Brandtaucher

De Brandtaucher is een onderzeeër die in 1850 in Kiel werd gebouwd en ongeveer 8 meter lang is. Het vaartuig heeft een platte bodem en werd voortgestuwd door drie bemanningsleden die grote wielen draaiden om het door het water te bewegen.

Het schip werd ontworpen door Wilhelm Bauer, een Beierse ingenieur, en was oorspronkelijk bedoeld om een duikdiepte van 30 meter te bereiken, maar werd beperkt tot minder dan 10 meter vanwege gebrek aan financiering. In februari 1851 zonk de onderzeeër tijdens een demonstratie in Kiel en werd succesvol verlaten door de bemanning door water naar binnen te laten om de interne druk gelijk te stellen.

De naam Brandtaucher betekent in het Duits "vuur-duiker", verwijzend naar het idee om mijnen op vijandige schepen te plaatsen. Het vaartuig belichaamde de innovatieve geest van zijn tijd en toonde hoe ingenieurs de grenzen van technologie oprekten om nieuwe vormen van marineoorlogvoering te verkennen.

De boot is vandaag ondergebracht in het Duitse Militairhistorische Museum in Dresden en kan daar worden bekeken. Met zijn ijzeren constructie en eenvoudige mechanismen geeft het een rechtstreeks indruk van hoe vroege onderwatartechnologie functioneerde.

De eerste bekende redding uit een zinkende onderzeeër vond plaats in 1851 toen Bauer opzettelijk water liet binnenkomen om de druk gelijk te stellen en de lucht te verdrijven. Deze ontsnapping toonde aan dat onderwateroperaties konden worden overleefd en legde de basis voor toekomstige veiligheidsprocedures.

Lengte: 8,07 m

GPS-coördinaten: 51.07850,13.75980

Laatste update: 9 december 2025 om 14:10