Natuurlijke en culturele locaties in noordoost Brazilië

Dit nationale park in de deelstaat Maranhão beslaat een groot gebied en toont wit zand dat door winden vanaf de Atlantische Oceaan naar het binnenland wordt gedragen. De duinen bereiken hoogtes van meer dan 50 meter en nemen tijdens het regenseizoen zoet water op, waardoor lagunes tussen de zandformaties ontstaan. Van mei tot september is het water het meest zichtbaar wanneer de poelen vol zijn en een contrast vormen met het zand. Mensen bezoeken het park om door de duinen te wandelen en te zwemmen in de lagunes, die elk jaar variëren in vorm en locatie.

Deze delta ontstaat waar de rivier de Parnaíba de Atlantische Oceaan ontmoet en daarbij meer dan zeventig eilanden vormt tussen mangrovebossen en zandbanken. Het water splitst zich in meerdere kanalen die door vlak kustland kronkelen. Bij eb komen brede zandvlaktes tevoorschijn, terwijl de mangroves onderdak bieden aan krabben en vogels. Vissers bewegen zich tussen de eilanden in kleine boten en passeren af en toe huizen die op palen zijn gebouwd. De overgangsgebieden tussen zoet en zout water creëren leefgebieden waar land en zee dagelijks samenkomen.

21 vulkanische eilanden in de Atlantische Oceaan met koraalriffen, dolfijnen, zeeschildpadden en meer dan 230 vissoorten.

Deze waterval in de staat Bahia valt 85 meter naar beneden in een kloof van zandsteen waar natuurlijke poelen ontstaan aan de basis. De verticale rotswanden omlijsten het water en creëren een ruimte waar het licht op de steen valt en de vorm van de kloof onthult. Bezoekers kunnen naar de bodem van de kloof wandelen en zwemmen in het heldere water van de poelen. Het pad loopt door een landschap dat typisch is voor het binnenland van Bahia, met droge rotsen en lage begroeiing. De plek maakt deel uit van de collectie natuurlijke en culturele plaatsen in noordoost-Brazilië en toont de geologische formaties van de regio. De kloof blijft koel en schaduwrijk, zelfs wanneer de zon hoog boven het plateau staat. Het geluid van vallend water weerkaatst tussen de wanden.

Deze kliffen van rode en gele zand vormen de kust van Ceará over meerdere kilometers en creëren een geologisch venster op de geschiedenis van noordoost-Brazilië. De formaties tonen lagen van verschillende minerale samenstelling, blootgelegd door wind en water. Smalle paden lopen tussen de zandsteenkolommen, waar bezoekers de kleurcontrasten en voortdurende erosie waarnemen. De zee blijft de basis van de kliffen vormen, terwijl regen de bovenste secties uitsnijdt.

Dit nationale park beslaat 8850 hectare met duinen, mangroven en lagunes langs de kust. Jericoacoara maakt deel uit van de natuurlijke landschappen in het noordoosten van Brazilië en biedt leefgebied voor verschillende kustvogels. De duinen vormen hoge zandheuvels die verschuiven met de wind. Tussen de duinen liggen zoetwaterlagunes die uitnodigen tot zwemmen. De mangroven groeien in beschutte gebieden bij de zee. Het park toont de typische kustvormen van deze regio met brede stranden en ondiepe lagunes. Vogels nestelen in de mangroven en zoeken voedsel bij het water.

Deze kaap markeert het meest oostelijke punt van het Amerikaanse continent. Een vuurtoren staat boven de oceaan en een observatieplatform biedt uitzicht over de Atlantische Oceaan. De kustlijn hier toont rotsformaties en stranden, waar het water in verschillende blauwtinten verschijnt. Bezoekers komen vaak vroeg in de ochtend om de zonsopgang te zien, of in de middag om te fotograferen. De vuurtoren dient nog steeds de navigatie, en informatiepanelen leggen het geografische belang van Ponta do Seixas uit binnen de natuurlijke en culturele plaatsen van noordoost-Brazilië.

Dit nationale park in noordoost-Brazilië beslaat 160.000 hectare hoogvlakten met rivieren en watervallen. De tafelbergen tonen rode zandsteenformaties die door erosie zijn gevormd. Bezoekers kunnen paden volgen naar natuurlijke poelen en uitkijkpunten. De vegetatie wisselt tussen cerrado en nattere zones langs waterlopen. Chapada das Mesas ligt ver van grote steden en trekt reizigers aan die langere reizen accepteren.

Dit mariene park ligt voor de kust van Cabedelo en heeft een natuurlijke zandbank die twee keer per dag bij eb uit het water opdoemt. De zandstrook strekt zich anderhalf kilometer uit en is omgeven door koraalriffen die zichtbaar worden wanneer het water zich terugtrekt en een tijdelijk eiland in de Atlantische Oceaan vormt.

Dit historische centrum bewaart gebouwen uit de 16e eeuw met barokke kerken, overheidsgebouwen en handelshuizen uit de Portugese koloniale periode en toont de ontwikkeling van João Pessoa als vroege nederzetting langs de noordoostelijke kust van Brazilië met brede pleinen en gevels die straten uit verschillende tijdperken flankeren.

Deze canyon volgt de loop van de rivier de Sao Francisco, met rotswanden die tot 170 meter diep afdalen. De kloof strekt zich uit over 40 kilometer door het landschap van Alagoas, en boottochten gaan door smallere passages waar het water rustig stroomt tussen steile rotsen. De rotsoppervlakken tonen lagen sediment die door de rivier in de loop der eeuwen zijn gevormd.

Deze zestiende-eeuwse stad staat op een heuvel boven de zee en behoudt de oorspronkelijke indeling van haar straten. Meer dan twintig barokke kerken rijzen op tussen koloniale huizen met gekleurde gevels en houten luiken. Palmbomen omzomen de geplaveide steegjes die leiden naar pleinen met fonteinen en stenen kruisen. Portugese tegels versieren de muren terwijl gesneden deuren en ijzerwerk de ingangen markeren.

Dit ondergrondse meer ligt in een kalksteengrot in de Chapada Diamantina en dankt zijn turquoise kleur aan regenwater dat door het gesteente is gefilterd. Tussen april en september vallen zonnestralen door een opening in het plafond naar binnen en verlichten het water in tinten blauw. De grot ligt ongeveer 60 meter onder het maaiveld. Het licht bereikt de bodem van het meer, dat ongeveer 61 meter diep is, waardoor het een van de helderste ondergrondse waterlichamen van Brazilië is. Bezoekers staan op platforms boven het water en kijken naar de weerspiegelingen op de grotwanden.

Deze baai ligt tussen rotsen aan de kust van Pernambuco, omgeven door dicht Atlantisch regenwoud. Het zand is licht en kokospalmen staan langs de kust. Het water blijft kalm, beschermd door rotsformaties die aan beide kanten omhoog rijzen. Bij eb vormen zich natuurlijke poelen tussen de stenen. De toegang volgt smalle paden onder boomdek, langs wortels en laag struikgewas. Het strand zelf heeft weinig bebouwing, alleen verspreide hutten. Het water wisselt van groen naar turquoise afhankelijk van licht en diepte. Lokale bewoners komen hier om te zwemmen en te vissen.

Dit eiland ligt in de baai van Salvador en bevat tropisch regenwoud, zandstranden en koraalriffen. Het water is warm en kalm, veel bezoekers komen om te zwemmen of te duiken tussen de koralen. Kleine vissersdorpen liggen verspreid langs de kust. Boten varen regelmatig vanaf het vasteland. Paden lopen door dicht woud, waar vogels en insecten te horen zijn. Eenvoudige restaurants bij het strand serveren verse vis.

Dit nationale park beslaat een berggebied met vlakke toppen, diepe valleien en grottenstelsels. Rivieren verdwijnen in het gesteente en komen elders weer tevoorschijn. Watervallen vallen van rotsranden in natuurlijke bassins. Paden lopen door bossen en open hoogland waar erosie lagen zandsteen heeft blootgelegd. Het park ligt in het binnenland van noordoost-Brazilië.

Dit nationale park toont zandstenen wanden met historische rotstekeningen van inheemse volkeren. Vale do Catimbau herbergt veel zeldzame planten en dieren en ligt in het droge binnenland van Pernambuco, waar erosie gedurende duizenden jaren bijzondere formaties heeft gecreëerd. De rotstekeningen vertellen verhalen van vroegere bewoners van dit gebied.

Dit nationaal park in het noordoosten van Brazilië bewaart duizenden rotstekeningen uit de steentijd. De tekeningen tonen jachttaferelen, dansen en dagelijkse handelingen van vroege bewoners van het continent. Naast de beschilderde rotsen bevat Serra da Capivara opgravingslocaties met skeletten van uitgestorven dieren en sporen van menselijke bewoning die teruggaan tot enkele duizenden jaren.

Dit nationale park in het noordoosten van Brazilië beschermt regenwoudgedeelten en savannegebieden in een bergketen die tot 660 meter boven zeeniveau reikt. De hoogte creëert verschillende vegetatiezones met bosstukken, open graslanden en rotsformaties. Bezoekers lopen over paden door dichte groene gebieden en drogere landschappen waar planten lager groeien en meer lucht zichtbaar wordt.

Dit nationale park bevat rode zandsteenformaties met natuurlijke bogen en grotten. Het landschap wisselt af tussen graslanden en beboste gebieden. De rotsen tonen tinten van rood en oker, gevormd door erosie in de loop van de tijd. Wandelpaden slingeren door de rotsformaties, langs rotswanden en doorgangen. De vegetatie varieert met het terrein, waar open gebieden worden onderbroken door dichtere bosgedeelten. Het park ligt in de noordoostelijke regio van Brazilië, die zich uitstrekt van de kust tot het binnenland met koloniale steden en natuurlijke gebieden.

Dit nationale park beschermt 105 gedocumenteerde grotten en rotswanden te midden van de typische Caatinga-vegetatie in het noordoosten van Brazilië. De ondergrondse formaties in kalksteen ontwikkelden zich over duizenden jaren door de langzame ontbinding van het gesteente. Bezoekers kunnen verschillende grotten verkennen die vleermuizen en andere aan duisternis aangepaste dieren huisvesten. De droge vegetatie aan de oppervlakte contrasteert met de vochtige, koele interieurs van de grotten. Wandelpaden verbinden verschillende ingangen en lopen door het stoffige landschap van cactussen en doornstruiken. Geologen bestuderen de grottensystemen om de ontwikkeling van dit karstlandschap te begrijpen.

Dit kustvoorgebergte ligt ten zuiden van Recife en brengt geschiedenis met natuur samen. Portugese forten uit de 16e eeuw staan op kliffen met uitzicht op de Atlantische Oceaan. Zandstranden trekken het hele jaar door bezoekers. De natuurlijke haven diende ooit de suikerhandel. Kleine vissersdorpen kenmerken het gebied. De plek vormt een onderdeel van de historische punten van Noordoost-Brazilië en toont koloniale sporen naast kustvegetatie.

De Xingó-canyon snijdt tot 170 meter diep in de rots langs de São Francisco-rivier en strekt zich uit over 65 kilometer door het grensgebied tussen Alagoas en Sergipe. Steile wanden van roodachtig en grijs gesteente omlijsten de rivier terwijl deze zich een weg baant door een smalle kloof. Tijdens een boottocht zie je de hoogte van de wanden en de lagen in de rots die over miljoenen jaren zijn ontstaan. Op sommige plekken ontspringen bronnen uit de wanden, op andere groeien cactussen en lage struiken op de richels. Het rivierwater is rustig en groenachtig omdat het gereguleerd wordt door de Sobradinho-dam verder naar het noorden. Deze canyon behoort tot de geologische formaties in Noordoost-Brazilië en ligt ver van de grotere steden in een droge streek.

Deze natuurlijke zwembaden liggen langs een kuststrook in Ceará, waar rotsformaties door de zee zijn gevormd tot ondiepe bassins. Bij laag tij verzamelt helder zeewater zich tussen de stenen en ontstaan kleine zwemplekken. Vissen en andere zeedieren die kenmerkend zijn voor de noordoostelijke kust van Brazilië zwemmen in deze zwembaden. De rotsen onderaan zijn donker vulkanisch gesteente. Bezoekers komen om door het water te lopen en het onderwaterleven te bekijken. De zwembaden liggen dicht bij het strand en zijn te voet bereikbaar.

Dit onderzoeksstation werkt aan de bescherming van zeeschildpadden langs de Braziliaanse kust. Het Tamar Project ontvangt bezoekers die gewonde of zieke dieren in behandeling kunnen zien en meer kunnen leren over fokprogramma's. Bassins bevatten schildpadden van verschillende soorten die verzorgd worden voordat ze worden vrijgelaten in de oceaan. Informatiepanelen leggen de levenscycli van deze reptielen uit en de bedreigingen waarmee ze in het wild worden geconfronteerd. Het strand voor het station dient soms als natuurlijke nestplaats, en biologen patrouilleren 's nachts om eierlegsels te beschermen. Dit station maakt deel uit van een netwerk van voorzieningen in noordoost Brazilië dat sinds de jaren tachtig actief is. Kinderen kunnen deelnemen aan voedersessies en leren hoe visnetten en vistuig schildpadden schaden. Een kleine winkel verkoopt souvenirs waarvan de opbrengst het beschermingswerk ondersteunt.

Dit strand verbindt mangrovebossen met de open oceaan, waar zoetwater uit binnenlandse rivieren de Atlantische Oceaan ontmoet. Praia Bela ligt aan een stuk kustlijn in het noordoosten van Brazilië waar getijdenkanalen door het groen van de mangroves slingeren. Het water wisselt van helder en rustig in beschermde gebieden naar levendiger bij de open zee. Vissers gebruiken de estuariumzones, terwijl bezoekers langs de kustlijn wandelen tussen beide werelden. Het landschap toont het samenspel van rivier en zee dat kenmerkend is voor deze regio.

Deze paleontologische vindplaats bewaart gefossiliseerde voetafdrukken van verschillende dinosaurussoorten in rotsformaties uit het Krijttijdperk. Bij Vale dos Dinossauros, onderdeel van de kuststreek van Brazilië, kunnen bezoekers sporen zien die zijn achtergelaten door theropoden, sauropoden en andere prehistorische reptielen die ongeveer 80 miljoen jaar geleden door dit gebied liepen. De afdrukken zitten ingebed in sedimentair gesteente en tonen verschillende groottes en vormen. Deze plek documenteert een tijd waarin het gebied een ander klimaat en andere levensomstandigheden had. De toegang verloopt via paden die naar de goed bewaarde afdrukken leiden, waar informatiepanelen context bieden over de geologische geschiedenis.

Dit natuurlijke zwembad ligt in een kalksteengrot in Pernambuco en behoort tot de geologische formaties van de noordoostelijke kuststreek van Brazilië. Het water in deze grot is helder genoeg om in te zwemmen, en de rotsformaties aan de wanden tonen de kalksteenlagen die door eeuwen van erosie zijn ontstaan. Bezoekers dalen af in de grot om in het zwembad te zwemmen, dat wordt verlicht door natuurlijk licht.

Deze natuurlijke rotsboog op het strand is in de loop der eeuwen ontstaan door erosie van wind en water. Het pad loopt door zandduinen en biedt uitzicht op de kust. Veel bezoekers komen bij zonsondergang, wanneer het licht door de opening in de rots valt. De formatie maakt deel uit van het kustlandschap van Jericoacoara en behoort tot de geologische kenmerken van de noordoostkust van Brazilië.

Dit strand ligt aan de noordoostkust van Rio Grande do Norte, waar natuurlijke verdiepingen in het gesteente zeewater vasthouden nadat het tij is gezakt. Camurupim Beach ligt tussen vulkanische formaties die de kustlijn vormen en ondiepe poelen creëren telkens wanneer het water zich terugtrekt. Bezoekers lopen bij laag water tussen de rotsen om deze tijdelijke leefgebieden vol klein zeeleven te verkennen. De steenformaties bieden schaduw en verdelen het strand in secties. Wanneer het tij terugkomt, verdwijnen de meeste poelen weer onder de golven.

Dit strand strekt zich uit langs de kust van Paraíba met rode rotswanden van ongeveer 40 meter hoog. Kokospalmen omzomen het lichte zand langs de Atlantische kust. De omgeving behoort tot de natuurlijke kustgebieden van Noordoost-Brazilië, waar vegetatie en geologische formaties samenkomen. Bezoekers komen hier om de open stranden en het rotslandschap te ervaren dat kenmerkend is voor deze regio.

Deze waterval daalt ongeveer 20 meter over rotswanden naar een natuurlijk bassin. Het water verzamelt zich op een diepte van rond de drie meter en vormt een zwemgebied. De inheemse vegetatie van het Atlantisch Woud omringt de plek en creëert een schaduwrijke omgeving met dichte plantengroei. Bezoekers bereiken het bassin via een pad door het bos. De watertemperatuur blijft het hele jaar door koel en de stroming is merkbaar bij het watervalbied. De plek maakt deel uit van de natuurlijke locaties in Noordoost-Brazilië en toont de geologie en vegetatie van deze regio.

Deze vulkanische archipel ligt 354 kilometer voor de Braziliaanse kust en bestaat uit 21 eilanden. Fernando de Noronha combineert beschermde zeegebieden met warm, helder water waar dolfijnen, zeeschildpadden en koraalriffen leven. De eilanden behoren tot de natuurlijke hoogtepunten van het noordoosten van Brazilië, waar stranden, rotsformaties en tropische vegetatie samenkomen. Wandelpaden lopen langs de kust en naar uitkijkpunten boven de Atlantische Oceaan.

Deze stad uit de 16e eeuw bewaart Portugese koloniale architectuur en twintig barokke kerken uit verschillende tijdperken. Smalle steegjes slingeren door historische wijken langs gevels geschilderd in licht oker, blauw en roze. Olinda ligt op een heuvel met uitzicht op de zee en de naburige stad Recife. Straten zijn geplaveid met kasseien, en kleine pleinen openen zich op veel hoeken met bomen en banken. Kunstgalerijen, ateliers en culturele centra nemen oude huizen in. Tijdens Carnaval vullen de straten zich met muziek en dans, en de stad wordt één groot open feest. Het hele jaar door komen bezoekers om door de rustige steegjes te wandelen, de schaduw van kerktorens binnen te stappen en het gevoel van een andere tijd te ervaren.

Dit nationale park aan de kust van Ceará beschermt zandduinen die 30 meter hoog worden en lagunes achter het strand. Het voormalige vissersdorp trekt windsurfers en kitesurfers aan die de constante wind uit het noordoosten gebruiken. De duinen veranderen met de seizoenen, en de lagunes vangen regenwater op tussen de zandheuvels. Palmbomen omzomen sommige paden, en het strand strekt zich uit over meerdere kilometers. Bezoekers bereiken het gebied over onverharde wegen die door het duinlandschap lopen.