Unité d'Habitation of Berlin

De Unité d'Habitation van Berlijn is een woontorenflat in Westend, Duitsland, ontworpen door de Zwitserse architect Le Corbusier. Het gebouw telt 17 verdiepingen en is opgebouwd uit herhalende wooncellen die horizontaal langs de gevel zijn gerangschikt.

Le Corbusier ontwierp het gebouw voor de Internationale Bouwtentoonstelling om het woningtekort na de Tweede Wereldoorlog aan te pakken en voltooide het in 1958. Het complex werd drie decennia later omgevormd tot appartementen, waardoor de langetermijnbehoud werd veiliggesteld.

De benaming verwijst naar Corbusiers concept van een verticale straat waar bewoners elkaar ontmoeten in gedeelde gangen en dakvlakken. Bewoners gebruiken nog steeds de gemeenschappelijke ruimten op de begane grond en het dak die in het oorspronkelijke ontwerp voorzien waren.

Het complex kan te allen tijde van buitenaf worden bekeken, terwijl de binnenruimten alleen toegankelijk zijn voor bewoners en genodigden. Bezoekers kunnen een goed zicht op de hele gevel en het dakterras krijgen vanaf het aangrenzende Olympiapark.

Elke woning beslaat twee verdiepingen met een interne galerij die de ruimte een open gevoel geeft. Het dak herbergt een kleuterschool en open ruimten die oorspronkelijk voor gemeenschappelijk leven waren gepland.

Locatie: Charlottenburg-Wilmersdorf

Ontstaan: 1956

Architecten: Le Corbusier

Officiële opening: 1958

Architectuurstijl: brutalist architecture

Adres: Flatowallee 16, 14055 Berlin

GPS-coördinaten: 52.51028,13.24389

Laatste update: 5 december 2025 om 23:26