Spandaugevangenis

De gevangenis was een militaire detentiefaciliteit in het westen van Berlijn die na de Tweede Wereldoorlog veroordeelde nazi-leiders huisveste. Het complex had meerdere celbloeken, een binnenplaats met tuin, hoge muren, wachttorens en prikkeldraad voor volledige bewaking.

De inrichting werd in 1876 gebouwd als militaire gevangenis voor Pruisische soldaten en herbergde later ook burgers en politieke gevangenen. Na de processen van Neurenberg beheersten de vier geallieerde mogendheden het gezamenlijk om veroordeelde nazi-leiders vast te houden tot de dood van de laatste gevangene in 1987.

De naam verwijst naar het westerlijke Berlijns stadsdeel waar de inrichting stond en jarenlang een bekend oriëntatiepunt was. Nadat de laatste gevangene stierf, werd het gebouw snel gesloopt om te voorkomen dat de plaats een verzamelplaats voor extremisten zou worden.

De locatie bevindt zich vandaag op Wilhelmstrasse en is gemakkelijk bereikbaar met het openbaar vervoer. Een winkelcentrum en parkeerterrein nemen nu de plaats in waar de gevangenisgebouwen eens stonden.

De gevangenen onderhielden een grote tuin waar zij groenten en bloemen verbouwden om tijd buiten door te brengen. Na de sloop werden de bakstenen tot poeder gemalen en in de Noordzee verstrooid, zodat geen fysieke sporen overbleven.

Locatie: Spandau

Ontstaan: 1876

GPS-coördinaten: 52.52111,13.18528

Laatste update: 8 december 2025 om 09:20