Mine de Pont-Péan

Het loodbouwcomplex in Pont-Péan is een industrieel terrein van ongeveer 54 hectare met administratiegebouwen, circulaire wasfaciliteiten en arbeidersbehuizing uit verschillende perioden. De structuren documenteren de verschillende fasen van mijnbouwoperaties van de 18e tot het begin van de 20e eeuw.

De mijn begon met operaties in de 18e eeuw en werd Frankrijks toonaangevende lood bron voordat deze in het begin van de 20e eeuw sloot. De sluiting markeerde het einde van een belangrijk mijnbouwtijdperk in Bretagne.

Het administratiegebouw toont de hiërarchie van de exploitatie door zijn uitstekende architectuur die over de locatie uitkijkt. De verspreid liggende arbeiderswoningen vertellen het verhaal van het dagelijks leven van mijnwerkers en hun families in dit industrielandschap.

De locatie is toegankelijk via rondleidingen in de zomermaanden, waar deskundigen de technische aspecten van mijnbouw uitleggen. Bezoekers moeten stevig schoeisel dragen en voorbereid zijn op ongelijke oppervlakken, omdat het terrein een onregelmatige topografie heeft vanuit de historische industriële indeling.

Een voormalige kleedkamer voor mijnwerkers werd omgebouwd tot de parochiekerk Saint-Melaine, die een ongebruikelijke combinatie van werknemers- en religieuze ruimte laat zien. Deze herbestemming is een fascinerend voorbeeld van hoe industriële gebouwen na het einde van de mijnbouw een nieuw doel vonden.

Locatie: Pont-Péan

GPS-coördinaten: 48.01280,-1.71111

Laatste update: 8 december 2025 om 22:08