Macquarie-eiland

Macquarie Island is een natuurreservaat op een subantarktisch eiland tussen Nieuw-Zeeland en Antarctica, ongeveer 1500 kilometer ten zuidoosten van Tasmanië. Het terrein toont steile kliffen langs de kusten en vlakke graslanden landinwaarts, terwijl frequente regen en sterke wind het klimaat vormen.

Een zeehondenjager ontdekte het eiland in 1810 en noemde het naar de toenmalige gouverneur van New South Wales. De jacht op zeehonden en later op pinguïns voor hun olie duurde voort tot de vroege jaren 1900, voordat het eiland beschermd werd.

Het onderzoeksstation dient als basis voor langetermijnobservaties van zeehonden en pinguïns die zich in grote kolonies langs de kust verzamelen. Wetenschappers uit verschillende landen werken hier meerdere maanden achter elkaar en delen de stationfaciliteiten in deze afgelegen omgeving.

De reis is alleen mogelijk met goedgekeurde schepen die enkele keren per jaar vanuit Hobart vertrekken en meerdere dagen op zee doorbrengen. Een vergunning van de Tasmaanse autoriteiten is vereist, en landingen zijn alleen toegestaan onder toezicht en voor korte periodes.

Gesteenten uit de mantel komen hier aan de oppervlakte, een fenomeen dat nergens anders op het vasteland te zien is. Deze zeldzame geologische formatie ontstond door tektonische bewegingen die diep begraven lagen omhoog duwden.

Locatie: Huon Valley

Hoogte boven de zeespiegel: 260 m

GPS-coördinaten: -54.63000,158.86000

Laatste update: 5 december 2025 om 00:00