Archeologische vindplaatsen in Italië

Deze necropolis strekt zich vijf kilometer uit langs kalksteenkliffen en vormt met ongeveer 5000 in de rotsen uitgehakte graven een van de grootste archeologische vindplaatsen van Italië. De grafkamers ontstonden tussen 1250 en 650 voor Christus en documenteren de begrafenispraktijken van verschillende culturen gedurende zes eeuwen.

Deze Romeinse villa uit de 2e eeuw v.Chr. staat in Pompeii en behoort tot de belangrijke archeologische vindplaatsen van Italië. Het gebouw bevat 70 kamers, met muren versierd met rode fresco's die rituele taferelen uitbeelden. De schilderingen bieden inzicht in religieuze praktijken uit de Romeinse periode en maken deze villa tot een belangrijk voorbeeld van antieke cultuur in de regio Campanië.

Deze Etruskische grafkamer in Tarquinia dateert uit de 4e eeuw v.Chr. en bevat goed bewaarde muurschilderingen. De fresco's tonen mythologische figuren uit de onderwereld samen met bankettaferelen die het leven en de opvattingen over het hiernamaals van de Etruskische elite documenteren. Deze ondergrondse structuur behoort tot de belangrijkste voorbeelden van Etruskische grafkunst in de necropolis van Tarquinia.

Dit twee verdiepingen tellende stadshuis uit de 2e eeuw v.Chr. behoort tot de meest significante woningen van preRomeinse bouwkunst in Herculaneum. Het Samnite House bewaart een binnenplaats met zuilengalerij, muurschilderingen en mozaïekvloeren uit de Samnitische periode, voordat de stad onder Romeinse controle viel. De architectonische details documenteren de levensstijl van welgestelde families in de regio Campanië tijdens het Hellenistische tijdperk. Als onderdeel van deze collectie archeologische vindplaatsen in Italië illustreert het gebouw de culturele ontwikkeling tussen Etruskische traditie en Romeinse invloed.

Dit mausoleum uit de vierde eeuw bestaat uit een ronde structuur van twee verdiepingen met rode bakstenen muren en gewelven uit de Constantijnse periode. Het graf vertegenwoordigt een van de vroegchristelijke monumenten van Rome en toont de architectonische ontwikkelingen van het tijdperk. Gebouwd als begraafplaats voor Helena, moeder van keizer Constantijn, weerspiegelt het Mausoleum van Helena de overgang van Romeinse naar vroegchristelijke begrafenistraditie.

Dit Romeinse paleiscomplex uit de vierde eeuw beslaat een uitgestrekt gebied en bewaart ongeveer 3500 vierkante meter vloermozaïeken met jachtscènes, mythologische figuren en het dagelijks leven. De Villa del Casale behoort tot de belangrijkste archeologische vindplaatsen in Italië en documenteert het artistieke meesterschap van Romeinse ambachtslieden in de late oudheid. De mozaïeken strekken zich uit door talrijke vertrekken en gangen van het complex en tonen scènes uit het leven van de Romeinse bovenklasse samen met voorstellingen uit de Grieks-Romeinse mythologie. Archeologen dateren de bouw van deze villa in het begin van de vierde eeuw na Christus.

Deze Romeinse villa behoorde aan keizer Tiberius en ligt aan de Tyrreense kust tussen Rome en Napels. Het complex uit de eerste eeuw omvat een natuurlijke zeegrot die als eetzaal diende en was versierd met marmeren beelden die scènes uit Homerus' Odyssee uitbeelden, nu tentoongesteld in het aangrenzende museum. De opgravingen op deze archeologische vindplaats verrijken de Italiaanse collectie Romeinse kustresidenties en bieden inzicht in de privéverblijven van keizers.

Deze necropolis op een heuvel boven de zee bevat ongeveer 500 in rots uitgehouwen graven uit de 6e tot 4e eeuw v.Chr. Monte Saraceno vertegenwoordigt een Daunische nederzetting met uitgebreide begraafplaatsen die inzicht bieden in de preromeinse culturen van Apulië en het begrip van de archeologische vindplaatsen van Italië over meerdere historische perioden verbreden.

Deze grafkamer uit de vierde eeuw v.Chr. bevat muurschilderingen en voorwerpen uit de Samnitische cultuur. Het Graf van Pulcella vertegenwoordigt een belangrijke periode uit de Italiaanse prehistorie binnen deze collectie archeologische vindplaatsen die verschillende tijdperken documenteert, van de Etrusken tot Romeinse villa's. De vondsten binnenin bieden inzicht in de begrafenispraktijken en het dagelijks leven van de Samnieten, een Italisch volk dat grote delen van Zuid-Italië bewoonde vóór de Romeinse verovering van de regio.

Dit archeologisch park bewaart de overblijfselen van de Griekse nederzetting Elea-Velia, gesticht in de zesde eeuw voor Christus. Bezoekers vinden hier tempels, thermale baden en een acropolis op een heuvel, die de organisatie van deze oude stad illustreren. Het park behoort tot de talrijke archeologische vindplaatsen in Italië die verschillende perioden uit de geschiedenis documenteren en inzicht bieden in Griekse vestigingspatronen langs de kust.

De Sacra di San Michele staat op 962 meter hoogte in de Piëmontese Alpen en behoort tot de belangrijke middeleeuwse kloostercomplexen van Noord-Italië. Deze abdij uit de 10e eeuw combineert romaanse en gotische architectuurelementen die tijdens verschillende bouwfasen zijn ontwikkeld. Het klooster diende eeuwenlang als belangrijk bedevaartsoord aan de Via Francigena tussen Rome en Mont-Saint-Michel in Frankrijk. Het complex toont de architectonische ontwikkeling van religieuze gebouwen vanaf de vroege middeleeuwen tot de laatgotische periode en documenteert de historische rol van de benedictijnen in deze Alpenregio.

Deze natuurlijke grot langs de rivier de Ciane diende als een oud heiligdom gewijd aan waternimfen en bevat in de rots uitgehouwen nissen en waterelementen. De Grotta del Ninfeo behoort tot de archeologische vindplaatsen van Italië die verschillende perioden van de geschiedenis documenteren, van Etruskische graven en Romeinse villa's tot antieke cultusplaatsen zoals deze.

Deze archeologische vindplaats bewaart drie Dorische tempels uit de zesde en vijfde eeuw voor Christus, tot de best bewaarde Griekse bouwwerken in Italië. Capaccio Paestum documenteert de geschiedenis van een Griekse kolonie die later onder Romeinse controle kwam. Het aangrenzende museum toont grafbeschilderingen, waaronder het fresco van de Duiker uit de vijfde eeuw voor Christus. De vindplaats omvat een Romeins forum, een amfitheater en woonwijken. Deze ruïnes bieden inzicht in Griekse architectuur en stedelijke ontwikkeling over meerdere eeuwen langs de Campanische kust.

Deze plek documenteert Griekse architectuur uit de 5e eeuw v.Chr. met tempels gewijd aan Hera, Concordia en Zeus, en draagt bij aan Italië's registratie van oude mediterrane nederzettingen. Het terrein strekt zich uit over een bergkam boven Agrigento en omvat fundamenten, zuilen en gereconstrueerde secties van Dorische gebouwen. De Tempel van Concordia behoort tot de best bewaarde Griekse tempels en toont de oorspronkelijke peristasis met 34 zuilen. Overblijfselen van een onvoltooide tempel voor Olympische Zeus bevatten liggende telamons, kolossale mannelijke figuren die ooit als dragende elementen dienden. Begrafenisplaatsen en een archeologisch museum op het terrein bewaren voorwerpen uit de Griekse en Romeinse periode.

Deze archeologische vindplaats ligt nabij de monding van de Tiber, ongeveer 30 kilometer ten zuidwesten van Rome. Ostia documenteert meer dan duizend jaar Romeinse stadsgeschiedenis en bewaart overblijfselen van woonblokken, openbare baden, theaters en handelsstructuren. De opgravingen tonen het dagelijks leven in een belangrijke havenstad van het oude Rome en bieden inzicht in handelsroutes en stedelijke ontwikkeling van de vierde eeuw voor Christus tot de vijfde eeuw na Christus.

Dit stenen complex uit de bronstijd op Sardinië dateert uit het tweede millennium voor Christus en toont de bouwmethoden van de nuraghische beschaving. Su Nuraxi bestaat uit een centrale toren omringd door verschillende kleinere torens en een verdedigingsmuur, samen met de overblijfselen van een omliggend dorp. De vindplaats bleef in gebruik tot in de Romeinse periode en documenteert de ontwikkeling van nederzettingspatronen op het eiland gedurende meer dan een millennium.

Deze uitgestrekte keizerlijke residentie in Tivoli werd tussen 118 en 138 n.Chr. gebouwd voor keizer Hadrianus en beslaat ongeveer 300 hectare. De villa omvat theaters, baden, bibliotheken, woonvertrekken en tuincomplexen die de Romeinse techniek en de architectonische invloeden uit de door Hadrianus bezochte provincies documenteren. Bewaarde structuren zoals het Canopusbad, het Teatro Marittimo en de paleiskwartieren tonen de omvang van de Romeinse keizerlijke architectuur in de tweede eeuw.

Deze 16e-eeuwse villa in Tivoli staat bekend om haar terrastuinen en meer dan 500 fonteinen. Het landgoed werd gebouwd voor kardinaal Ippolito II d'Este en toont renaissancistische hydraulische techniek samen met frescoprogramma's in de binnenruimtes. De tuin strekt zich uit over meerdere niveaus met waterpartijen die gevoed worden door een kunstmatig kanaalsysteem.

Deze Etruskische necropolis ligt in Cerveteri en beslaat ongeveer 400 hectare met enkele duizenden grafheuvels die zich uitstrekken langs straten die lijken op oude stadsplattegronden. Banditaccia documenteert Etruskische begrafenispraktijken van de 9e tot de 1e eeuw v.Chr. door middel van tumuli en grafkamers uitgehouwen in tufsteen. De site toont architectonische elementen waaronder gebeeldhouwde zuilen en stenen bedden in grafkamers die de woningen van de levenden weerspiegelen. Bezoekers kunnen honderden gerestaureerde graven verkennen, waaronder de Tombe dei Rilievi met stucversieringen van huishoudelijke voorwerpen. Deze necropolis behoort tot de significante Etruskische sites van Italië en biedt inzichten in een beschaving die Rome voorafging.

Deze necropolis in Tarquinia bevat ongeveer 6.000 Etruskische begraafplaatsen uit de negende tot de eerste eeuw voor Christus, waarbij circa 200 graven fresco's bevatten die taferelen van het dagelijks leven, religieuze rituelen en mythologische voorstellingen uitbeelden en inzicht bieden in de Etruskische beschaving en begrafenispraktijken vergelijkbaar met die in de nabijgelegen Necropolis van Banditaccia.

Dit archeologisch museum in Savelletri richt zich op vondsten uit de nabijgelegen Messapische stad Egnatia, gesticht in de zesde eeuw v.Chr. en bloeiend onder Romeins bestuur. De collectie documenteert door middel van aardewerk, grafgiften en architectonische elementen de ontwikkeling van een oude nederzetting aan de Adriatische kust. Het museum vormt een aanvulling op het netwerk van archeologische vindplaatsen in Italië die verschillende perioden van de geschiedenis documenteren en inzicht bieden in mediterrane beschavingen. De tentoongestelde objecten zijn afkomstig uit systematische opgravingen in het aangrenzende archeologische park en tonen ambachtelijke en commerciële verbindingen over de Adriatische Zee.

Deze archeologische vindplaats langs de noordkust van Sicilië documenteert de overblijfselen van een Griekse kolonie die in de zevende eeuw v.Chr. werd gesticht. Himera omvat tempelruïnes, woonwijken en vestingwerken uit verschillende perioden en draagt bij tot het begrip van Griekse vestiging in Italië.

Dit archeologische park bestrijkt een terrein met een Dorische tempel uit de late vijfde eeuw voor Christus en een theater uit de Hellenistische periode. Het complex documenteert de geschiedenis van het antieke Segesta, een van de voornaamste Elymische nederzettingen op Sicilië. Het theater biedt plaats aan ongeveer vierduizend toeschouwers en ligt op een heuvel met uitzicht op het omliggende landschap. De tempel staat onvoltooid met zesendertig zuilen van plaatselijke kalksteen. De vindplaats toont overblijfselen uit verschillende bouwperiodes van de zesde eeuw voor Christus tot de Romeinse tijd.

Deze archeologische site in het westen van Sicilië bevat overblijfselen van een Griekse kolonie die in de zevende eeuw voor Christus werd gesticht. Selinunte behoort tot de significante voorbeelden van Hellenistische stadsplanning in Italië en documenteert verschillende fasen van Griekse vestiging in het Middellandse Zeegebied door middel van zijn Dorische tempelruïnes, vestingwerken en necropolen. Het complex strekt zich uit over verschillende heuvels en biedt inzicht in de stedelijke organisatie en religieuze architectuur van de oude Grieken in Sicilië.

Deze antieke Romeinse stad werd in 79 na Christus bedolven door de uitbarsting van de Vesuvius en ligt aan de Golf van Napels. Herculaneum biedt gedetailleerde inzichten in de stedelijke architectuur van de eerste eeuw, waaronder gebouwen van meerdere verdiepingen, houten elementen en mozaïekdecoraties die zijn geconserveerd door vulkanisch materiaal. De opgegraven locatie omvat openbare baden, een theater en woonstructuren met intact gebleven fresco's en meubilair.

Dit Romeinse forum in Brescia behoort tot de belangrijke archeologische complexen van Italië en documenteert de ontwikkeling van de stad tijdens de keizerlijke periode. Het gebied omvat een Capitolijnse heiligdom uit de eerste eeuw, een theater en verschillende zuilengangen, die inzicht bieden in de Romeinse stadsplanning in Noord-Italië.

Dit theater in Aosta werd in de eerste eeuw na Christus gebouwd onder keizer Augustus en bood plaats aan ongeveer 3.500 toeschouwers. De bewaard gebleven toneeelfaçade strekt zich uit over 22 meter en toont de architectonische constructie van Romeinse theatergebouwen in de Alpen. De locatie documenteert de verspreiding van de Romeinse cultuur in de noordelijke provincies van het rijk.

Deze archeologische vindplaats in Pozzuoli documenteert de Griekse kolonie Cumae, gesticht in de achtste eeuw v. Chr. Parco archeologico di Cuma omvat de Antro della Sibilla, een trapeziumvormige tunnel uit de zesde of vijfde eeuw v. Chr., samen met tempels op de acropolis en resten van Romeinse structuren. De vindplaats ligt bij de golf van Napels en toont verschillende bouwfasen over meer dan duizend jaar.

Dit bronzen tijdperk ganggraf in Arzachena documenteert de Nuragische cultuur van Sardinië door de karakteristieke structuur van een reuzengrафmonument: een centrale gang en een halfronde exedra. De locatie vult de archeologische plaatsen in Italië aan die inzicht bieden in verschillende mediterrane culturen van de bronstijd tot de Romeinse periode, en toont Sardijnse begrafenistradities van ongeveer 1800 tot 1600 voor Christus.

Deze archeologische vindplaats in Paulilatino bevat een nuragisch complex uit de late bronstijd met een tempelstructuur, een ceremoniële waterput en resten van ronde gebouwen. De heilige waterput van Santa Cristina toont geavanceerde bouwtechnieken van de nuragische cultuur door zijn precieze steenarchitectuur. De vindplaats documenteert religieuze praktijken en sociale organisatie van deze Sardijnse beschaving tussen de 11e en 8e eeuw v.Chr.

Dit Romeinse theater in Verona dateert uit de eerste eeuw voor Christus en beslaat de noordelijke helling van de San Pietro heuvel boven de rivier de Adige. De structuur maakt gebruik van de natuurlijke helling voor de getrapta zitplaatsen, die oorspronkelijk ongeveer 3.000 toeschouwers konden herbergen. Romeinse terrasresten bevinden zich boven het theatercomplex. De locatie vertegenwoordigt een van de overgebleven Romeinse constructies in Noord-Italië en documenteert de ontwikkeling van Verona als Romeins municipium.

Deze Romeinse villa op een schiereiland aan het Gardameer behoort tot de grootste villacomplexen in Noord-Italië en documenteert Romeinse architectuur van de eerste tot de derde eeuw na Christus. De Grotte di Catullo omvat meerdere verdiepingen met woonvertrekken, thermen en tuinen evenals resten van muurbekleding en mozaïekvloeren. Het complex strekt zich uit over ongeveer 20.000 vierkante meter en biedt inzicht in de levensstijl van welgestelde Romeinse families aan het Gardameer.

Deze uitgebreide Romeinse villa op het zuidelijke puntje van het schiereiland Sirmione dateert uit de eerste en tweede eeuw n.Chr. en omvat woongedeelten, een badhuis en bogen. Het complex beslaat ongeveer 4.600 vierkante meter en kijkt uit over het Gardameer. De naam komt van een gedicht van Catullus, die het gebied noemde, hoewel een bevestigde verbinding ontbreekt. De ruïnes documenteren Romeinse bouwkunst en huiselijk leven in Noord-Italië.