New York House of Refuge

Het New York House of Refuge was een voorziening voor jonge delinquenten met slaapzalen, klaslokalen en werkplaatsen verspreid over meerdere gebouwen voor rehabilitatiedoeleinden. Het complex fungeerde als een gesloten gemeenschap waar onderwijs en beroepsopleiding het dagelijks leven structureerden.

Opgericht in 1825, was het de eerste jeugdgevangenis in de Verenigde Staten en werkte voortdurend tot de sluiting in 1935. Het vertegenwoordigde een nieuwe benadering van jeugdcriminaliteit die rehabilitatie boven straf benadrukte.

Onderwijs in lezen, schrijven en rekenen maakte deel uit van het dagelijks leven hier, samen met training in drukkerij, schoenmakerij en ander praktisch handwerk. Deze focus op vaardigheden betekende dat jongeren vertrokken met capaciteiten die ze konden gebruiken om werk te vinden.

De locatie op Randalls Island maakte het afgelegen en moeilijk bereikbaar, met beperkte vervoersverbindingen die bezoekersverkeer en vluchtattempts beperkt. Deze isolatie diende het rehabilitatiemodel dat een apart milieu vereiste om jonge levens om te vormen.

In zijn vroege jaren mengde de inrichting jongens en meisjes samen, maar scheidde hen in 1901 toen vrouwelijke bewoners naar de New York State Reformatory for Women verhuisden. Deze scheiding weerspiegelde het denkwijze van destijds over hoe geslachten in strafinrichtingen moeten worden beheerd.

Locatie: Manhattan

GPS-coördinaten: 40.79500,-73.92300

Laatste update: 10 december 2025 om 16:46