen niet zo ver.

Deze cilindrische wachttoren uit de 16e eeuw staat op een rotsuitstulping langs de kust en diende vroeger ter verdediging tegen piraten. De toren maakt deel uit van een netwerk van Genuese vestingwerken op Corsica en toont nog altijd de dikke stenen muren en de hoge positie die wachters vrij zicht op de zee gaf. Vanaf hier werden seinvuren ontstoken om naburige torens te waarschuwen voor naderend gevaar. De omgeving is rustig en de zee ligt direct onder de rots.

Deze granieten kaap bij Ajaccio draagt een vuurtoren aan de kust. Vanaf hier zie je de rode rotsformaties van de Sanguinaires-eilanden aan de overkant van het water. De route door het berglandschap van Corsica leidt ook naar deze plek met direct zicht op de Middellandse Zee en de eilanden voor de kust. Het pad kruist de kaap en laat je de kust en open zee bekijken.

Deze necropolis ligt op een heuvelflank bij Tavera en bewaart stenen graven uit de bronstijd. De plek dateert van ongeveer 1500 voor Christus en toont hoe de vroege bewoners van Corsica hun doden begroeven. Je vindt er grafkamers gebouwd uit bewerkte stenen blokken die in de grond zijn verzonken. Sommige graven blijven duidelijk zichtbaar terwijl andere zijn verweerd door vegetatie en erosie. Opgravingen brachten aardewerkfragmenten, wapens en versieringen aan het licht. De locatie ligt weg van de kustroutes in een rustige omgeving omringd door maquis en lage bomen. Wie de prehistorische plekken van Corsica verkent, vindt hier sporen van een gemeenschap die drieënhalf duizend jaar geleden in deze bergen leefde.

Dit meer ligt op 1310 meter hoogte tussen oude dennenbomen. Het water weerspiegelt de bomen en de steile hellingen eromheen. Een wandelpad loopt door het bos naar de oever, waar licht door de takken filtert en op het oppervlak valt. In de zomer komen bezoekers om aan de rand te zitten of van de stilte te genieten. De lucht blijft koel, zelfs op warme dagen. Sommigen lopen door naar andere toppen, anderen blijven hier en kijken naar het donkergroen van de dennen dat in het water weerspiegelt.

Deze Genuese toren uit de zestiende eeuw staat op een klif langs de westkust van Corsica. De toren werd gebouwd om vijandelijke schepen van verre te herkennen en diende als onderdeel van een communicatienetwerk met naburige wachttorens langs de kust. Vanaf hier konden wachters de nadering van piraten en indringers observeren en waarschuwingssignalen via vuur of rook doorgeven aan andere vestingwerken. De muren zijn dik en hoog, kenmerkend voor dit soort verdedigingsstructuren. De locatie biedt een wijd uitzicht over de zee en de omliggende baaien. De begroeiing rond de toren bestaat uit maquis en lage struiken die bestand zijn tegen de wind en het zoute klimaat. Op heldere dagen kun je ver in de verte kijken en de contouren van de kustlijn volgen.

Dit verlaten bergdorp uit de 13e eeuw ligt boven Lumio op 377 meter hoogte met vrij uitzicht op de zee. Stenen muren en fundamenten van oude huizen staan stil tussen het wilde groen dat langzaam de ruïnes terugverovert. Smalle paden leiden door de resten van gebouwen waar ooit gezinnen woonden en werkten. De plek ligt weg van de kustroutes in een rustig deel van het eiland, waar weinig wandelaars langskomen. De stilte en de langzame terugkeer van de natuur geven de plek een bijzonder gevoel dat aan vroegere tijden doet denken.

Deze bronzen tijdperk vesting staat tussen natuurlijke granieten rotsblokken in de bergen ten zuiden van Levie. De plaats toont muren van onbewerkte stenen die tussen de rotsen passen. Smalle doorgangen leiden door het complex. Cucuruzzu was een centrum van de Torreaanse cultuur op Corsica. De structuren dateren uit een tijd waarin gemeenschappen verhoogde plaatsen gebruikten voor bescherming en dagelijks leven. De locatie ligt weg van kustroutes en verbindt met andere prehistorische plaatsen op het eiland.