Maison centrale d'Ensisheim

Maison centrale d'Ensisheim is een gevangenis in een voormalig jezuïetencollege uit de zeventiende eeuw dat nu ongeveer 200 gedetineerden huisvest. De structuur behoudt zijn stenen muren en originele indeling terwijl het als moderne faciliteit voor langgestraffen functioneert.

Architect Louis-Ambroise Dubut bouwde het college in 1811 tot gevangenis om, na Napoleons keizerlijke decreet. Toen Frankrijk in 1938 zijn strafkolonies overzee sloot, werden veel gevangenen van die gebieden hier naartoe overgebracht.

De gevangenis weerspiegelt hoe Frankrijk in de negentiende eeuw straf en maatschappelijke orde organiseerde. Omvorming van een religieus college naar een veiligheidsinstelling toont hoe dezelfde gebouw zeer verschillende doelen in de loop der tijd diende.

De faciliteit bevindt zich in het centrum van Ensisheim en werkt als een actieve maximale veiligheidsgevangenis met beperkte publieke toegang. Bezoekers moeten van tevoren plannen, aangezien strenge veiligheidsprotocollen gelden en toevallige bezoeken niet zijn toegestaan.

Het gebouw ontving in 1987 beschermde monumentenstatus, waardoor het een van de weinige werkende gevangenissen met deze aanduiding is. Dit creëert een zeldzame situatie waar historisch behoud en actief dagelijks gebruik naast elkaar bestaan.

Locatie: Ensisheim

Ontstaan: 17e eeuw

Architecten: Louis-Ambroise Dubut

Officiële opening: 1811

Capaciteit: 205

Onderdeel van: Interregional Directorate of Prison Services of Strasbourg

Adres: 49 Rue de la 1ère Armée 68190 ENSISHEIM (français)

Website: http://annuaires.justice.gouv.fr/etablissements-penitentiaires-10113/direction-interregionale-de-strasbourg-10226/ensisheim-11147.html

GPS-coördinaten: 47.86524,7.35235

Laatste update: 6 december 2025 om 23:07