Enfield–Suffield Covered Bridge

De Enfield-Suffield brug was een houten structuur die de Connecticut River overspande en twee steden aan tegenovergestelde oevers verbond. De brug had een houten constructie met ondersteunende pijlers die kleine eilanden in het water vormden, typisch voor rivierbruggen uit die tijd.

De brug werd gebouwd in 1821 om twee steden over de rivier te verbinden en diende dit doel totdat een grote overstroming het in 1900 vernietigde. Na dit gebeuren werd de structuur niet herbouwd, waardoor alleen de piliers in het water zichtbaar bleven als herinnering aan het verleden.

De brug was lange tijd een vitale verbinding tussen twee gemeenten, die lokale handelsroutes en dagelijks verkeer vormde. Vandaag herinneren de zichtbare resten in de rivier bezoekers aan het belang dat deze oversteek voor de lokale bevolking had.

De plaats waar de brug eens stond, is toegankelijk vanaf de oevers van de Connecticut River, waar de oude pijlers nog zichtbaar zijn in het water. Bezoekers kunnen langs de rivieroever in het gebied wandelen om deze historische resten vanuit verschillende hoeken te bekijken.

Tijdens de overstroming van 1900 overleefde een spoorwegagent door stroomafwaarts op een sectie van de ingestorte brug te worden meegevoerd tot werknemers hem elders redden. Dit onwaarschijnlijke overlevingsverhaal werd een gedenkwaardig onderdeel van de lokale herinnering aan de ramp.

Locatie: Hartford County

Officiële opening: 1821

Gemaakt van: wood

GPS-coördinaten: 41.97510,-72.60620

Laatste update: 14 december 2025 om 18:04