Azadi-toren

De Azadi-toren is een baken van beton en graniet in wijk 2 van Teheran, dat zich over 63 meter uitstrekt en is omgeven door groene ruimtes. De witte marmeren bekleding vormt een centrale boog met zuilen en balkons die uitkomt op een uitkijkplatform en meerdere verdiepingen beslaat.

De bouw begon in 1969 onder architect Hossein Amanat en de structuur opende in 1971 om het Perzische Rijk te vieren. De revolutie van 1979 leidde tot de naamswijziging van de oorspronkelijke titel naar de huidige naam.

De naam betekent Vrijheidstoren en lokale bewoners gebruiken deze plek vaak als ontmoetingspunt voordat ze naar andere delen van de stad gaan. Gezinnen komen in het weekend samen op het omliggende plein en behandelen het gebied als een open openbare ruimte waar kinderen spelen en volwassenen op bankjes in de schaduw zitten.

Het ondergrondse museum ligt direct onder de hoofdboog en toont Perzische voorwerpen uit verschillende tijdperken. Het uitkijkplatform bovenaan biedt een wijd uitzicht over de stad en is bereikbaar via trappen of lift.

Elk marmeren stuk werd individueel gevormd om aan het geometrische ontwerp te voldoen, wat resulteerde in 25000 verschillende panelen. De constructie combineert moderne techniek met traditionele motieven en creëert schaduwpatronen die gedurende de dag verschuiven.

Locatie: Tehran

Architecten: Hossein Amanat

Officiële opening: 16 oktober 1971

Architectuurstijl: Pahlavi architecture

Hoogte boven de zeespiegel: 1.183 m

Hoogte: 45 m

Lengte: 63 m

Gemaakt van: concrete, granite

Onderdeel van: Azadi Square

GPS-coördinaten: 35.69972,51.33806

Laatste update: 5 december 2025 om 00:41