Petruskerk

De Petrikirche was een kerkgebouw in Berlin-Mitte met een eclectisch ontwerp met Renaissance-invloeden, gekenmerkt door een gewelfd schip met vier traveeën en uitgebreide muurdecoraties. Het interieur bevatte inrichting uit andere kerken, waaronder een hoofdaltaar uit een jezuïetenkerk in Brussel uit 1754 en bronzen klokken gegoten in Oostenrijk.

De kerk werd rond 1230 opgericht op een natuurlijke verhoging en onderging verschillende reconstructies in de volgende eeuwen. Het werd in 1964 afgebroken vanwege oorlogsschade, waardoor een herkenningspunt uit het stadssilhouet verdween.

De kerk was een verzamelplaats waar Berlijners eeuwenlang hun geloof uitoefenden, met interieurs die de spirituele tradities weerspiegelden die het leven in deze wijk vormgaven. De rol ervan als gemeenschapscentrum maakte het belangrijk voor vele generaties.

De locatie kan nu alleen worden onderzocht door historische documenten en archiefmaterialen, omdat er geen ruïnes of overblijfselen zichtbaar zijn. Bezoekers die meer willen weten, kunnen nabijgelegen musea in Berlin-Mitte bezoeken om de geschiedenis en betekenis van deze gesloopte structuur te ontdekken.

Het gebouw bevatte een Albert Keates-orgel uit 1900 met 16 registers en 816 pijpen, die regelmatig in diensten werd gebruikt. Dit ingewikkelde instrument was technisch opvallend voor zijn tijd en speelde een rol in het liturgische leven van de kerk.

Locatie: Bezirk Mitte von Berlin

GPS-coördinaten: 52.51330,13.40420

Laatste update: 8 december 2025 om 09:21