Mackinac National Park

Mackinac National Park was een beschermd gebied op Mackinac Island in het noorden van Michigan dat kalksteenkliffen, bossen en geologische formaties langs de Zeestraat van Mackinac omvatte. Het terrein strekte zich uit over een bebost hoogland dat boven de wateren van de Grote Meren uitrees.

De Amerikaanse Senaat nam in 1875 een wet aan om het park op te richten, die president Ulysses S. Grant ondertekende, waardoor het na Yellowstone het tweede nationale park werd. Michigan nam in 1895 de controle over en vormde het gebied om tot het eerste staatspark van het land.

De Ojibwa- en Odawa-naam voor het eiland komt van Mitchimakinak, verwijzend naar de schildpadvorm van de kalksteenkliffen. Bezoekergroepen volgen vandaag bospadjes die zijn aangelegd over eeuwenoude inheemse routes.

Soldaten van het nabijgelegen fort onderhielden paden en voerden onderhoudswerkzaamheden uit, terwijl de fortcommandant toezicht hield op de parkactiviteiten. Bezoekers verkennen vandaag dezelfde kliffen en bossen via een netwerk van voetpaden die door het heuvelachtige terrein slingeren.

Dit gebied had twintig jaar de status van nationaal park voordat het werd omgedoopt tot het eerste staatspark van Amerika. De overdracht ging gepaard met de voorwaarde dat Michigan het land permanent als openbaar park moest behouden.

Locatie: Michigan

Ontstaan: 3 maart 1875

GPS-coördinaten: 45.86670,-84.61670

Laatste update: 5 december 2025 om 23:27