Tempels van Indonesië: Borobudur, Prambanan, Java

Deze boeddhistische tempel uit de 8e eeuw vertegenwoordigt een belangrijke prestatie van de Javaanse tempelbouw onder de Mataram-dynastie. De negen terrassen vormen een piramidale structuur met 2.672 reliëfpanelen en 504 Boeddhabeelden. De reliëfs beelden scènes uit boeddhistische teksten en het dagelijks leven uit de bouwperiode af. De structuur combineert elementen van de Mahayana-traditie met lokale architectuur en documenteert de religieuze ontwikkeling in Centraal-Java gedurende deze periode.

Dit hindoeïstische tempelcomplex uit de 9e eeuw omvat 240 tempels en toont de religieuze architectuur van het koninkrijk Mataram op Java. De centrale tempel is gewijd aan Shiva en bereikt een hoogte van 47 meter. De stenen structuren vertonen reliëfs uit het Ramayana-epos. De tempels staan opgesteld met drie hoofdtempels voor Shiva, Vishnu en Brahma, omringd door kleinere heiligdommen. De locatie documenteert de hindoeïstische cultuur in Centraal-Java tijdens de Mataram-dynastie.

Candi Gedong Songo is een groep van negen hindoeïstische tempels uit de 8e eeuw, gebouwd op 1200 meter hoogte op de hellingen van de berg Ungaran. Dit tempelcomplex documenteert de vroege fase van de Mataram-architectuur en toont stenen structuren met reliëfs gewijd aan de god Shiva. De negen heiligdommen zijn met elkaar verbonden door een wandelpad door vulkanisch terrein, waarbij hete bronnen in het gebied wijzen op de geothermische activiteit van de regio. Deze tempels vertegenwoordigen belangrijke voorbeelden van architectuur die voorafging aan de bouw van Borobudur en Prambanan.

Dit tempelcomplex uit de 11e eeuw bestaat uit tien grafmonumenten uitgehouwen in rotsnissen van zeven meter hoog, gelegen nabij de rivier de Pakerisan. De monumenten werden gebouwd tijdens het bewind van koning Anak Wungsu van het koninkrijk Udayana en documenteren de hindoeïstische begrafenistradities van die tijd. De in vulkanisch gesteente uitgehouwen bouwwerken tonen typische Balinese architectuurelementen met torens van meerdere verdiepingen. Het complex ligt in een beboste kloof en is toegankelijk via stenen trappen.

Deze hindoeïstische tempel uit de 15e eeuw toont een piramidale structuur met stenen reliëfs die scènes uit de Javaanse mythologie uitbeelden. Het complex verschilt van de typische Indonesische tempelvorm van de 8e tot de 14e eeuw en documenteert latere ontwikkelingen in religieuze architectuur op Java. De reliëfs tonen symbolen en voorstellingen die verbonden zijn met hindoeïstische tradities, terwijl de piramidale vorm een afwijking vertegenwoordigt van de conventionele tempelbouwmethoden van de Mataram- en Singhasari-koninkrijken.

Deze boeddhistische tempel uit de achtste eeuw bevat twee verdiepingen met nissen en stenen sculpturen die boeddhistische figuren uitbeelden. Het monument documenteert de religieuze architectuur van de Mataram-dynastie door zijn bewaard gebleven reliëfs en steenwerk. De structuur toont typische kenmerken van boeddhistische tempelarchitectuur op Java tijdens deze periode.

Dit tempelcomplex uit de negende eeuw bestaat uit twee hoofdtempels en 174 kleinere heiligdommen die boeddhistische en hindoeïstische elementen van de Javaanse architectuur verenigen. De stenen structuren tonen reliëfs en sculpturen die dateren uit de Mataram-periode. De locatie documenteert religieuze architectuur tijdens de bloeitijd van de Indonesische tempelbouw tussen de achtste en veertiende eeuw.

Deze tempel uit de 15e eeuw staat op 1400 meter hoogte op de berg Lawu en bestaat uit zeven oplopende terrassen. Het complex documenteert de late fase van de hindoeïstische architectuur op Java terwijl de islamitische expansie zich over het eiland verspreidde. De structuur verschilt van eerdere Javaanse tempels door zijn piramidale vorm en het gebruik van natuurlijke steenblokken. De terrassen zijn verbonden door trappen en bevatten religieuze sculpturen samen met reliëfs die figuren uit het hindoeïstische pantheon voorstellen.

Dit boeddhistische tempelcomplex uit de 11e eeuw op Sumatra documenteert de boeddhistische architectuur in Indonesië tijdens de Mataram-periode. Het terrein omvat een centrale stupa van 14 meter (46 voet) hoog samen met vier kleinere stupa's, versierd met stenen reliëfs en religieuze symbolen. De structuren tonen typische kenmerken van boeddhistische tempelarchitectuur met gelaagde platforms en stenen metselwerk.

Deze boeddhistische tempel uit de negende eeuw verrijst tussen rijstvelden en documenteert de tempelarchitectuur van de Mataram-dynastie op Java. De buitenmuren tonen uitgewerkte reliëfs van religieuze figuren en symbolen uit de boeddhistische traditie. De stenen structuur werd gebouwd volgens dezelfde architectonische principes als andere Javaanse tempels uit deze periode, met een centrale kamer en een oostelijke ingang. Het monument staat in de regio Prambanan en biedt inzicht in de religieuze kunst en bouwmethoden van Indonesië tussen de achtste en tiende eeuw.

Deze boeddhistische tempel werd gebouwd in 778 en toont architectonische kenmerken van de Sailendra-dynastie. De stenen structuur bevat geometrische motieven en Boeddhabeelden. De plaats documenteert de ontwikkeling van de Indonesische tempelbouw in de 8e eeuw en behoort tot de vroege boeddhistische monumenten op Java.

De Penataran-tempel werd gebouwd tussen de 12e en 14e eeuw en documenteert de hindoeïstische architectuur van de Singhasari- en Majapahit-koninkrijken. De stenen reliëfs op de muren vertellen verhalen uit de Ramayana en tonen scènes uit de hindoeïstische mythologie. Dit tempelcomplex ligt op Java en bestaat uit verschillende terrasniveaus met heiligdommen, poorten en binnenplaatsen. De structuren tonen de ontwikkeling van de Javaanse tempelarchitectuur over twee eeuwen en documenteren de religieuze praktijken van deze periode.

De hindoetempel heeft meerdere niveaus en bevat stenen reliëfs met afbeeldingen van scènes uit het Mahabharata-epos.

Het tempelcomplex combineert hindoe- en boeddhistische architectuur uit de periode van het Singhasari-koninkrijk in de 13e eeuw.

De opgravingslocatie bevat tempelstructuren en artefacten uit de periode van het Mataram-koninkrijk in de 9e eeuw.

De tempel werd in 1966 gevonden onder een 6,5 meter dikke laag vulkanische as en vervolgens opgegraven.

Deze hindoeïstische tempels uit de 8e eeuw behoren tot de oudste religieuze bouwwerken op Java en documenteren de vroege ontwikkeling van de Mataram-architectuur. De acht overgebleven stenen structuren staan op een vulkanisch plateau op 2000 meter hoogte, omringd door actieve fumarolen en hete bronnen. De tempels dragen namen uit de hindoeïstische mythologie en tonen karakteristieke reliëfs en sculpturen die overeenkomen met de religieuze praktijken van die periode. De ligging in deze geothermisch actieve zone met zwaveluitstromingen en kratermeren illustreert de verbinding tussen natuurlijke verschijnselen en religieuze betekenis in de Javaanse cultuur.

Deze tempel uit de 13e eeuw toont een stenen structuur met drie terrassen en een waterbekken dat werd gebruikt voor hindoeïstische zuiveringsrituelen. De structuur documenteert religieuze praktijken tijdens de Singhasari dynastie op Java. Het rechthoekige bekken is omringd door stenen muren en maakte deel uit van een groter complex. De site werd ontdekt in 1914 en ligt nu onder straatniveau. De Tikus tempel toont het belang van water in de hindoeïstische rituelen van de regio en verrijkt het architecturaal erfgoed van Indonesische tempels uit de 8e tot 14e eeuw.