Elbroes

De Elbrus rijst op als een paar vulkanische toppen, de westelijke op 5642 meter en de oostelijke op 5621 meter boven zeeniveau. Beide pieken blijven het hele jaar door bedekt met sneeuw en ijs, terwijl de lagere hellingen in de zomer weiden en rotsachtig terrein tonen.

De eerste geregistreerde beklimming van de oostelijke top vond plaats in 1829 door Khillar Khachirov, een plaatselijke gids uit de regio. De hogere westelijke piek werd pas in 1874 bereikt door de Britse bergbeklimmer Frederick Crauford Grove.

Herders uit nabijgelegen dorpen brengen hun vee naar de hellingen tijdens warmere maanden, waarbij zij oude tradities levend houden in de hooggelegen weiden. Reizigers zien vaak kleine steenhopen die door klimmers langs de paden zijn achtergelaten, als markering van routes en eerbetoon aan veilige doorgang.

Kabelbanen vervoeren wandelaars en klimmers tot ongeveer 3800 meter, waar verschillende routes hoger doorgaan. Berghutten langs de opklimroutes bieden onderdak en dienen als tussenstops voor meerdaagse tochten.

Tweeëntwintig gletsjers bedekken de hellingen en voeden meerdere riviersystemen die naar de vlaktes stromen. De ijsstromen zijn duidelijk zichtbaar vanaf de valleien beneden en vormen het aanzien van het hele landschap.

Locatie: Elbrussky District

Locatie: Karachay-Cherkessia

Hoogte boven de zeespiegel: 5.642 m

Gemaakt van: rhyolite, tuff, granite, gneiss, schistose rock

Onderdeel van: Seven Summits, Volcanic Seven Summits

GPS-coördinaten: 43.35241,42.43784

Laatste update: 14 december 2025 om 20:14