Saint-Pierre en Miquelon

Saint-Pierre en Miquelon is een Frans overzees gebied in de noordelijke Atlantische Oceaan, gelegen ten zuiden van Newfoundland in Canada. De twee belangrijkste eilanden, Saint-Pierre en Miquelon-Langlade, liggen ongeveer 25 kilometer uit elkaar, waarbij Miquelon met Langlade is verbonden door een smalle zandtong.

Franse vissers uit Bretagne en Normandië stichtten de eerste blijvende nederzettingen halverwege de 17e eeuw. In de daaropvolgende eeuwen wisselde de controle over de eilanden verschillende keren tussen Frankrijk en Groot-Brittannië voordat ze definitief bij Frankrijk terugkeerden.

De bewoners volgen gewoonten die zijn overgeërfd uit Bretagne en Normandië, zichtbaar bij plaatselijke feesten en in het dagelijks leven. Vissers werken nog steeds met methoden die van generatie op generatie zijn doorgegeven, en in de straten en markten klinkt Frans met een regionaal accent.

Reizigers uit Noord-Amerika hebben een paspoort nodig ondanks de nabijheid van Canada, omdat het gebied Franse administratieve regels volgt. Het weer is vaak mistig en koel, dus warme kleding meenemen is verstandig, zelfs tijdens de zomermaanden.

Tussen 1920 en 1933 werden deze eilanden een belangrijk knooppunt voor de smokkel van Franse wijn en sterke drank naar de Verenigde Staten. Oude pakhuizen staan nog steeds als herinnering aan een tijd waarin honderden schepen maandelijks arriveerden om lading op te halen bestemd voor het Amerika tijdens de drooglegging.

Locatie: France

Ontstaan: 1700

Hoofdstad: Saint-Pierre

Hoogte boven de zeespiegel: 240 m

Grenst aan: Canada

Website: https://saint-pierre-et-miquelon.pref.gouv.fr

GPS-coördinaten: 46.83745,-56.21206

Laatste update: 14 december 2025 om 19:53