De 50 mooiste Art Deco-monumenten ter wereld: Parijs, New York, Miami, enz.

Deze structuur van 381 meter in Midtown Manhattan werd voltooid in 1931 en vertegenwoordigt de essentiële principes van de art-decobeweging in monumentale vorm. Het Empire State Building demonstreert de karakteristieke verticale lijnen van de stijl en het terugspringende ontwerp door middel van zijn kalksteen- en granietgevel. De lobby toont marmer uit verschillende landen, gepolijste metalen oppervlakken en geometrische patronen. Als hoogtepunt van de commerciële architectuur van de late jaren 1920 illustreert deze wolkenkrabber de combinatie van functioneel ontwerp met ornamentele decoratie en staat naast het Chrysler Building als een van de meest significante voorbeelden van art-decowolkenkrabberbouw in New York.

Dit kantoorgebouw uit 1930 combineert tropische architecturale elementen met de art-decostijl en toont daarmee de geometrische vormen en decoratieve principes die kenmerkend zijn voor het ontwerp uit de jaren twintig en dertig. Het Edificio Bacardi gebruikt terracottategels en bronzen beslag in de behandeling van zijn gevel, wat de art-deco voorkeur voor materialen met metallische afwerkingen weerspiegelt. De architectuur volgt de verticale lijnen en symmetrische patronen die typisch zijn voor deze stijl en voegt zich bij de verzameling van belangrijke art-deco bouwwerken in steden wereldwijd.

Dit spoorwegstation uit de jaren dertig demonstreert de geometrische helderheid en monumentaliteit van art deco door zijn halfronde gevel en hoge verticale ramen. Cincinnati Union Terminal werd gebouwd tijdens het gouden tijdperk van het Amerikaanse treinverkeer en combineert functionele architectuur met decoratieve elementen die kenmerkend zijn voor het tijdperk. Het symmetrische ontwerp en de getrapte vormen van het terminal illustreren de architectonische principes van de jaren twintig en dertig die in deze gids worden gedocumenteerd.

Deze toren van 319 meter voltooid in 1930 tijdens de intense wolkenkrabbercompetitie in Manhattan toont de bepalende kenmerken van het Art Deco-ontwerp via zijn getrapt roestvrijstalen kroon met driehoekige ramen en metalen bogen. De gevel bevat arendskopbeelden en geometrische roestvrijstalen ornamenten, terwijl de entreehal Afrikaans marmer en een geschilderd plafondmuurschildering presenteert. Het Chrysler Building diende oorspronkelijk als hoofdkantoor voor de Chrysler Corporation en blijft een van de meest herkenbare voorbeelden van Art Deco-architectuur in New York, die de ambities en ontwerpbenadering van deze periode belichaamt.

Het Palais de Tokyo herbergt Franse kunst uit de 20e eeuw in een gebouw dat werd opgericht voor de Parijse Wereldtentoonstelling van 1937. De architectuur combineert klassieke symmetrie met art-decoelementen zoals geometrische reliëfs en sobere gevels. Het ingetogen ontwerp bevat zuilengalerijen en terrassen met uitzicht op de Seine, waardoor dit museum een representatief voorbeeld is van Franse openbare architectuur uit het interbellum.

Deze voormalige stofzuigerfabriek uit de jaren 1930 toont karakteristieke Art Deco-elementen door zijn groene en crèmekleurige gevels en geometrische patronen. Het Hoover Building demonstreert de industriële toepassing van deze bouwstijl door verticale lijnen, symmetrische vormen en decoratieve details die typisch zijn voor Art Deco-structuren uit deze periode. Het gebouw dient nu als voorbeeld van hoe industriële architectuur uit de jaren 1920 en 1930 de geometrische patronen en metallische kleuren van Art Deco integreerde in functionele structuren.

Dit kantoorgebouw uit 1930 toont de bepalende kenmerken van art deco door zijn geometrische patronen en nautische ornamenten op de gevel. Het Marine Building vertegenwoordigt de architectonische visie van de late jaren twintig met verticale lijnen, getrapte vormen en metallieke accenten. De buitendecoraties verwerken maritieme thema's die Vancouvers verbinding met de Stille Oceaan weerspiegelen. Symmetrische composities en decoratieve elementen demonstreren de ontwerpprincipes van dit tijdperk in een significant voorbeeld van Noord-Amerikaanse art-decoarchitectuur.

Villa Empain is een woning uit 1934 in de Brusselse gemeente Sint-Pieters-Woluwe die deze art-decogids vertegenwoordigt door zijn architectonische discipline en materiaalprecisie. Architect Michel Polak ontwierp het gebouw voor industrieel Louis Empain als privéwoning met geïntegreerde tentoonstellingsruimtes. De gevel combineert wit marmer met geometrische bronzen elementen op deuren, ramen en balkons. Het vier verdiepingen tellende bouwwerk volgt symmetrische verhoudingen met centrale binnenplaats en marmeren wenteltrap. Vandaag functioneert deze villa als museum met wisselende tentoonstellingen over kunst en architectuur uit het begin van de twintigste eeuw.

Dit krantengebouw uit 1939 belichaamt de art-decoarchitectuur van het interbellum met zijn zwarte glazen gevel en verchroomde raamomlijstingen in Manchester. Het Daily Express Building toont de bepalende kenmerken van de stijl door geometrische lijnen en reflecterende oppervlakken die de technologische vooruitgang van het tijdperk vertegenwoordigen. Het gebruik van industriële materialen zoals glas en chroom demonstreert de moderniteit van persarchitectuur aan het eind van de jaren dertig.

Het Warner Theatre in Washington D.C. werd gebouwd in 1924 en toont een marmeren gevel met geometrische ornamenten die kenmerkend zijn voor de Art Deco architectuur uit het interbellum. Dit theater dient als locatie voor concerten, toneelvoorstellingen en dansproducties. De binnenruimtes vertonen verticale lijnen en decoratieve metalen accenten die typisch zijn voor de stijl van de jaren twintig. Het gebouw staat in het centrum van Washington en vertegenwoordigt een van de significante voorbeelden van Art Deco ontwerp in de Amerikaanse hoofdstad.

Deze wolkenkrabber van 120 meter voltooid in 1936 was het eerste hoogbouwgebouw met airconditioning in Latijns-Amerika. Het Kavanagh Building staat als een belangrijk voorbeeld van art-decoarchitectuur in Buenos Aires, met karakteristieke verticale lijnen en getrapte vormen die de stijl van de jaren 1930 definiëren. De constructie gebruikte moderne bouwtechnieken en materialen die geavanceerd waren voor die tijd, en de structuur toont geometrische patronen en symmetrie die typisch zijn voor art-decoontwerp.

Dit verzekeringsgebouw combineert Indiase en Europese ontwerpelementen in een geometrische compositie voltooid in 1940. De gevel toont de kenmerkende eigenschappen van art deco door verticale lijnen, symmetrische opzet en decoratieve details die de stijl vermengen met regionale motieven. Het New India Assurance Building staat als voorbeeld van hoe internationale architectuurbewegingen zich aanpasten aan lokale tradities in Mumbai tijdens de late koloniale periode en documenteert de ontwikkeling van moderne commerciële architectuur in de stad.

Deze woningwijk uit de jaren 1930 was het eerste geplande woonproject van Singapore en toont art-decostijl door gebogen lijnen, horizontale vensterbanden en symmetrische gevels. De lage gebouwen vertonen karakteristieke afgeronde hoeken, luchtkokers voor ventilatie en decoratieve details die tropische vereisten combineren met de geometrische stijl van het tijdperk. Tiong Bahru Estate documenteert vooroorlogse stedenbouwkundige concepten in Zuidoost-Azië en staat als vroeg voorbeeld van sociale woningbouw in de regio.

Het Stocletpaleis documenteert de geometrische principes en decoratieve elementen van de art-decoarchitectuur uit het begin van de twintigste eeuw. Dit gebouw uit 1911 integreert architectuur, interieurontwerp en kunstwerken van de Wiener Werkstätte in een samenhangend concept. De gevel toont karakteristieke verticale lijnen en symmetrie, terwijl de binnenruimtes metalen accenten en ornamentele patronen bevatten. Het paleis vertegenwoordigt een belangrijk voorbeeld van hoe verschillende ontwerpvakken binnen één enkele structuur werden geïntegreerd tijdens deze architectonische periode.

Dit museum uit 1896 vertegenwoordigt een vroeg voorbeeld van de ontwerpelementen die centraal werden in de Art Deco architectuur van de jaren 1920 en 1930. De groene koepel en geometrische patronen in de keramische tegels van de Hongaarse Zsolnay fabriek tonen de decoratieve benaderingen die latere architecten overnamen. Het gebouw documenteert de overgang tussen historische architectuurstijlen en de vereenvoudigde vormen die Art Deco definiëren. De Zsolnay keramiek toont de ambachtelijke technieken die latere Art Deco gebouwen wereldwijd beïnvloedden.

Dit tussen 1905 en 1912 opgetrokken gebouw combineert Tsjechische jugendstilornamentiek met vroege art-deco-elementen en markeert de overgang tussen beide stijlen. Het Gemeentehuis toont geometrische patronen op de gevel, decoratief metaalwerk en meerdere zalen met muurschilderingen en gebrandschilderde ramen van Alfons Mucha. De Smetana-zaal biedt plaats aan ongeveer 1.200 bezoekers en functioneert als concertzaal. De binnenruimtes demonstreren karakteristieke kenmerken van art-deco-architectuur door symmetrische arrangementen, verticale lijnen en gestileerde bloemmotieven die Tsjechische nationale thema's verbinden met internationale ontwerpprincipes uit de jaren 1910.

Het Wiltern Theatre werd in 1931 gebouwd als onderdeel van een groter complex en toont kenmerkende art-decokenmerken in het gevelontwerp. De blauwturquoise terracottabekleding met verticale lijnen en geometrische patronen vertegenwoordigt een van de opmerkelijke voorbeelden van deze bouwstijl in Los Angeles. Dit theater documenteert de architectonische ontwikkeling van het begin van de jaren dertig, toen decoratieve elementen en symmetrische vormen het stadslandschap bepaalden.

Dit in 1933 gebouwde museum als residentie van prins Asaka toont art-decoarchitectuur met Franse invloed in het interieurontwerp. De structuur combineert geometrische patronen met decoratief glaswerk en behoudt het originele meubilair uit de jaren 1930. Als significant voorbeeld van art-decogebouwen in Tokio demonstreert de voormalige residentie de verspreiding van de stijl naar Japan tijdens het interbellum, met een combinatie van westerse ontwerpprincipes en Japanse bouwmethoden.

Deze bioscoop gebouwd in 1928 demonstreert de bepalende kenmerken van de Art Deco-architectuur uit de late jaren twintig door zijn gebogen gevel en geometrische patronen. Het metaalwerk uit de bouwperiode toont het vakmanschap dat typerend is voor dit tijdperk. Het Universum Kino behoort tot de noemenswaardige voorbeelden van Art Deco-gebouwen in Berlijn die de ontwerpprincipes van deze beweging documenteren door middel van symmetrie en decoratieve elementen.

De Miami Design Preservation League werd opgericht in 1976 om de art-decoarchitectuur van Miami Beach te beschermen. Deze organisatie organiseert rondleidingen door het historische district en documenteert de geschiedenis van gebouwen uit de jaren 1920 en 1930. Het educatieve programma leert bezoekers over de kenmerkende eigenschappen van art-decoarchitectuur, waaronder geometrische patronen, pastelkleuren en nautische motieven. De Miami Design Preservation League beheert ook een informatiecentrum dat informatie verstrekt over de meer dan 800 historische gebouwen in het district.

Dit gebouw van 13 verdiepingen werd in 1930 voltooid als hoofdkantoor van kledingbedrijf Eastern-Columbia en behoort tot de meest herkenbare art-decoconstructies in Los Angeles. Architect Claud Beelman ontwierp de gevel met turkooise terracottapanelen, gouden geometrische ornamenten en verticale nadruk die de kenmerkende stijl van de periode vertegenwoordigen. Een vierkante klokkentoren bekroont de structuur en maakt deze zichtbaar vanaf vele standpunten in het stadscentrum. De inkomhal bewaart originele liftdeuren, marmeren oppervlakken en decoratief metaalwerk uit de bouwperiode van het gebouw. Na uitgebreide renovatie fungeert de structuur sinds 2006 als woongebouw met ongeveer 150 appartementen en documenteert de aanpassing van historische commerciële gebouwen aan hedendaags gebruik. Het Eastern Columbia Building vertegenwoordigt de commerciële toepassing van art deco in Amerikaanse stadscentra tijdens het einde van de jaren 1920 en het begin van de jaren 1930.

Dit warenhuis gebouwd tussen 1928 en 1929 introduceerde het concept van op automobilisten gericht winkelen in de Amerikaanse architectuur, waarbij Art Deco-elementen werden gecombineerd met functionele eisen voor gemotoriseerde klanten. Het bouwwerk beschikt over een met koper beklede toren van 73 meter die als oriëntatiepunt voor automobilisten diende. De gevel toont karakteristieke verticale lijnen en geometrische terracotta ornamenten. Binnenmuurschilderingen en reliëfs documenteren de geschiedenis van Californië. Het gebouw behoorde tot de eerste warenhuizen die parkeergelegenheid aan de achterzijde voor klanten boden. Bullock's Wilshire beïnvloedde de ontwikkeling van de voorstedelijke detailhandel in de Verenigde Staten tijdens de jaren dertig.

Het Rockefeller Center werd gebouwd tussen 1930 en 1939 en geldt als een van de meest significante Art Deco-ontwikkelingen van de 20e eeuw. Dit complex omvat 19 gebouwen op 89.000 vierkante meter in Midtown Manhattan en combineert commerciële functies met openbare pleinen en kunstwerken. De gevels tonen geometrische patronen, verticale lijnen en symmetrische vormen die kenmerkend zijn voor de architectuur uit die periode. Het centrale gebouw, het 259 meter hoge Comcast Building, bepaalt de skyline met zijn getrapte toren. Paul Manship creëerde het vergulde Prometheus-standbeeld, terwijl Diego Rivera, José María Sert en Frank Brangwyn muurschilderingen voor de binnenruimtes maakten. Het Rockefeller Center documenteert de toepassing van Art Deco-principes op stedelijke ontwikkeling tijdens de Grote Depressie.

Dit hoofdkantoor voor de Niagara Mohawk Power Corporation werd in 1932 voltooid naar ontwerpen van de architecten Bley & Lyman en toont karakteristieke kenmerken van de art-decobeweging. Het negen verdiepingen tellende gebouw in Syracuse, New York, presenteert een symmetrische gevel van gepolijst zwart graniet en roestvrij staal. Een prominente centrale toren rijst op vanaf de dakconstructie. De buitenbekleding combineert verticale lijnen met geometrische patronen. Het bouwwerk documenteert de toepassing van de art-decostijl op commerciële architectuur in het noordoosten van de Verenigde Staten tijdens de vroege jaren 1930 en diende als regionaal hoofdkantoor voor een belangrijk nutsbedrijf.

Deze wolkenkrabber behoort tot de belangrijkste art-decogebouwen van het Midwesten en toont de kenmerken van de stijl die het Guardian Building tussen 1927 en 1929 vorm gaven. Het 36 verdiepingen tellende gebouw in het financiële district gebruikt een ongewoon kleurenpalet van oranje baksteen en terracotta ornamenten op de gevel. Binnen strekt een drie verdiepingen hoge hal zich uit met handgeschilderde gewelfde plafonds, mozaïeken en marmeren elementen die inheems-Amerikaanse en Azteekse motieven interpreteren. Architect Wirt C. Rowland ontwierp het gebouw voor de Union Trust Company en combineerde geometrische patronen met functionele kantoorarchitectuur. De verticale lijnen en symmetrische gevelelementen documenteren de art-decostijl tijdens de hoogtijdagen in Amerikaanse steden.

Deze wolkenkrabber in de Chicago Loop werd voltooid in 1930 en bereikt een hoogte van 184 meter. Het gebouw dient sinds de opening als centrum voor grondstoffenhandel en toont kenmerkende Art Deco-elementen met getrapte terugsprongen, verticale lijnen en een piramidevormige top. De gevel bestaat uit grijze kalksteen uit Indiana met symmetrisch ontwerp. Een standbeeld van de Romeinse godin Ceres bekroont het gebouw. Het Chicago Board of Trade Building staat aan het zuidelijke einde van de La Salle Street Canyon en documenteert het belang van deze architectuurtaal voor commerciële hoogbouw in Amerikaanse zakendistricten tijdens de jaren dertig.

Dit culturele complex werd gebouwd tussen 1904 en 1934 en vertoont meerdere architectonische stijlen, waaronder art deco in de interieurs. Het gebouw herbergt Mexico's belangrijkste operapodium, het Nationaal Architectuurmuseum en een museum voor schone kunsten. Het interieurontwerp toont karakteristieke geometrische patronen en decoratieve elementen van art deco, terwijl de buitengevel Beaux-Arts en art nouveau combineert. Dit paleis vormt een centraal voorbeeld van functionele architectuur samengevoegd met artistiek ontwerp in de Mexicaanse hoofdstad.

Dit oorlogsmonument werd in 1934 opgericht aan het zuidelijke uiteinde van Hyde Park, ter ere van de soldaten van het Australian and New Zealand Army Corps die vochten in de Eerste Wereldoorlog. Architect Bruce Dellit ontwierp het gebouw met karakteristieke geometrische vormen en symmetrische gevels uit het art-decotijdperk, inclusief een centrale trap die leidt naar een monumentale fontein en een grote binnenhal met het sculptuur Sacrifice van Rayner Hoff, dat een dode soldaat op een schild uitbeeldt. De buitenmuren tonen gestileerde reliëfs die militaire dienst en opoffering symboliseren. Dit monument is sinds 2018 na uitgebreide renovaties geopend voor het publiek en documenteert de Australische bijdrage aan art-decoarchitectuur in openbare gebouwen.

Dit metrostation in Moskou werd tussen 1935 en 1938 gebouwd naar een ontwerp van Alexei Doesjkin en vertegenwoordigt de Sovjet-interpretatie van art deco. De perronhal strekt zich 20 meter onder de grond uit en toont stalen kolommen bekleed met roestvrij staal die ovale koepels ondersteunen. 34 plafondmozaïeken van Alexander Deineka beelden scènes uit het dagelijks leven en de Sovjet-luchtvaart uit. Het station combineert functionele architectuur met decoratieve elementen en toont hoe de geometrische vormen en metalen oppervlakken van art deco werden geïntegreerd in de Sovjet-architectuur van de late jaren 1930. Het ontwerp integreert verlichtingsarmaturen in de architectonische structuur en creëert ritmische sequenties langs de perrons. Dit station ontving de Grand Prix op de wereldtentoonstelling van New York in 1938.

Deze kantoortoren toont karakteristieke Art Deco-elementen in het zakendistrict van Sydney uit de jaren dertig. De gevel combineert verticale lijnen met geometrische ornamenten en decoratief metaalwerk. De AWA Tower documenteert de verspreiding van de Art Deco-stijl in de Australische commerciële architectuur en vult de wereldwijde collectie aan met een voorbeeld uit de regio Stille Oceaan, waar de beweging openbare en particuliere gebouwen tussen de wereldoorlogen vormgaf.

Dit wooncomplex werd voltooid in 1936 en toont kenmerkende eigenschappen van de Art Deco architectuur in Londen. Florin Court presenteert gebogen gevels van rode baksteen met horizontale stenen banden die typisch zijn voor Britse interpretaties van de stijl. Het acht verdiepingen tellende gebouw heeft prominente afgeronde balkons en een symmetrische ingangshal. De structuur combineert functionele wooneenheden met decoratieve geometrische elementen en toont de toepassing van Art Deco principes op Britse woningontwikkelingen in de late jaren dertig.

Dit gebouw domineert het Plaza Independencia in het centrum van Montevideo. Het Palacio Salvo werd voltooid in 1928 en droeg de titel van hoogste gebouw van Zuid-Amerika tot het begin van de jaren dertig. De Italiaanse architect Mario Palanti ontwierp de 100 meter hoge toren met zijn karakteristieke koepel en getrapte vormen die typisch zijn voor Art Deco architectuur. De gevel toont ornamentale details, geometrische patronen en verticale lijnen die het bouwwerk plaatsen binnen de internationale beweging. Het gebouw werd oorspronkelijk ontworpen als gemengde ontwikkeling met woningen, winkels en kantoren. Vandaag de dag herbergt het Palacio Salvo verschillende kantoren en staat het als een herkenningspunt van de Uruguayaanse hoofdstad.

Dit appartementengebouw rijst op in het centrum van Kaapstad en documenteert de toepassing van art-decoprincipes op Zuid-Afrikaanse residentiële architectuur tijdens de late jaren 1930. Mutual Heights toont de karakteristieke verticale lijnen en geometrische patronen van de beweging, aangepast aan de klimatologische omstandigheden en stedelijke vereisten van de Kaapstreek. Het gebouw staat als voorbeeld van hoe internationale ontwerptrends het architectonische landschap van Afrikaanse steden tijdens dit tijdperk beïnvloedden en vertegenwoordigt een belangrijke bijdrage aan de wereldwijde verspreiding van de art-decostijl in residentiële en commerciële structuren.

Het Paramount Theatre is een concertzaal gebouwd in 1931 in het centrum van Oakland. Het gebouw vertoont karakteristieke art-decokenmerken met een toren van 12 m die de gevel aan Telegraph Avenue markeert. Het hoofdauditorium biedt plaats aan 3.040 bezoekers onder een gewelfd plafond met geometrische motieven en indirecte verlichting. Timothy Pflueger ontwierp dit theater met verticale lijnen, getrapte vormen en decoratief metaalwerk kenmerkend voor commerciële art-decoarchitectuur uit die periode. Het interieur combineert mozaïeken, glaswerk en muurschilderingen met functionele ruimtes voor voorstellingen en publiek. Het theater dient sinds de opening als locatie voor concerten, films en culturele programma's.

De Fisher Building is een wolkenkrabber in Detroit voltooid in 1928 en staat bekend als een van de meest significante voorbeelden van Art Deco-architectuur in de Motor City. Ontworpen door Albert Kahn, bereikt het gebouw 134 meter hoogte en was oorspronkelijk gepland als onderdeel van een groter complex dat nooit gerealiseerd werd. De gevel combineert gouden terracotta-bekleding met geometrische ornamenten en verticale lijnen. Het interieur toont uitgebreide marmer- en mozaïekwerken in de lobby samen met decoratieve plafondschilderingen. Het gebouw dient als commercieel en kantorencentrum in het New Center-district en herbergt ook een theater. De architectuur documenteert de economische welvaart van Detroit tijdens de late jaren 1920.

Deze basiliek op de Tibidabo documenteert de toepassing van art deco-elementen in de religieuze architectuur van Barcelona. De Temple Expiatori del Sagrat Cor verrijst op de 512 meter hoge top en werd gebouwd tussen 1902 en 1961. De structuur combineert neoromaanse en neogotische componenten met decoratieve details uit de art deco-periode. Het bovenste platform draagt een Christusbeeld dat uitkijkt over de stad. De crypte toont geometrische mozaïeken terwijl de bovenkerk verticale lijnen en symmetrische vormen vertoont die kenmerkend zijn voor het begin van de 20e eeuw.

Het Pantages Theatre toont de commerciële art-decoarchitectuur in Hollywood. Architect B. Marcus Priteca ontwierp het gebouw in 1930 met een gevel die geometrische patronen en verticale lijnen combineert. Het theater presenteert decoratieve metalen elementen en symmetrische vormen die typerend zijn voor de beweging van eind jaren twintig en begin jaren dertig. Het auditorium vertoont getrapt detailwerk en ornamentele oppervlakken. Het Pantages Theatre functioneert sinds de opening als voorstellingszaal en documenteert de toepassing van de art-decostijl op openbare entertainmentgebouwen in Los Angeles tijdens het interbellum.

De Carreras Cigarette Factory in Camden toont een ongebruikelijke Egyptische benadering binnen de Art Deco architectuur. Het in 1928 voltooide gebouw combineert typische Art Deco kenmerken met oude Egyptische motieven, waaronder een gevel met gestileerde papyruskolommen en zwarte kattenfiguren bij de ingang. De fabriek produceerde tot de jaren 1960 sigaretten en deed later dienst als kantoorruimte. Het architectonische ontwerp weerspiegelt de toenmalige fascinatie voor Egyptische kunst na de ontdekking van Toetanchamons graf in 1922. Dit gebouw documenteert de thematische variaties die architecten tijdens de Art Deco periode in commerciële structuren verwerkten.

Dit perspershoofdkantoor aan de Gran Vía in Madrid werd ontworpen door Pedro Muguruza tussen 1924 en 1929 als hoofdkantoor voor de Vereniging van Uitgevers van Dagbladen. Het negentien verdiepingen tellende gebouw toont art-decoelementen in zijn getrapte vorm en verticale lijnen, gecombineerd met traditionele Spaanse architectonische details. De gevel verenigt geometrische ornamenten met decoratieve reliëfs die journalistieke activiteiten voorstellen. De toren behoorde tot de hoogste van Madrid bij de voltooiing en markeerde de ontwikkeling van de Gran Vía als modern zakelijk district. Het gebouw diende als centrum voor persactiviteiten tijdens een periode van aanzienlijke journalistieke expansie in Spanje. De structuur documenteert de toepassing van de art-decostijl op commerciële architectuur in Madrid tijdens het interbellum.

The Civic is een bioscoop uit 1929 in het centrum van Auckland. Het gebouw combineert art-decogevelementen met een atmosferisch interieur dat een nachtelijke hemel met sterren en voorbijdrijvende wolken simuleert. Architect Thomas O'Brien ontwierp het theater voor 2.378 bezoekers en integreerde decoratieve details zoals geometrische reliëfs en ornamentele verlichting. De gevel toont de verticale lijnen en symmetrische vormen die kenmerkend zijn voor de periode. The Civic diende oorspronkelijk als variététheater en bioscoop en wordt nu gebruikt voor filmvertoningen en live optredens. Het theater documenteert de verspreiding van art-decoontwerp in de regio van de Stille Zuidzee aan het eind van de jaren twintig.

Deze music hall in het 9e arrondissement van Parijs kreeg in 1926 een art-decogevel, waarmee de zaal verbonden werd met de architectonische ontwikkeling van de stad tijdens het interbellum. De Folies Bergère documenteren de toepassing van de stijl op uitgaansgelegenheden in de Franse hoofdstad. De geometrische patronen en decoratieve elementen van de gevel passen in deze collectie, die openbare, particuliere en commerciële bouwwerken omvat van Parijs tot New York en Miami. Het theater toont de internationale verspreiding van art deco in de jaren twintig en dertig.

Dit paleis in Milaan demonstreert de geometrische principes en decoratieve elementen van de art-decobeweging die de internationale architectuur vormgaf tijdens de jaren 1920 en 1930. Het gebouw behoort tot een bredere verzameling belangrijke art-decostructuren, van wolkenkrabbers in New York tot culturele instellingen in Parijs en Boedapest. De gevel van Palazzo Bolchini vertoont kenmerkende verticale lijnen en symmetrische vormgeving, typerend voor het tijdperk. Als Milanese voorbeeld van deze wereldwijde beweging staat de structuur naast andere Europese vertegenwoordigers zoals Villa Empain in Brussel en Stoclet Palace, die regionale interpretaties van de stijl documenteren.

Dit woonblok, voltooid in 1932 naar ontwerpen van Pierre Patout, belichaamt de nautische esthetiek van art deco architectuur uit de jaren 1930. Het profiel van het gebouw roept een oceaanstomer op met boegvormen, horizontale banden en patrijspoortvensters. Kenmerkende exterieurkenmerken omvatten doorlopende balkons gevormd als scheepsdekken en witte keramische tegels die de gestroomlijnde vormen benadrukken. Le Paquebot vormde onderdeel van een beweging in moderne architectuur die nieuwe materialen en functioneel ontwerp combineerde met decoratieve elementen. De structuur vertegenwoordigt een van verschillende Parijse gebouwen die de geest van het machinetijdperk vertaalden naar residentiële vormen. Samen met constructies als het Palais de Tokyo toont dit gebouw de verspreiding van art deco door de Franse hoofdstad tijdens het interbellum.

Dit in 1935 voltooide hotel staat aan Collins Avenue en vertegenwoordigt de art-decostijl door zijn verticale gevel van geelcrème stucwerk, de rood-blauwe neonreclame en de karakteristieke symmetrische lijnen. Het hotel behoort tot het Miami Beach Architectural Historic District en toont de typische proporties van de Ocean Drive-gebouwen uit die periode. De structuur demonstreert hoe art deco zich in de Verenigde Staten tijdens het interbellum aanpaste, met functionele ruimtes en decoratieve elementen van terrazzo en chroom. Het Colony Hotel vertegenwoordigt de ontwikkeling van Miami Beach als bestemming en documenteert de commerciële architectuur van dit tijdperk in Florida.

Dit museumcomplex gebouwd tussen 1928 en 1931 voor de Internationale Koloniale Tentoonstelling presenteert koloniale propaganda in architectonische vorm. De gevel van het Palais de la Porte Dorée toont een basreliëf van 1076 vierkante meter door Alfred Janniot met taferelen uit de Franse koloniale gebieden. Binnen combineert het gebouw geometrische patronen met Afrikaanse en Aziatische motieven. De zalen tonen karakteristieke Art Deco-kenmerken door symmetrische indelingen en decoratieve details. De structuur herbergt nu het Musée national de l'histoire de l'immigration en een tropisch aquarium dat sinds de opening actief is in het 12e arrondissement.

Dit gemeentelijk zwembad in Bruay-la-Buissière opende in 1932 en toont de geometrische lijnen en functionele principes van de art-decoarchitectuur die openbare voorzieningen bereikte tijdens de jaren dertig. Het gebouw combineert de karakteristieke decoratieve elementen van de stijl met de praktische eisen van een sportfaciliteit. De Piscine Roger-Salengro documenteert de verspreiding van art-decodesign naar kleinere Franse industriesteden tijdens deze periode.

Deze art-decowolkenkrabber in het centrum van Buffalo werd tussen 1929 en 1931 voltooid naar ontwerp van architecten John J. Wade en George Dietel. De toren rijst 32 verdiepingen op tot een hoogte van 115 meter. De kalkstenen gevel incorporeert geometrische terracotta-ornamenten die kenmerkend zijn voor art-decoarchitectuur uit het interbellum. Het gebouw huisvest de gemeentelijke administratieve kantoren en demonstreert de civiele bouwkunst uit deze periode. De verticale lijnen en getrapte kroon volgen de ontwerpprincipes die aanwezig zijn in andere representatieve structuren in deze collectie zoals het Chrysler Building. De entreehal toont decoratieve elementen in marmer en brons.

Deze industriële hal gebouwd tussen 1929 en 1930 demonstreert de toepassing van de art deco stijl op commerciële gebouwen in Frankrijk tijdens het einde van de jaren twintig. Het gebouw combineert geometrische patronen en verticale lijnen met functionele architectuur kenmerkend voor de internationale beweging. De gevel toont symmetrische vormen en decoratieve metalen elementen typisch voor de periode tussen de wereldoorlogen. Het Comptoir de l'Industrie documenteert de verspreiding van de stijl naar zakendistricten van Franse steden en voegt aan deze collectie een voorbeeld toe van commerciële art deco architectuur naast de bekendere openbare en culturele gebouwen uit het tijdperk.

Deze art-decoWolkenkrabber in Albany werd tussen 1928 en 1930 gebouwd als hoofdadministratief gebouw voor de staat New York. Het naar voormalig gouverneur Alfred E. Smith genoemde bouwwerk bereikt een hoogte van 126 meter en telt 34 verdiepingen. De gevel toont karakteristieke verticale lijnen en geometrische patronen die typisch zijn voor de openbare architectuur van de late jaren 1920. Het gebouw sluit aan bij andere belangrijke art-decostructuren die in deze verzameling worden gedocumenteerd, waaronder het Chrysler Building in New York en het Hoover Building in Londen. De stenen bekleding en de terugwijkende bovenste verdiepingen volgen de ontwerpprincipes van het tijdperk. Het Alfred E. Smith Building functioneert nog steeds als administratief centrum en vertegenwoordigt de praktische toepassing van de art-decostijl in de publieke sector.

Deze Art Deco wolkenkrabber werd voltooid in 1930 en geldt als een van de belangrijkste commerciële gebouwen van Chicago. Het Merchandise Mart beslaat een volledig huizenblok langs de Chicago River en diende oorspronkelijk als centrale groothandelsmarkt voor meubels en huishoudelijke artikelen. De gevel toont karakteristieke verticale lijnen en geometrische ornamenten die typisch zijn voor de Art Deco architectuur van het einde van de jaren 1920. Met een oppervlakte van ongeveer 372.000 vierkante meter behoorde het gebouw bij opening tot de grootste commerciële structuren ter wereld. De structuur documenteert de Amerikaanse interpretatie van Art Deco in commerciële contexten en vertegenwoordigt de architectonische ontwikkeling van deze internationale beweging tussen de wereldoorlogen.