Renaissancekunst door heel Europa : meesterwerken van Leonardo da Vinci, Michelangelo en Raphael

Dit muurschildering in de kerk Santa Maria delle Grazie toont Christus tijdens zijn laatste maaltijd met de twaalf apostelen, kort voor zijn verraad. Het schilderij neemt een centrale plaats in in deze verzameling en toont Leonardo da Vinci's technische vernieuwingen en zijn begrip van menselijke emotie. Het verbindt de kunstenaars in deze verzameling met de grootste prestaties van de Hoge Renaissance tussen de 15e en 16e eeuw.

Dit fresco in het Apostolische Paleis in Vaticaanstad toont antieke filosofen en wiskundigen bijeengezameld in een zaal met klassieke zuilen, waarbij perspectiefweergave met intellectueel symbolisme wordt gecombineerd. Raphael creëerde dit werk tussen 1509 en 1511 als onderdeel van de decoratie van de Kamers. De compositie toont technische innovaties, beheersing van perspectief en aandacht voor de menselijke figuur die de kunst van de Hoge Renaissance definieerden. Dit werk illustreert het creatieve genie van het tijdperk en staat in dialoog met Leonardo da Vinci's benadering van het weergeven van complexe scènes met helderheid en diepte.

Dit schilderij in de Gemäldegalerie Alte Meister toont Maria met het Christuskind, geflankeerd door Paus Sixtus II en Sint-Barbara. Twee engelen zitten aan de onderkant van het canvas. Het werk behoort tot een verzameling Renaissancewerken geïnspireerd door Leonardos Mona Lisa. Het demonstreert de technische vakkundigheid en aandacht voor menselijke vorm die de Hoge Renaissance definieerde.

Dit schilderij toont de godin Venus staande op een schelp terwijl zij na haar geboorte naar de wal wordt gevoerd, vergezeld door windiviniteiten en een Horae. Het werk maakt deel uit van een collectie Renaissancemeesterwerken geïnspireerd door Leonardo's Mona Lisa. In de Uffizi Gallery in Florence kunnen bezoekers zien hoe kunstenaars zoals Sandro Botticelli het menselijk lichaam met nieuwe gevoeligheid en technische vaardigheid hebben weergegeven. Dit schilderij toont de kracht en schoonheid die kunstenaars van de Renaissance in hun werk brachten.

De Gallerie dell'Accademia huisvest deze tekening die het menselijk lichaam in twee overlappende posities toont, omsloten door een cirkel en een vierkant. Leonardo da Vinci maakte het werk op basis van de verhoudingen die de Romeinse architect Vitruvius beschreef. De tekening toont Leonardos onderzoek van de wiskundige relaties tussen meetkunde en het menselijk lichaam, een belangrijk thema van de Hoge Renaissance. Dit werk maakt deel uit van de bredere verzameling van renaissancemeesterwerken die Leonardos creatieve genie en zijn blijvende invloed op de Europese kunstgeschiedenis tussen de 15e en 16e eeuw aantonen.

Deze marmeren beeldhouwwerk in de Galleria dell'Accademia stelt de bijbelse koning David voor voordat hij zijn gevecht met Goliat aanging. Michelangelo portretteerde hem als een machtige jongeman in een contrappostohoudning. Het werk behoort tot de belangrijkste scheppingen van de Renaissance, stellig stellend voor de technische vakkundigheid, het beheer van perspectief en de zorgvuldige waarneming van de menselijke vorm die deze periode tussen de 15de en 16de eeuw bepaalde.

Dit zesde-eeuwse icoon stelt Christus Pantocrator af als heerser van de wereld, gebruikmakend van de encaustiektechniek met asymmetrische gezichtstrekken en gouden accenten. Het werk voert een dialoog met Renaissancemeesterwerken door zijn beheersing van menselijke voorstelling. Het Klooster van Sint-Catharina herbergt dit werk, dat de technische innovaties en aandacht voor de menselijke vorm vooruitloopt die het Hoge Renaisssance zouden karakteriseren.

Deze kapel in het Château d'Amboise herbergt het graf van de Italiaanse kunstenaar en uitvinder die zijn laatste jaren in Frankrijk doorbracht. Het verbindt zich rechtstreeks met deze verzameling Renaissance-werken die creaties van de grootste meesters van deze vruchtbare periode tussen de 15e en 16e eeuw samenbrengt. Hier rust een van de meest creatieve geesten van het tijdperk, wiens technische innovaties en begrip van de menselijke vorm de kunstgeschiedenis hebben bepaald.

Dit monumentale bronzen paard staat op het Hippodroomterrein van San Siro en is gebaseerd op Leonardo da Vinci's studies voor een ruitermonument dat oorspronkelijk voor de Hertog van Milaan in de 15e eeuw was gepland. Het beeld belichaamt Leonardo's diepe waarnemingen van paardanatomie en beweging die hij in zijn notitieboeken vastlegde. Het werk toont de technische vaardigheid en aandacht voor realistisch detail die Renaissance-kunstenaars kenmerkte.

Het Clos Lucé is het landhuis uit de 15e eeuw waar Leonardo da Vinci van 1516 tot zijn dood in 1519 woonde en werkte. Dit huis verbindt zich met de collectie Renaissancekunstwerken die de kunstzinnige uitwisseling tussen Leonardo da Vinci, Michelangelo en Rafaël verkent. Binnen deze muren schiep de kunstenaar belangrijke werken en ontwerpen die zijn technisch begrip en innovaties weerspiegelen.

Deze zaal in het Palazzo Vecchio werd in 1494 gebouwd voor de Grote Raad van de Florentijnse Republiek. Giorgio Vasari versierde de muren later met historische fresco's die belangrijke momenten uit Florences verleden tonen. De decoratie van de zaal weerspiegelt de macht en welvaart van de stad tijdens de Renaissance. Binnen deze collectie toont de Zaal van de Vijfhonderd hoe de artistieke creativiteit van dit tijdperk zich uitbreidde voorbij individuele meesterwerken zoals Leonardo's Mona Lisa om hele gebouwen te vullen.

Het Château de Chambord is een woning uit de Renaissance die Leonardo da Vinci fascineerde tijdens zijn jaren in Frankrijk. Dit kasteel toont hoe ideeën van de Italiaanse Renaissance zich over Europa verspreidden. De architectuur van het gebouw weerspiegelt Leonardo's belangstelling voor innovatief ontwerp en evenwichtige verhoudingen. Het kasteel vertegenwoordigt de culturele uitwisseling tussen Italië en Frankrijk tijdens deze productieve artistieke periode van de 15e en 16e eeuw.

De Mona Lisa is het middelpunt van deze verzameling van Renaissance-meesterwerken. Geschilderd door Leonardo da Vinci tussen 1503 en 1519 op hout, toont het Lisa Gherardini, de vrouw van een Florentijnse handelaar. Tentoongesteld in het Louvre in Parijs, belichaamt de Mona Lisa de technische innovaties en de beheersing van de menselijke vorm die de Hoge Renaissance bepaalden.