Villanuevagebouw

Het Villanueva-gebouw is een neoklassieke museumstructuur met symmetrische proporties, een centrale portiek ondersteund door Dorische zuilen en twee laterale vleugels die zich uitstrekken vanaf de voorgevel. Moderne uitbreidingen verbinden via ondergrondse gangen en bieden extra tentoonstellingsruimten en verbeterde circulatie in het hele museumcomplex.

De bouw begon in 1785 onder Karel III als Kabinet voor Natuurlijke Historie, maar de troepen van Napoleon gebruikten het als barracks tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog. Na restauratie opende het als kunstmuseum en werd het Spanje's belangrijkste kunstinstelling.

Het gebouw herbergt de belangrijkste galerijen van het Prado-museum, geopend in 1819 met een verzameling Spaanse schilderijen en koninklijke kunstwerken. De ruimtes worden dagelijks doorkruist door bezoekers die werken van Spaanse en Europese meesters komen bekijken.

Het gebouw is centraal gelegen in de wijk Jerónimos en gemakkelijk bereikbaar te voet vanaf belangrijke nabijgelegen locaties. De ondergrondse verbindingen maken het handig om tussen verschillende tentoonstellingsruimten te navigeren zonder herhaaldelijk naar grondniveau terug te keren.

De stenen gevel werd gebouwd van graniet uit de Sierra de Guadarrama en wit kalkteen uit Colmenar, materialen gekozen voor hun duurzaamheid. Deze lokale materialen geven het gebouw een onderscheidend uiterlijk dat het onderscheidde van veel andere Europese musea uit die tijd.

Locatie: Jerónimos

Architecten: Juan de Villanueva, Antonio López Aguado

Architectuurstijl: Neoclassical architecture

Onderdeel van: Paseo del Prado and Buen Retiro, a landscape of Arts and Sciences

GPS-coördinaten: 40.41389,-3.69250

Laatste update: 8 december 2025 om 21:03