Zuidelijke Oeral

De Zuidelijke Oeral vormt een bergsysteem in het westen van Rusland dat bestaat uit meerdere parallelle ketens die van noord naar zuid lopen. De Jamantau rijst op als het hoogste punt, omgeven door diepe rivierdalen en beboste hellingen die het gebied een gelaagd aanzien geven.

Russische kooplieden en kolonisten bereikten deze bergen medio 16e eeuw toen het tsaardom zich oostwaarts uitbreidde na het veroveren van gebieden langs de Wolga. De stichting van Oefa in 1574 markeerde het begin van een permanente Russische aanwezigheid in de streek.

Het gebied van de bergketen herbergt verschillende etnische groepen waaronder Russen, Tataren en Basjkieren, elk met behoud van hun traditionele gebruiken en talen.

De westelijke zijde krijgt meer neerslag en is dichter bebost, terwijl de oostelijke hellingen droger zijn en open terrein vertonen. Bezoekers moeten weten dat sommige gebieden militaire verboden zones zijn en dat de toegang beperkt kan zijn.

De westelijke hellingen bevatten talrijke karstgrotten en ondergrondse stromen die in de loop der tijd door oplossing van kalksteen zijn gevormd. Het oostelijke deel vertoont daarentegen rotsachtige uitstulpingen van vulkanische oorsprong die het landschap een heel ander karakter geven.

Hoogte boven de zeespiegel: 841 m

GPS-coördinaten: 54.00000,58.00000

Laatste update: 5 december 2025 om 00:46